എറിക് ബെറ്റ്സിഗ്

കോർണൽ സർവ്വകലാാലയിൽ നിന്നു ഉന്നതപഠനം പൂർത്തിയാക്കിയ ബെറ്റ്സിഗ് ന്യുജഴ്സിയിലെ എടി&ടി ബെൽ ലാബോട്ടറീസിലാണ് ആദ്യകാല ഗവേഷണം ആരംഭിച്ചത്. Near Field Microscopy എന്ന മേഖലയിലായിരുന്നു ബെറ്റ്സിഗിന്ന് അഭിരുചി. നിരീക്ഷണ വസ്തുവിൽ നിന്ന് ഏതാനും നാനോമീറ്ററുകളകലത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുളള സൂചിത്തലപ്പിൽ നിന്നാണ് പ്രകാശപ്രസരം ഉണ്ടാകുന്നത്. അബേയുടെ ഡിഫ്രാക്ഷൻ പരിധിയെ മറികടക്കാനായെങ്കിലും ഒരൊറ്റ തന്മാത്രയിൽ നിന്നുളള ഫ്ലൂറസൻസ് നിരീക്ഷിക്കാനായെങ്കിലും ഈ പരീക്ഷണ സമ്പ്രദായത്തിന് മറ്റു പല പോരായ്മകളും ഉണ്ടായിരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് നിരീക്ഷണം പദാർത്ഥത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി നിന്നു. ഒരു പദാർഥത്തിലെ പലതരം തന്മാത്രകൾ പലനിറങ്ങളിൽ ഫ്ലുറെസ് ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ അവയെ വേർതിരിച്ചു കാണാനായേക്കും എന്ന് ബെറ്റ്സിഗ് സങ്കല്പിച്ചു. ഓരോ നിറങ്ങളായി നിരീക്ഷിച്ചശേഷം എല്ലാ ഇമേജുകളും കൂട്ടിയോജിപ്പിച്ചാൽ സമഗ്രമായ ചിത്രം ലഭ്യമാകും. പക്ഷേ തന്മാത്രകളുമായി കോർത്തിണക്കാൻ അത്തരം ഫ്ലുറസൻസ് ടാഗുകൾ ബഹുവർണങ്ങളിൽ ലഭ്യമായിരുന്നില്ല. ബെറ്റ്സിഗ് തന്റെ ആശയങ്ങളെ ശാസ്ത്രലോകത്തിനു മുമ്പായി സമർപ്പിച്ചു.^[3]

അനേകം വർൽങ്ങൾക്കുശേഷം യാദൃഛികമായാണ് ഇച്ഛാനുസാരം ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും നിരുത്തേജിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാവുന്ന ഫ്ലൂറസൻറ് പ്രോട്ടീനുകൾ ബെറ്റ്സിഗിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. പല ഇടവേളകളിലായി പ്രോട്ടീനുകളെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുക വഴി അവയെ തനിത്തനിയെ കാണാനാകുമെന്ന് ബെറ്റ്സിഗും സഹഗവേഷകരും കണ്ടെത്തി.^[4]