मन्नारको खाडी

उपमहाद्वीपको दक्षिणपूर्वी छेउमा अवस्थित, मन्नारको खाडीलाई ३,६०० भन्दा बढी प्रजातिका वनस्पति र जीवजन्तुहरू बन्दरगाहका लागि परिचित छ, जसले यसलाई एसियाको सबैभन्दा धनी तटीय क्षेत्रहरूमध्ये एक बनाउँछ। मन्नारको खाडीमा लगभग ११७ हार्ड कोरल प्रजातिहरू रेकर्ड गरिएका छन्। समुद्री कछुवाहरू शार्क, डुगोङ्ग र डल्फिनहरू जस्तै खाडीमा बारम्बार आगन्तुकहरू हुन्।^[२]

पर्ल ओइस्टर, गोर्गोनियन कोरल र एकोर्न वर्मको सङ्ख्यामा कमी आउनुसँगै माछाको सङ्ख्यामा कमी आएको छ। स्थानीय माछा मार्नेहरू आफ्नो परिवारलाई खुवाउन चट्टानमा भर पर्छन्, तर प्रदूषण र कोरल खानीको तनावको साथ संयुक्त विनाशकारी माछा मार्ने विधिहरूले नजिकैको र अपतटीय क्याचहरू कम भएको छ।^[२]

मन्नारको खाडीमा रहेका प्रमुख बन्दरगाहहरू तमिलनाडुको थुथुकुडी र श्रीलङ्काको कोलम्बो हुन्। यी बन्दरगाहहरूले गहिरो मस्यौदा जहाजहरू समायोजन गर्न सक्ने भए तापनि उथलिएको पाल्क स्ट्रेटले सानो उथले मस्यौदा जहाजहरू मात्र समायोजन गर्न सक्छ।^[३] परियोजना प्रवर्द्धकहरूले श्रीलङ्काको वरिपरि लामो यात्रा बिना भारतको पूर्वी र पश्चिमी तटहरूलाई जोड्ने सीधा ढुवानी मार्गको फाइदाहरूमा जोड दिन्छन्; वातावरणविद्हरूले यस्तो परियोजनाले समुद्री जीवन र पाल्क स्ट्रेट र खाडीको माछापालनलाई गम्भीर क्षति पुर्‍याउन सक्ने चेतावनी दिएका छन्।^[४]