NGC 37

Објектот е откриен на 2 октомври 1836 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 37 е од видот SB0.^[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,7 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,7 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,3 m/лм².^[2] NGC 37 има привидни димензии од 1,1' х 0,7'.^[2]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 0 ч 11 м 23 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 56° 57' 25".^[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 35°.^[2]

Проучување на NGC 37 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 801. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 416; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 8467.

• Список на NGC објекти (1-500);
• Нов општ каталог;
• Феникс (соѕвездие).

• Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)". Tucson, Arizona:University of Arizona Press, 1973. (4016,0)

• Прегледувач на длабокото небо — NGC 37^{[мртва врска]}
• Поправени информации за NGC 37
• NGC 37 — VizieR.
• NGC 37 — Вонгалактичка база на податоци на НАСА