Oliver Bierhoff

Bierhoff begon zijn carrière in 1986 bij Bayer Uerdingen, maar al snel vertrok hij naar Hamburger SV. Daar speelde hij maar weinig, waarna hij naar Borussia Mönchengladbach vertrok, maar ook daar zat hij voornamelijk op de bank. Toen hij in 1990 naar Austria Salzburg ging, kwam hij meer aan spelen toe.

Hij speelde één seizoen in Salzburg en scoorde in 32 duels 23 keer, waarna hij naar Ascoli ging. Hij speelde daar 117 duels, waarin hij 48 keer scoorde. In 1996 maakte hij de overstap naar Udinese, waar hij topscorer werd van de Serie A. In dat ene seizoen scoorde hij 27 maal en werd hij vanwege zijn prestaties verkozen tot Duits voetballer van het jaar.

Het was tijd voor een overstap naar een grote club en AC Milan diende zich aan. In dienst van de Milanezen behaalde hij direct de landstitel. Na drie seizoenen verliet hij de club en speelde hij tijdelijk op huurbasis voor AS Monaco. Uiteindelijk sloot hij zijn carrière af op 35-jarige leeftijd bij Chievo Verona. In totaal scoorde hij gedurende zijn clubcarrière 185 doelpunten in 485 duels.

Zonder twijfel het meest bekende en meest belangrijke doelpunt van Oliver Bierhoff is de goal die hij maakte tijdens de finale van het EK 1996. Hij kwam in het veld als pinchhitter en was uiteindelijk in de verlenging de eerste speler die een EK-eindronde besliste door middel van een golden goal.

Later speelde Bierhoff nog mee op het EK 2000 en op de WK's 1998 en 2002. Hij kwam in totaal op 70 interlands en 37 doelpunten voor "Die Mannschaft"

Interlands van Oliver Bierhoff voor  Duitsland
№	Datum	Plaats	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
Als speler van Udinese Calcio
1	21 februari 1996	Porto	Portugal – Duitsland	1 – 2	Oefeninterland
2	27 maart 1996	München	Duitsland – Denemarken	2 – 0	Oefeninterland
3	24 april 1996	Rotterdam	Nederland – Duitsland	0 – 1	Oefeninterland
4	29 mei 1996	Belfast	Noord-Ierland – Duitsland	1 – 1	Oefeninterland
5	4 juni 1996	Mannheim	Duitsland – Liechtenstein	9 – 1	Oefeninterland
6	9 juni 1996	Manchester	Tsjechië – Duitsland	0 – 2	EK-eindronde
7	16 juni 1996	Manchester	Duitsland – Rusland	3 – 0	EK-eindronde
8	30 juni 1996	London	Tsjechië – Duitsland	1 – 2	EK-eindronde
9	4 september 1996	Zabrze	Polen – Duitsland	0 – 2	Oefeninterland
10	9 oktober 1996	Yerevan	Armenië – Duitsland	1 – 5	WK-kwalificatie
11	9 november 1996	Nuremburg	Duitsland – Noord-Ierland	1 – 1	WK-kwalificatie
12	2 april 1997	Granada	Albanië – Duitsland	2 – 3	WK-kwalificatie
13	30 april 1997	Bremen	Duitsland – Oekraïne	2 – 0	WK-kwalificatie
14	7 juni 1997	Kyiv	Oekraïne – Duitsland	0 – 0	WK-kwalificatie
15	20 augustus 1997	Belfast	Noord-Ierland – Duitsland	1 – 3	WK-kwalificatie
16	6 september 1997	Berlijn	Duitsland – Portugal	1 – 1	WK-kwalificatie
17	10 september 1997	Dortmund	Duitsland – Armenië	4 – 0	WK-kwalificatie
18	11 oktober 1997	Hannover	Duitsland – Albanië	4 – 3	WK-kwalificatie
19	15 november 1997	Dusseldorf	Duitsland – Zuid-Afrika	3 – 0	Oefeninterland
20	18 februari 1998	Muscat	Oman – Duitsland	0 – 2	Oefeninterland
21	22 februari 1998	Riyadh	Saoedi-Arabië – Duitsland	0 – 3	Oefeninterland
22	25 maart 1998	Stuttgart	Duitsland – Brazilië	1 – 2	Oefeninterland
23	22 april 1998	Keulen	Duitsland – Nigeria	1 – 0	Oefeninterland
24	27 mei 1998	Helsinki	Finland – Duitsland	0 – 0	Oefeninterland
25	30 mei 1998	Frankfurt	Duitsland – Colombia	3 – 1	Oefeninterland
26	5 juni 1998	Mannheim	Duitsland – Luxemburg	7 – 0	Oefeninterland
27	15 juni 1998	Parijs	Verenigde Staten – Duitsland	0 – 2	WK-eindronde
28	21 juni 1998	Lens	Duitsland – Joegoslavië	2 – 2	WK-eindronde
29	25 juni 1998	Montpellier	Iran – Duitsland	0 – 2	WK-eindronde
30	29 juni 1998	Montpellier	Duitsland – Mexico	2 – 1	WK-eindronde
31	4 juli 1998	Lyon	Kroatië – Duitsland	3 – 0	WK-eindronde
Als speler van AC Milan
32	2 september 1998	Attard	Malta – Duitsland	1 – 2	Oefeninterland
33	5 september 1998	Attard	Duitsland – Roemenië	1 – 1	Oefeninterland
34	10 oktober 1998	Bursa	Turkije – Duitsland	1 – 0	EK-kwalificatie
35	14 oktober 1998	Chișinău	Moldavië – Duitsland	1 – 3	EK-kwalificatie
36	18 november 1998	Gelsenkirchen	Duitsland – Nederland	1 – 1	Oefeninterland
37	27 maart 1999	Belfast	Noord-Ierland – Duitsland	0 – 3	EK-kwalificatie
38	31 maart 1999	Nuremburg	Duitsland – Finland	2 – 0	EK-kwalificatie
39	28 april 1999	Bremen	Duitsland – Schotland	0 – 1	Oefeninterland
40	4 juni 1999	Leverkusen	Duitsland – Moldavië	6 – 1	EK-kwalificatie
41	4 september 1999	Helsinki	Finland – Duitsland	1 – 2	EK-kwalificatie
42	8 september 1999	Dortmund	Duitsland – Noord-Ierland	4 – 0	EK-kwalificatie
43	9 oktober 1999	München	Duitsland – Turkije	0 – 0	EK-kwalificatie
44	14 november 1999	Oslo	Noorwegen – Duitsland	0 – 1	Oefeninterland
45	23 februari 2000	Amsterdam	Nederland – Duitsland	2 – 1	Oefeninterland
46	29 maart 2000	Zagreb	Kroatië – Duitsland	1 – 1	Oefeninterland
47	26 april 2000	Kaiserslautern	Duitsland – Zwitserland	1 – 1	Oefeninterland
48	3 juni 2000	Nuremburg	Duitsland – Tsjechië	3 – 2	Oefeninterland
49	7 juni 2000	Freiburg	Duitsland – Liechtenstein	8 – 2	Oefeninterland
50	12 juni 2000	Luik	Duitsland – Roemenië	1 – 1	EK-eindronde
51	7 oktober 2000	London	Engeland – Duitsland	0 – 1	WK-kwalificatie
52	15 november 2000	Kopenhagen	Denemarken – Duitsland	2 – 1	Oefeninterland
53	27 februari 2001	Saint-Denis	Frankrijk – Duitsland	1 – 0	Oefeninterland
54	24 maart 2001	Leverkusen	Duitsland – Albanië	2 – 1	WK-kwalificatie
55	29 mei 2001	Bremen	Duitsland – Slowakije	2 – 0	Oefeninterland
56	2 juni 2001	Helsinki	Finland – Duitsland	2 – 2	WK-kwalificatie
57	15 augustus 2001	Boedapest	Hongarije – Duitsland	2 – 5	Oefeninterland
Als speler van AS Monaco
58	6 oktober 2001	Gelsenkirchen	Duitsland – Finland	0 – 0	WK-kwalificatie
59	14 november 2001	Dortmund	Duitsland – Oekraïne	4 – 1	WK-kwalificatie
60	13 februari 2002	Kaiserslautern	Duitsland – Israël	7 – 1	Oefeninterland
61	27 maart 2002	Rostock	Duitsland – Verenigde Staten	4 – 2	Oefeninterland
62	17 april 2002	Stuttgart	Duitsland – Argentinië	0 – 1	Oefeninterland
63	9 mei 2002	Freiburg	Duitsland – Koeweit	7 – 0	Oefeninterland
64	14 mei 2002	Cardiff	Wales – Duitsland	1 – 0	Oefeninterland
65	18 mei 2002	Leverkusen	Duitsland – Oostenrijk	6 – 2	Oefeninterland
66	1 juni 2002	Sapporo	Saoedi-Arabië – Duitsland	0 – 8	WK-eindronde
67	5 juni 2002	Kashima	Duitsland – Ierland	1 – 1	WK-eindronde
68	21 juni 2002	Ulsan	Verenigde Staten – Duitsland	0 – 1	WK-eindronde
69	25 juni 2002	Seoul	Zuid-Korea – Duitsland	0 – 1	WK-eindronde
70	30 juni 2002	Yokohama	Brazilië – Duitsland	2 – 0	WK-eindronde

Aan het einde van zijn carrière als voetballer werkte Bierhoff als expert voor de Duitse televisiezender Sat.1 bij de wedstrijden van de UEFA Champions League, voordat hij in de zomer van 2004, na de inhuldiging van Jürgen Klinsmann als nieuwe bondscoach van de Duitse nationale ploeg, werd benoemd tot Team Manager. In zijn tijd als manager werd het Duitse nationale team tweede op het Europees kampioenschap in 2008 en derde op het wereldkampioenschap in 2006 en 2010. In 2014 werd Duitsland wereldkampioen op het wereldkampioenschap in Brazilië. Als regerend wereldkampioen nam het Duitse nationale team deel aan de FIFA Confederations Cup 2017 in Rusland, die Bierhoff en het Duitse nationale team ook wonnen.

Op 1 januari 2018 werd Oliver Bierhoff benoemd tot Technisch Directeur van de Duitse Voetbalbond (in Duits Direktor Nationalmannschaft und Akademie) als onderdeel van een structurele hervorming.^[1] Tijdens zijn periode als technisch directeur werd de Duitse nationale ploeg na de groepsfase uitgeschakeld op het WK 2018 in Rusland en in 2021 werden de Duitsers bij de laatste 16 uitgeschakeld op het EK (0-2 tegen Engeland). Sinds 2022 was Oliver Bierhoff vervolgens algemeen directeur van de Duitse nationale ploeg (Geschäftsführer Nationalmannschaften und Akademie). Op het WK 2022 in Qatar werd de Duitse nationale ploeg na de groepsfase opnieuw uitgeschakeld. Hij beëindigde daarop zijn contract en verliet de Duitse voetbalbond.

Met AC Milan:

• Serie A: 1999

Met Duitsland:

• Europees kampioen: 1996

Individueel:

• Topcorer Serie B: 1993
• Topcorer Serie A: 1998
• Duits voetballer van het jaar: 1998

• Oliver Bierhoff speelde op 16 december 1998 mee in het FIFA-wereldelftal^[2], dat ter gelegenheid van het honderdjarige bestaan van de Federazione Italiana Giuoco Calcio aantrad tegen Italië en in het Olympisch Stadion met 6-2 verloor. Gabriel Batistuta en George Weah scoorden voor het gelegenheidsteam. Bierhoff viel in de rust in voor Rui Costa.

• Lijst van spelers van AS Monaco
• Lijst van spelers van Udinese Calcio
• Lijst van spelers van Hamburger SV