Portugees voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Portugees voetbalelftal is een team van voetballers dat Portugal vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. Het land haalde op het WK twee keer de halve finale, in 1966 en 2006. Op het EK waren er halvefinaleplaatsen in 1984, 2000 en 2012; in 2004 werd de finale verloren en in 2016 werd de titel gewonnen. Bekende spelers waren Eusébio en Luís Figo.

Portugal
Vlag van Portugal
BijnaamSeleção das Quinas
KledingsponsorNike
FIFA-ranglijst6 Gestegen 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking3e (apr-mei 2010, okt 2012, apr-mei 2014, sep 2017-maa 2018)
Laagste ranking43e (aug 1998)
AssociatieFPF
BondscoachVlag van Spanje Roberto Martínez
Stadionwisselend
Meeste interlandsCristiano Ronaldo (203)
TopscorerCristiano Ronaldo (127)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Spanje (1785-1931) Spanje 3–3 Portugal Vlag van Portugal
(Madrid, Spanje; 18 november 1921)
Grootste overwinning:
Vlag van Portugal Portugal 9–0 Luxemburg Vlag van Luxemburg
(Almancil, Portugal; 11 september 2023)
Grootste nederlaag:
Vlag van Portugal Portugal 0–10 Engeland Vlag van Engeland
(Lissabon, Portugal; 25 mei 1947)
Wereldkampioenschap
Optredens8 (eerste keer: 1966)
Beste resultaatDerde plaats (1966)
Europees kampioenschap
Optredens7 (eerste keer: 1984)
Beste resultaatWinnaar (2016)
Finaleronde UEFA Nations League
Optredens1 (eerste keer: 2019)
Beste resultaatWinnaar (2019)
FIFA Confederations Cup
Optredens1 (eerste keer: 2017)
Beste resultaatDerde plaats (2017)
Thuis
Uit

Geschiedenis

1921 - 1964 De beginjaren

Portugal speelde zijn eerste interland in 1921, het speelde met 3-3 gelijk tegen en in Spanje, drie jaar later boekte het zijn eerste overwinning. In 1924 schreef Portugal zich in voor de Olympische Spelen in Frankrijk, maar het trok zich terug, op de Olympische Spelen van 1928 werd in de eerste ronde van Joegoslavië gewonnen, waarna in de kwartfinales Egypte te sterk was.

Portugal schreef zich in voor het WK van 1934, maar in de kwalificatie was Spanje duidelijk te sterk (9-0 in Madrid, 1-2 in Lissabon). In 1938 was Zwitserland de obstakel voor kwalificatie, in Milaan werd een 2-1 nederlaag geleden. Na de tweede wereldoorlog bleef Portugal een van de zwakste landen van Europa, in 1947 leed het zijn grootste nederlaag in zijn geschiedenis, 0-10 thuis tegen Engeland. In 1950 haalde het zijn eerste punt in een WK-wedstrijd (2-2 tegen Spanje), maar door een 5-1 nederlaag eerder had het resultaat weinig waarde. Vanwege een gebrek aan deelnemers werd het land alsnog uitgenodigd voor het toernooi, maar de uitnodiging werd niet geaccepteerd. Ook voor het WK van 1954 was Portugal kansloos, Oostenrijk versloeg de Portugezen met 9-1.

Langzaam werden de prestaties beter, voor kwalificatie voor het WK van 1958 werd tweevoudig wereldkampioen Italië met 3-0 verslagen, maar 3-0 nederlagen tegen Italië en Noord-Ierland zorgde toch voor een laatste plaats in de groep. Voor het eerste EK in 1960 waren twee play-off rondes genoeg om de eindronde te halen. Eerst werd Oost-Duitsland verslagen, waarna Joegoslavië in de kwartfinale duidelijk te sterk was (5-1 in Belgrado).

In 1960 en 1961 veroverde de Portugese topclub Benfica de Europa Cup der Landskampioenen na hartverscheurende finales tegen de Spaanse grootmachten FC Barcelona en Real Madrid. Het Portugese team profiteerde er nog niet van, voor kwalificatie voor het WK van 1962 was er een pijnlijke nederlaag tegen Luxemburg ondanks het debuut van de Mozambikaanse steraanvaller Eusébio en de achterstand op Engeland was vier punten. In de eerste ronde voor het EK van 1964 was men gewaagd aan Bulgarije, zowel in Sofia als in Lissabon werd het 3-1. In de beslissingswedstrijd in Rome leed Portugal een 1-0 nederlaag door een laat doelpunt van Georgi Asparuhov.

1964 - 1980 Eusébio schittert op het WK in Engeland

Eusébio

WK 1966

Belangrijkste obstakel om kwalificatie voor het WK van 1966 af te dwingen was Tsjecho-Slowakije, de nummer twee van het vorige WK. Portugal won de eerste vier wedstrijden, Eusébio scoorde zeven keer waaronder het winnende doelpunt in Praag tegen de Tsjechen. Een doelpuntloos gelijkspel in de return was genoeg om zich voor de eerste keer voor een groot toernooi te plaatsen. Op het WK in Engeland had het team meteen een vliegende start door het sterke Hongarije met 3-1 te verslaan, José Augusto scoorde twee doelpunten. Na een 3-0 overwinning op Bulgarije zou Portugal genoeg hebben aan een gelijkspel tegen regerend wereldkampioen Brazilië. Terwijl de Braziliaans ster Pelé op een gewelddadige manier uit de wedstrijd werd geschopt door Morais scoorde Eusébio twee maal en met een 3-1 overwinning werd de kwartfinale bereikt. In de kwartfinale wachtte de verrassing van het toernooi Noord-Korea, dat Italië had uitgeschakeld. Een nieuwe stunt leek in de maak, want na 25 minuten was de stand 3-0 voor Noord-Korea. Eusébio, de "Zwarte parel" zorgde persoonlijk voor de ommekeer in de wedstrijd en scoorde vier doelpunten, de eindstand was 5-3 voor Portugal. In de halve finale tegen Engeland werd Eusébio effectief uit de wedstrijd gehouden door Nobby Stiles, al scoorde hij nog wel uit een strafschop. Engeland was door twee doelpunten van Bobby Charlton met 2-1 te sterk en Eusébio was na afloop van de wedstrijd ontroostbaar. Uiteindelijk eindigde de debutant op een prachtige derde plaats door een 2-1 overwinning op de Sovjet-Unie, Eusébio was topscorer van het toernooi met negen doelpunten.

1966 - 1978

Het succes kreeg geen passend vervolg, voor het EK in 1968 begon de ploeg met een thuisnederlaag tegen Zweden en was een nieuwe nederlaag tegen Bulgarije de ploeg fataal. Nog erger was kwalificatie voor het WK van 1970, de bronzen ploeg van het vorige WK eindigde op de vierde en laatste plaats in zijn groep, Roemenië plaatste zich voor Mexico. Voor het EK van 1972 en WK van 1974 waren respectievelijk België en Bulgarije te sterk, Eusébio stopte met zijn interlandcarrière. Symbolisch voor de neergang van het Portugese team in de jaren zeventig was een 5-0 nederlaag tegen Tsjecho-Slowakije voor kwalificatie voor het EK van 1976, Portugal eindigde op de derde plaats in zijn groep achter Tsjecho-Slowakije en Engeland. De cyclus om het WK van 1978 was al na één wedstrijd een kansloze zaak na een 0-2 thuisnederlaag tegen Polen.

EK 1980

Om het EK van 1980 te halen was Portugal ingedeeld in een sterke groep met België, Oostenrijk en Schotland. Halverwege de cyclus had Portugal een ruime voorsprong op de concurrentie, Portugal had zeven punten uit vier wedstrijden en omdat de concurrentie onderling veel punten verloren was eindelijk aanwezigheid op een groot toernooi reëel. Een 2-0 nederlaag tegen België bracht de spanning in de groep terug en na een thuisnederlaag tegen Oostenrijk was het eindresultaat opnieuw teleurstellend.

1980 - 1990: Thriller tegen Frankrijk spaarzaam hoogtepunt

WK 1982

Het WK in 1982 bood meer perspectieven, omdat het deelnemersveld met acht landen werd uitgebreid. Portugal kwam terecht in een groep met maar één topland: Schotland. Na een goed begin (vijf punten uit drie wedstrijden) werden er vier wedstrijden achter elkaar verloren, waarbij een 4-1 nederlaag tegen Israël de pijnlijkste was. De laatste plaats dreigde, maar een 2-1 overwinning op het als eerste Schotland voorkwam een blamage. Portugal eindigde op de vierde plaats met ook nog Noord-Ierland en Zweden achter zich.

EK 1984

Portugal werd ingedeeld in een zware groep met Polen en de Sovjet-Unie, twee van de sterkste Europese landen van begin jaren tachtig. Een 2-1 overwinning op Polen bood perspectieven, maar in Moskou werd Portugal weggespeeld: 5-0 tegen de Sovjet-Unie. Polen won ook in Polen (0-1), de laatste wedstrijd tegen de Sovjet-Unie moest gewonnen worden en dat lukte dankzij een makkelijk gegeven strafschop, benut door spits Rui Jordão. De ploeg plaatste zich voor de eerste keer sinds 1966 voor een Eindronde en begon het toernooi goed met een 0-0 gelijkspel tegen titelverdediger West-Duitsland. Vooral de besnorde spelverdeler Fernando Chalana maakte indruk met zijn technisch hoogstaande spel. Na een 1-1 gelijkspel tegen Spanje moest er gewonnen worden van Roemenië om de halve finale te halen. Lang bleef het 0-0, maar negen minuten voor tijd scoorde Nené het winnende doelpunt. In de halve finale wachtte het gastland Frankrijk, dat met Michel Platini de grote man van het toernooi had. Na een 1-0 achterstand kreeg Portugal steeds meer vat op het middenveld, Chalana domineerde het middenveld en er ontstond een ware thriller. Na twee voorzetten van Chalana scoorde Rui Jordão, zowel in de reguliere als in de extra tijd. Portugal leek lang voor een enorme stunt te zorgen, maar in de laatste zes minuten boog Frankrijk de wedstrijd om na een 3-2 overwinning. Chalana verdiende een transfer naar de Franse topclub Girondins de Bordeaux, maar vooral door chronisch blessure-leed haalde hij nooit meer zijn topniveau.

WK 1986

Portugal streed met Zweden, Tsjecho-Slowakije en Duitsland om twee WK-plaatsen. De start was goed met drie overwinningen, maar door thuisnederlagen tegen Zweden en Duitsland werd de situatie penibel. Door een 0-1 overwinning op Duitsland (doelpunt Carlos Manuel) en een nederlaag van Zweden tegen Tsjecho-Slowakije werd kwalificatie alsnog bereikt. Op het WK in Mexico rommelde het in de Portugese ploeg, er was een staking uitgebroken onder de spelers voor meer premies en de trainings- en hotelfaciliteiten waren amateuristisch. Het toernooi begon met een 1-0 zege op Engeland en ondanks een 1-0 nederlaag tegen Polen zou de ploeg genoeg aan een gelijkspel tegen Marokko hebben om zich te plaatsen voor de achtste finales. Portugal verloor echter kansloos van de Afrikanen (3-1), coach José Torres diende zijn ontslag in en verschillende spelers, onder wie Carlos Manuel en Paulo Futre, kregen door het wangedrag in het trainingskamp een verbod om voor de nationale ploeg te spelen.

1986 - 1990

Met een veredeld B-team was Portugal kansloos voor kwalificatie voor het EK in 1988, de achterstand op Italië was vijf punten. Dieptepunt was een 2-2 gelijkspel thuis tegen Malta. Voor het WK van 1990 streed Portugal met Tsjecho-Slowakije om de tweede plaats in de groep achter België. Portugal verloor in Praag met 2-1 en moest in de laatste wedstrijd met 4-0 winnen om zich te plaatsen. Het bleef 0-0 en Portugal bleef opnieuw thuis.

1990 - 2006 Gouden Generatie mist hoofdprijs

EK 1992

Rui Costa

Er was hoop voor het Portugese voetbal, zowel in 1989 als in 1991 werd Portugal wereldkampioen bij de jeugd, vooral de generatie van 1991 met Luís Figo en Rui Costa als belangrijkste exponenten was veelbelovend. Deze generatie kreeg als bijnaam Geração de Ouro ("Gouden Generatie"). Het seniorenteam was ook talentvol met Paulo Futre en Rui Barros als bekende spelers, Portugal streed met Europees kampioen Nederland om een plek op het EK. De onderlinge wedstrijden eindigden beiden in een 1-0 overwinning voor de thuisploeg, maar een nederlaag tegen Griekenland en een gelijkspel tegen Finland werd de ploeg noodlottig.

WK 1994

Met een mix van routine en jeugd probeerde Portugal het WK te halen. Het toonde vooral zijn potentie in de thuiswedstrijd tegen Schotland met een 5-0 overwinning, Portugal streed met Italië om een plaats naast Zwitserland. Portugal moest de uitwedstrijd tegen Italië winnen, maar toonde vooral een afwachtende houding in Milaan. Uiteindelijk werd de wedstrijd beslist in het voordeel van Italië door een doelpunt van Dino Baggio vlak voor tijd. Hierdoor liepen ze opnieuw kwalificatie mis.

EK 1996

Portugal koos nu definitief voor de jeugd, met naast Figo en Rui Costa de keeper van FC Porto Vítor Baía en de harde verdediger Fernando Couto. Figo en Rui Costa vertrokken naar een buitenlandse club, respectievelijk FC Barcelona en Fiorentina. Portugal eindigde met zes voorsprong op Ierland en Noord-Ierland op de eerste plaats in zijn groep en plaatste zich voor de eerste keer in tien jaar voor een internationaal toernooi. Na een 1-1 gelijkspel tegen Denemarken en een 1-0 zege op Turkije versloeg Portugal het al geplaatste Kroatië met 3-0. Voetbalcommentator bij de FIFA Ruud Gullit roemde het spel van de Portugezen met de term "sexy football".[1] In de kwartfinale tegen Tsjechië strandde het Portugese combinatievoetbal op de Tsjechische muur: Portugal werd verslagen door een lob van Karel Poborský.

WK 1998

Portugal moest in de achtervolging om zich te kwalificeren voor het WK van 1998 na een doelpuntloos gelijkspel tegen Armenië en een nederlaag tegen Oekraïne. Een jaar later leek dat doel te slagen, toen Portugal voor stond tegen Europees kampioen Duitsland, Barbosa scoorde 0-1 in de uitwedstrijd in Berlijn. Bij een wissel aan Portugese zijde liep Rui Costa dermate langzaam, dat hij twee gele kaarten kreeg.[2] Portugal eindigde op de derde plaats in de groep met drie punten achterstand op Duitsland en één op Oekraïne, het zou tot op heden de laatste keer zijn dat Portugal zich niet plaatste voor een groot internationaal toernooi.

EK 2000

Luís Figo

Portugal streed met Roemenië om de eerste plaats in zijn kwalificatiegroep, het kwam één punt tekort door in de onderlinge wedstrijden tegen de enige concurrent punten te verspelen (0-1 in Lissabon, 1-1 in Boekarest). Omdat Portugal als eerste eindigde van de nummers twee in alle groepen, was de ploeg rechtstreeks geplaatst. Op het EK in Nederland en België kwam Portugal al na 18 minuten met 2-0 achter tegen Engeland, een schot van grote afstand van Figo bracht de spanning terug in de wedstrijd. Daarna domineerde Portugal de wedstrijd en won met 3-2 door doelpunten van João Pinto en Nuno Gomes. In een wedstrijd zonder veel hoogtepunten won Portugal in de slotfase van Roemenië en was na twee wedstrijden zeker van de kwartfinales. Portugal kon zich veroorloven met een B-team tegen Duitsland te spelen, de Europees kampioen werd definitief uitgeschakeld met een ontluisterende 3-0 nederlaag, de stand-in van Nuno Gomes Sérgio Conceição scoorde alle doelpunten. Nuno Gomes was weer eerste keus in de kwartfinale tegen Turkije en scoorde beide doelpunten. In de halve finale tegen Frankrijk stond het lange tijd 1-1 en leek de wedstrijd op strafschoppen uit te draaien. Drie minuten voor tijd maakte Abel Xavier hands en Zinédine Zidane scoorde "the golden goal". Volgens de Portugezen was het aangeschoten hands en ze belaagden de scheidsrechter. De UEFA strafte Portugal zwaar voor het wangedrag van de spelers. Voormalig PSV'er Xavier werd voor negen maanden uitgesloten van internationaal voetbal, spits Nuno Gomes voor acht en middenvelder Paulo Bento voor zes maanden. Verder kreeg de Portugese voetbalbond een boete van 235.000 gulden.[3] Figo was samen met Zidane de ster van het toernooi en maakte een opmerkelijke carrièreswitch, hij verruilde FC Barcelona voor uitgerekend Real Madrid.

WK 2002

Joǎo Pinto

Om voor de eerste keer in zestien jaar het WK-toernooi te halen leek een ander verliezende halvefinalist Nederland de voornaamste tegenstander. In Rotterdam werd een belangrijke stap gezet door met 0-2 te winnen. De return in Lissabon leek een kansloze zaak, vlak naar rust kwam Nederland op een 0-2 voorsprong. In de slotfase werd een punt veilig gesteld, na een aansluitingstreffer van Pauleta verzilverde Figo in de blessure-tijd een strafschop. Nederland haakte als concurrent af, Ierland haalde evenveel punten, maar door een beter doelsaldo plaatste Portugal zich voor het WK. De laatste keer was in 1986 en de tijd leek stil te staan, ook nu waren er conflicten over de premies en de amateuristische trainingsfaciliteiten. Een arrogant Portugal liet snel zich door de Verenigde Staten overrompelen, kwam met 3-0 achter en kwam uiteindelijk niet verder dan 3-2. De tweede wedstrijd werd met 4-0 gewonnen van Polen dankzij drie doelpunten van Pauleta en omdat de Verenigde Staten later verloor van Polen was een gelijkspel tegen het organiserende Zuid-Korea genoeg om de play-offs te halen. Portugal had opnieuw moeite met een veel minder getalenteerd maar enthousiaste tegenstander en leefde zich uit in hard spel. João Pinto kreeg na 27 minuten een rode kaart na een onbesuisde charge en Beto kreeg in de 68e minuut een tweede kaart. Vlak daarna scoorde Park Ji-sung het winnende doelpunt van Zuid-Korea en was Portugal al in de eerste ronde uitgeschakeld. Na dit mislukte toernooi werd coach António Oliveira ontslagen.

EK 2004

Nuňo Gomes

Luiz Felipe Scolari werd de nieuwe bondscoach, hij was zojuist wereldkampioen geworden met Brazilië. Het Europees Kampioenschap werd in eigen land gehouden en naast de gevestigde orde was de hoop gevestigd op het 19-jarige talent Cristiano Ronaldo van Manchester United. De start van het toernooi was teleurstellend, er werd met 1-2 verloren van Griekenland. Rui Costa en Cristiano Ronaldo werden vervangen in de volgende wedstrijd tegen Rusland, Portugal boekte een 2-0 overwinning. Van buurland Spanje moest geworden worden om zeker te zijn van de kwartfinales, invaller Nuño Gomes redde het gastland, 1-0. De kwartfinale tegen Engeland was een waar spektakel, in eerste instantie werd Portugal overklatst en kwam op een 0-1 achterstand door een doelpunt van Michael Owen. Scolari baarde opzien om zijn niet in goede vorm zijnde aanvoerder Luís Figo te vervangen, zijn vervanger Hélder Postiga scoorde de gelijkmaker. In de verlengingen leek een andere invaller Rui Costa de wedstrijd te beslissen met een vlammend schot, maar de gelijkmaker van Frank Lampard zorgde voor een beslissing na strafschoppen. Bij de zevende strafschop eiste doelman Ricardo de hoofdrol voor zich op, hij stopte eerst met blote handen de strafschop van Vasell, waarna hijzelf de beslissende strafschop binnen schoot. Na een relatief eenvoudige overwinning op Nederland in de halve finales was Griekenland andermaal de tegenstander, nu in de finale. Heel Portugal rekende op revanche, maar Griekenland bleek andermaal een stugge tegenstander en won door een kopgoal van Angelos Charisteas. Het zou de grootste teleurstelling zijn voor het Portugese voetbal.

WK 2006

Portigal kwalificeerde zich voor het WK vrij gemakkelijk met zeven punten voorsprong op Slowakije en Rusland, opmerkelijkste uitslag was een 7-1 overwinning op Rusland, terwijl de ploeg een paar dagen daarvoor een 2-0 voorsprong weggaf tegen Liechtenstein. De start op het WK in Duitsland leverde drie magere overwinningen op tegen Angola, Iran en Mexico. In de achtste finale tegen Nederland regende het vooral kaarten: scheidsrechter Valentin Ivanov deelde zestien gele en vier rode kaarten uit.[4] Volgens velen was het zwaar overdreven, maar beide team bezondigden zich aan provocaties. Maniche scoorde het enige doelpunt in "the battle of Neurenberg". Ook de kwartfinale was meer rijk aan incidenten dan aan goed voetbal, in Engeland was er veel ophef omdat Wayne Rooneys teammaat bij Manchester United Cristiano Ronaldo de scheidsrechter beïnvloedde de rode kaart te geven aan Rooney.[5] Portugal won de wedstrijd na strafschoppen. In de halve finale werd Portugal met 1-0 verslagen door een strafschop van Zinédine Zidane en in de kleine finale was het gastland met 3-1 te sterk (twee treffers van Bastian Schweinsteiger. Na het toernooi nam Luís Figo afscheid als international, hij was de laatste speler van de "Gouden generatie", die op drie toernooien minstens de halve finale haalde maar nooit een hoofdprijs, Figo was met 127 interlands record-international.

De Cristiano Ronaldo-jaren, EK-titel in Frankrijk

EK 2008

Cristiano Ronaldo

Door het vertrek van Figo werd Cristiano Ronaldo de leider van de ploeg, hij won met Manchester United zijn eerste Champions League. Kwalificatie voor het EK 2008 verliep moeizaam, tegen de directe concurrenten Polen, Servië en Finland werd vijf keer gelijk gespeeld en ëën keer verloren. Ook uit tegen Armenië werden punten verspeeld (1-1), tegen het ver terug gevallen België werd wel optimaal gepresteerd (4-0 in Lissabon, 1-2 in Brussel). Uiteindelijk kwalificeerde Portugal zich met één punt achterstand op Polen en drie punten voorsprong op Servië en Finland. Op het EK in Zwitserland en Oostenrijk plaatste Portugal zich vlot voor de kwartfinales door overwinningen op Turkije en Tsjechië, maar in de kwartfinale tegen Duitsland liep de ploeg al snel achter de feiten aan, binnen een half uur stond Duitsland met 2-0 voor. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een 3-2 nederlaag, Scolari stapte op als bondscoach.

WK 2010

In 2009 vertrok Cristiano Ronaldo naar Real Madrid voor een recordbedrag van 90 miljoen euro. Kwalificatie voor het WK 2010 verliep opnieuw moeizaam, na vijf wedstrijden was alleen nog van Malta gewonnen, thuis werd er gelijk gespeeld tegen Zweden en Albanië en verloren van Denemarken. In de volgende twee uitwedstrijden dreigde uitschakeling, maar in de slotfase van de uitwedstrijden tegen Albanië en Denemarken werd er respectievelijk gewonnen en gelijk gespeeld. Uiteindelijk eindigde Portugal op de tweede plaats met twee punten achterstand op Denemarken en één punt voorsprong op Zweden. In de play-offs werd twee keer van Bosnië/ Herzegovina gewonnen. De Eindronde in Zuid Afrika verliep teleurstellend, alleen tegen Noord-Korea werd een overtuigend resultaat neergezet, 7-0 met zes verschillende doelpuntenmakers. In de overige drie wedstrijden werd niet gescoord, Portugal bereikte nog wel de achtste finales na doelpuntloze gelijke spelen tegen Ivoorkust en Brazilië, maar in die achtste finales was Spanje met 1-0 te sterk. Cristiano Ronaldo maakte alleen indruk door na de laatste wedstrijd tegen de camera te spugen.[6]

EK 2012

Traditioneel was de start van een kwalificatie-toernooi slecht met een 4-4 gelijkspel tegen Cyprus en een 1-0 nederlaag tegen Noorwegen. Bondscoach Carlos Queiroz werd hierna ontslagen, hij werd opgevolgd door Paulo Bento en onder zijn leiding werd vijf keer achter elkaar gewonnen, een gelijkspel uit tegen Denemarken zou genoeg zijn voor directe plaatsing. Door een 2-1 nederlaag moest kwalificatie afgedwongen worden via de play-offs, opnieuw tegen Bosnië en Herzegovina. Na een 0-0 gelijkspel in de uitwedstrijd werd kwalificatie afgedwongen met een duidelijke zege: 6-2. In de eerste wedstrijd werd met 1-0 verloren van "angstgegner" Duitsland, Cristiano Ronaldo maakte alleen indruk door na de rust met een ander kapsel binnen te komen.[7] Na een 3-2 zege op Denemarken zou een gelijkspel tegen Nederland genoeg zijn om zich te plaatsen, als Denemarken zou verliezen van het al geplaatste Duitsland. Na een 0-1 achterstand maakte Cristiano Ronaldo zijn faam eindelijk ook waar in het Portugese team waar door twee keer te scoren. Ook in de kwartfinale was Ronaldo matchwinner, in de 79e minuut was hij de enige doelpuntenmaker tegen Tsjechië. In een halve finale zonder veel hoogtepunten was Portugal gewaagd aan Europees- en Wereldkampioen Spanje, strafschoppen moesten de beslissing brengen. Na twee missers viel het doek voor de Portugezen.

WK 2014

Pepe

Kwalificatie verliep opnieuw uiterst moeizaam, er werd verloren van Rusland en gelijkgespeeld tegen Noord-Ierland en in de uitwedstrijd tegen Israël, waarin erger werd voorkomen door in blessure-tijd de gelijkmaker te scoren (3-3). De achterstand op Rusland van zeven punten werd zo goed als weg gewerkt, uiteindelijk kwam Portugal één punt tekort om zich rechtstreeks te plaatsen. De play-off stond vooraf in het teken van het duel tussen twee grote supersterken Christian Ronaldo versus Zlatan Ibrahimović. Portugal won de thuiswedstrijd dankzij Ronaldo, in Zweden vlamde de strijd op in de tweede helft, Portugal kwam voor dankzij Ronaldo, maar twee doelpunten van Zlatan gaven de Zweden hoop. Uiteindelijk besliste Ronaldo de tweestrijd met nog twee doelpunten. De openingswedstrijd eindigde in een catastrofe, voor de vierde keer in vijf toernooien werd van Duitsland verloren: 4-0. Bij een 2-0 stand werd Real Madrid-verdedigerPepe uit het veld gestuurd na een ordinaire kopstoot op Thomas Müller.[8] Een hele snelle uitschakeling dreigde, nadat Portugal in de extra tijd met 2-1 achterstond tegen de Verenigde Staten, maar een gelijkmaker van Varela voorkwam dat. Portugal had nu een ruime overwinning op Ghana en/of een rume overwinning van Duitsland op de Verenigde Staten nodig om de groepsfase te overleven. Beiden vonden niet plaats, Portugal won met 2-1 en de Verenigde Staten verloren maar met 1-0 en Portugal kon na de eerste ronde al naar huis.

EK 2016

Nani

Na opnieuw een valse start (thuisnederlaag tegen Albanië) werd trainer Bento ontslagen en vervangen door Fernando Santos. Onder zijn leiding won Portugal de overige zeven wedstrijden en eindigde ruim boven het eveneens geplaatste Albanië en Denemarken. Het begin van het EK in Frankrijk was teleurstellend met gelijke spelen tegen IJsland en Oostenrijk, in die laatste wedstrijd miste Cristiano Ronaldo een strafschop. In de laatste groepswedstrijd wankelde Portugal, tot drie keer toe nam Hongarije een voorsprong en tot drie keer toe kwam Portugal terug in de wedstrijd, meest memorabel was een hakbal van Cristiano Ronaldo. Portugal plaatste zich als een van de beste nummers drie in zijn groep voor de achtste finales. Zowel de achtste als de kwartfinale werden gedomineerd door betonvoetbal, zowel Portugal als hun tegenstanders, Kroatië en Polen groeven zich in. In de achtste finale won Portugal van Kroatië door een doelpunt van Ricardo Quaresma in de 117e minuut, Polen werd daarna na strafschoppen verslagen. Portugal bereikte voor de vierde keer in vijf EK's voor de halve finale, zonder ook maar één wedstrijd in de reguliere speeltijd te winnen. In de halve finale werd Wales in de tweede helft verslagen door doelpunten van Ronaldo en Nani. De finale tegen Frankrijk begon ongelukkig, Cristiano Ronaldo viel al snel uit. Een charge van Dimitri Payet in de 8ste minuut werd hem fataal, al probeerde hij het nog even met een bandage. Portugal bleef zoals het hele toernooi defensief overeind tegen het ook niet overtuigende Frankrijk en hun geduld werd beloond. Het winnende doelpunt kwam in de 109de minuut op naam van invaller Éder, die scoorde op aangeven van João Moutinho.[9] Cristiano Ronaldo werd tevens topscorer aller tijden op een EK-toernooi, hij deelt dat record met Michel Platini.

WK 2018

De kersverse Europees kampioen begon de kwalificatie met een 2-0 nederlaag tegen Zwitserland. Tegenstand in deze groep was gering, zowel Zwitserland als Portugal wonnen de volgende acht wedstrijden. De beslissing moest vallen in Lissabon, Portugal won met 2-0 door doelpunten van André Silva en een eigen doelpunt. In 2017 haalde Portugal de derde plaats bij de strijd om de Confederations Cup na een verloren halve finale tegen Chili en een zege op Mexico. Voor Cristiano Ronaldo wordt het zijn vierde WK, wereldkampioen worden zal de kroon op zijn werk worden na vier Champions-League titels en een gewonnen EK. Het land is ingedeeld in een groep met Spanje, Marokko en Iran.

Bondscoach Fernando Santos liet voor het WK in Rusland maar liefst tien spelers thuis die twee jaar eerder in Frankrijk de Europese titel veroverden.[10] Tot de afvallers behoorden onder anderen Éder, die in de EK-finale tegen gastland Frankrijk de winnende goal had gemaakt, André Gomes, Renato Sanches, Nani en Eliseu. Manuel Fernandes en Mario Rui waren de verrassingen in de Portugese selectie. "Het was extreem moeilijk om een selectie van 23 man te maken", aldus Santos. "Maar ik ben een professional. Ik moet beslissingen nemen en ik weet dat ik niet iedereen tevreden kan houden. Ik kan niet zeggen of deze WK-selectie sterker is dan de EK-ploeg van twee jaar geleden. Maar ik heb er wel evenveel vertrouwen in."

Portugal begon het WK sterk met een 3-3 gelijkspel tegen Spanje. Een 1-0 overwinning tegen Marokko volgde. En tegen Iran kon Iran er in de slotfase pas 1-1 van maken. In de achtste finales wachtte Uruguay, Portugal verloor met 2-1.

EK 2020

Portugal kwam in de EK-kwalificatie voor het EK 2020 terecht in groep B met Oekraïne, Servië, Luxemburg en Litouwen. De Portugezen begonnen met twee gelijke spelen, waarna ze hun derde wedstrijd tegen Servië met 4–2 wisten te winnen. Op 14 oktober 2019 verloren ze met 2–1 van Oekraïne. Portugal eindigde uiteindelijk als tweede in de groep achter de Oekraïners. Ze plaatste zich daardoor wel rechtstreeks voor het EK in Europa.

Het EK werd door de coronacrisis met een jaar uitgesteld naar de zomer van 2021. In de groepsfase kwam de titelverdediger in de Groep des Doods-groep F terecht met Duitsland, Hongarije en regerend wereldkampioen Frankrijk. De eerste wedstrijd tegen Hongarije werd door drie late treffers met 3–0 gewonnen. Vervolgens werd er met 4–2 verloren van Duitsland en met 2–2 gelijkgespeeld tegen Frankrijk. Cristiano Ronaldo speelde hierin een belangrijke rol met vijf doelpunten. Portugal ging als beste nummer 3 door naar de laatste zestien van het toernooi. In de achtste finale trof het België, die met 1–0 verloren ging. Ronaldo werd uiteindelijk gezamenlijk met Patrik Schick topscorer van het toernooi.

WK 2022

Portugal kwam voor de kwalificatie voor het WK 2022 in Qatar terecht in groep A met Servië, Ierland, Luxemburg en Azerbeidzjan. Portugal werd tweede achter Servië, waardoor het de play-offs inging voor een ticket voor het wereldkampioenschap. In route C speelde Portugal in de halve finales tegen Turkije, die het met 3–1 won. In de finale kon het de Europees kampioen van 2021 Italië treffen, maar die verloor opvallend in de halve finales van Noord-Macedonië, waarvan Portugal in de finale wel van won met 2–0. Daardoor plaatste het zich voor de eindronde in de winter van 2022.

Portugal werd op 1 april 2022 tijdens de loting voor de groepsfase van het WK 2022 gekoppeld aan Uruguay, Zuid-Korea en Ghana in groep H. Portugal won de eerste twee wedstrijden tegen Ghana (3–2) en Uruguay (2–0) en plaatste zich daardoor al voor de achtste finales. De laatste wedstrijd werd verloren van Zuid-Korea. In de achtste finales speelde Portugal tegen Zwitserland, die overtuigend met 6–1 gewonnen werd. Sterspeler Ronaldo werd hierin van tevoren op de bank gezet, nadat hij eerder bij een wissel geen goed gedrag toonde volgens bondscoach Fernando Santos. Zijn vervanger Gonçalo Ramos maakte in deze wedstrijd een hattrick. In de kwartfinale trof Portugal het verrassende land op het WK, Marokko. Met Ronaldo wederom op de bank, werd er met 1–0 verloren. Portugal werd hierdoor uitgeschakeld op het wereldkampioenschap in Qatar, waarna Ronaldo met tranen van verdriet het veld verliet. Na het WK maakte de bond bekend het nog tot 2024 lopende contract van bondscoach Santos te ontbinden.[11]

Prestaties op kampioenschappen

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
JaarRondeWed.WGVDVDTKwal
1930Geen deelname
1934Niet gekwalificeerd
1938Niet gekwalificeerd
1950Niet gekwalificeerd
1954Niet gekwalificeerd
1958Niet gekwalificeerd
1962Niet gekwalificeerd
1966Derde plaats6501178(Kwal.)
1970Niet gekwalificeerd
1974Niet gekwalificeerd
1978Niet gekwalificeerd
1982Niet gekwalificeerd
1986Groepsfase310224(Kwal.)
1990Niet gekwalificeerd
1994Niet gekwalificeerd
1998Niet gekwalificeerd
2002Groepsfase310264(Kwal.)
2006Vierde plaats741275(Kwal.)
2010Achtste finales412171(Kwal.)
2014Groepsfase311146(Kwal.)
2018Achtste finales412166(Kwal)
2022Kwartfinale5302126(Kwal.)
2026Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal8/2235176126141

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
JaarRondeWed.WGVDVDTKwal
1960Niet gekwalificeerd
1964Niet gekwalificeerd
1968Niet gekwalificeerd
1972Niet gekwalificeerd
1976Niet gekwalificeerd
1980Niet gekwalificeerd
1984Halve finales412144(Kwal.)
1988Niet gekwalificeerd
1992Niet gekwalificeerd
1996Kwartfinale421152(Kwal.)
2000Halve finale5401104(Kwal.)
2004Tweede plaats631286
2008Kwartfinale420276(Kwal.)
2012Halve finale531164(Kwal.)
2016Winnaar716095(Kwal.)
2020Achtste finale411277(Kwal.)
2024Gekwalificeerd000000(Kwal.)
Totaal9/17391910105638

FIFA Confederations Cup

FIFA Confederations Cup
JaarRondeWed.WGVDVDT
2017Derde plaats532093
Totaal1/10532093

UEFA Nations League

UEFA Nations League
JaarDiv.EindpositieWed.WGVDVDTRes.
2018–19AWinnaar642094
2020–21A5e6411124
2022–23A6e6312113

Interlands

Huidige selectie

De volgende spelers behoren tot de selectie voor het WK 2022.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen  Spanje op 27 september 2022.

NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
Rui Patrício1040 AS Roma
Diogo Costa70 FC Porto
José Sá00 Wolverhampton Wanderers
Verdediging
Pepe1287 FC Porto
Danilo Pereira632 Paris Saint-Germain
Raphaël Guerreiro563 Borussia Dortmund
Rúben Dias392 Manchester City
João Cancelo377 Manchester City
Nuno Mendes160 Paris Saint-Germain
Diogo Dalot62 Manchester United
António Silva00 Benfica
Middenveld
William Carvalho755 Real Betis
Bernardo Silva728 Manchester City
João Mário522 Benfica
Bruno Fernandes489 Manchester United
Rúben Neves320 Wolverhampton Wanderers
João Palhinha152 Fulham
Matheus Nunes91 Wolverhampton Wanderers
Otávio72 FC Porto
Vitinha40 Paris Saint-Germain
Aanval
Cristiano Ronaldo 191117 Al-Nassr
André Silva5119 RB Leipzig
João Félix233 Atlético Madrid
Rafael Leão110 AC Milan
Ricardo Horta51 SC Braga
Gonçalo Ramos43 Benfica

Statistieken

  • Bijgewerkt tot en met EK-kwalificatieduel tegen  IJsland (2–0) op 19 november 2023.

Van jaar tot jaar

JaarWedstrijdenDoelpuntenPunten
DuelsWinstGelijkVerlies Voor TegenSaldo
1921 1 00113–20.000
1922 1 00112–10.000
1923 1 00103–30.000
1925 2 10112–11.000
1926 3 02168–20.667
1927 3 1025500.667
1928 7 331149+51.286
1929 3 003113–120.000
1930 4 20243+11.000
1931 2 10134–11.000
1932 1 10032+12.000
1933 2 10113–21.000
1934 2 002111–100.000
1935 1 0103301.000
1936 2 00236–30.000
1937 1 10021+12.000
1938 5 21274+31.000
1939 1 00124–20.000
1940 1 00123–10.000
1941 2 01137–40.500
1942 1 10030+32.000
1945 3 01247–30.333
1946 2 20052+32.000
1947 6 2131018–80.833
1948 2 1012201.000
1949 4 11258–30.750
1950 4 022814–60.500
1951 4 013512–70.250
1952 3 01227–50.333
1953 3 111410–61.000
1954 3 01216–50.333
1955 5 2031013–30.800
1956 4 21185+31.250
1957 7 115513–80.429
1958 2 00213–20.000
1959 6 3031213–11.000
1960 3 10248–40.667
1961 5 1139900.600
1962 5 10469–30.400
1963 2 1011101.000
1964 7 3131215–31.000
1965 7 42194+51.429
1966 12 10023011+191.667
1967 6 23165+11.167
1968 3 10256–10.667
1969 6 03337–40.500
1970 2 1012201.000
1971 5 21296+31.000
1972 10 811225+171.700
1973 5 1317701.000
1974 3 02103–30.667
1975 8 323810–21.000
1976 5 30267–11.200
1977 4 310103+71.750
1978 5 31154+11.400
1979 5 2126601.000
1980 6 22278–11.000
1981 9 3151117–60.778
1982 6 303910–11.000
1983 8 413812–41.125
1984 10 5231312+11.200
1985 7 3041011–10.857
1986 8 233810–20.875
1987 8 33267–11.125
1988 2 11010+11.500
1989 11 5331813+51.182
1990 4 22031+21.500
1991 9 432137+61.222
1992 8 2425501.000
1993 10 622196+131.400
1994 6 420164+121.667
1995 10 541197+121.400
1996 13 634159+61.154
1997 7 33174+31.286
1998 6 402106+41.333
1999 9 630302+281.667
2000 14 10222912+171.571
2001 10 7213510+251.600
2002 11 4431814+41.091
2003 12 7322410+141.417
2004 16 9433915+241.375
2005 12 831245+191.583
2006 15 9242713+141.333
2007 12 660198+111.500
2008 13 5262420+40.923
2009 12 930192+171.750
2010 13 742299+201.385
2011 10 6222610+161.400
2012 14 6531712+51.214
2013 12 7322315+81.417
2014 12 7231912+71.333
2015 10 703128+41.400
2016 17 10434211+311.412
2017 15 1131358+271.667
2018 15 6722217+51.267
2019 10 721267+191.600
2020 8 521194+151.500
2021 16 9433414+201.375
2022 14 9143210+221.357
2023 101000362+342.000

FIFA-wereldranglijst[12]

1993199419951996199719981999200020012002200320042005200620072008200920102011201220132014201520162017201820192020202120222023
20 20 16 13 30 36 15 6 4 11 17 9 10 8 8 11 5 8 7 7 5 7 7 8 3 6 7 5 8 9 7

Spelersrecords

  • Bijgewerkt tot en met 19 november 2023.

Meeste interlands

 Nog actief als international
#SpelercarrièreInterlandsDoelpunten
1Cristiano Ronaldo2003–heden205128
2João Moutinho2005–heden1467
3Pepe2007–heden1348
4Luís Figo1991–200612732
5Nani2006–201711223
6Fernando Couto1990–20041108
7Rui Patrício2010–heden1070
8Bruno Alves2007–20189611
9Rui Costa1993–20049426
10Ricardo Carvalho2003–2016895

Topscorers

#SpelerCarrièreDoelpuntenInterlands
1Cristiano Ronaldo2003–heden128205
2Pedro Pauleta1997–20064787
3Eusébio1961–19734164
4Luís Figo1991–200632127
5Nuno Gomes1996–20112979
6Hélder Postiga2003–20142771
7Rui Costa1993–20042694
8Nani2006–201724112
9João Pinto1991–20022381
10Nené1971–19842265
João Vieira Pinto1991-20022281
Simão1998–20102285

Bekende spelers

Jorge Andrade
Vítor Baía
Sergio Conceiçao
Rui Costa
Fernando Couto
Dani
Deco

Eusébio
Luís Figo
Paulo Futre
Nuno Gomes
Maniche
Raul Meireles
João Moutinho

Nani
Pauleta
Armando Petit
João Vieira Pinto
Hélder Postiga
Ricardo Quaresma
Cristiano Ronaldo

Simão
Ricardo Sá Pinto
Paulo Sousa
Miguel Veloso
Abel Xavier

Selecties

Wereldkampioenschap

Selectie van Portugal bij het Wereldkampioenschap 1966
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Américo Lopes FC Porto
2Joaquim Carvalho Sporting Lissabon
3José Pereira Belenenses
Verdediging
4Vicente Lucas Belenenses
5Germano SC Salgueiros
17João Morais Sporting Lissabon
20Alexandre Baptista Sporting Lissabon
21José Carlos Sporting Lissabon
22Alberto Festa FC Porto
Middenveld
6Fernando Peres Sporting Lissabon
9Hilário Sporting Lissabon
10Mário Coluna SL Benfica
11António Simões SL Benfica
14Fernando Cruz SL Benfica
16Jaime Graça SL Benfica
19Custódio Pinto FC Porto
Aanval
7Ernesto Figueiredo Sporting Lissabon
8João Lourenço Sporting Lissabon
12José Augusto SL Benfica
13Eusébio SL Benfica
15Manuel Duarte Sporting Lissabon
18José Torres SL Benfica
Selectie van Portugal bij het Wereldkampioenschap 1986
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Manuel Bento SL Benfica
12Jorge Martins Belenenses
22Vítor Damas Sporting Lissabon
Verdediging
2João Pinto FC Porto
4José Ribeiro Boavista
5Álvaro Magalhães SL Benfica
11Fernando Bandeirinha Académica Coimbra
13António Morato Sporting Lissabon
15António Oliveira SL Benfica
20Augusto Inácio FC Porto
Middenveld
3António Sousa Sporting Lissabon
6Carlos Manuel SL Benfica
7Jaime Pacheco Sporting Lissabon
8Frederico Rosa Boavista
14Jaime Magalhães FC Porto
16José Antônio Belenenses
17Diamantino Miranda SL Benfica
18Luís Sobrinho Belenenses
21António André FC Porto
Aanval
9Fernando Gomes FC Porto
10Paulo Futre FC Porto
19Rui Águas SL Benfica
Selectie van Portugal bij het Wereldkampioenschap 2002
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Vítor Baía FC Porto
15Nélson Pereira Sporting Lissabon
16Ricardo Pereira Boavista
Verdediging
2Jorge Costa Charlton Athletic
3Abel Xavier Liverpool
4Marco Caneira SL Benfica
5Fernando Couto Lazio Roma
13Jorge Andrade FC Porto
18Nuno Frechaut Boavista
22Beto Sporting Lissabon
23Rui Jorge Sporting Lissabon
Middenveld
6Paulo Sousa Espanyol
7Luís Figo Real Madrid
10Rui Costa AC Milan
12Hugo Viana Sporting Lissabon
14Pedro Barbosa Sporting Lissabon
17Paulo Bento Sporting Lissabon
20Petit Boavista
Aanval
8João Pinto Sporting Lissabon
9Pedro Pauleta Girondins Bordeaux
11Sérgio Conceição Internazionale
19Nuno Capucho FC Porto
21Nuno Gomes ACF Fiorentina
Selectie van Portugal bij het Wereldkampioenschap 2006
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Ricardo Pereira Sporting Lissabon
12Quim SL Benfica
22Paulo Santos Sporting Braga
Verdediging
2Paulo Ferreira Chelsea
3Marco Caneira Sporting Lissabon
4Ricardo Costa FC Porto
5Fernando Meira VfB Stuttgart
13Miguel Valencia CF
14Nuno Valente Everton
16Ricardo Carvalho Chelsea
Middenveld
6Costinha Atlético Madrid
7Luís Figo Internazionale
8Petit SL Benfica
10Hugo Viana Valencia CF
15Luis Boa Morte Fulham
18Maniche Atlético Madrid
19Tiago Olympique Lyon
20Deco FC Barcelona
Aanval
9Pedro Pauleta Paris Saint-Germain
11Simão Sabrosa SL Benfica
17Cristiano Ronaldo Manchester United
21Nuno Gomes SL Benfica
23Hélder Postiga FC Porto
Selectie van Portugal bij het Wereldkampioenschap 2010
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Eduardo Carvalho Sporting Braga
12Beto FC Porto
22Daniel Fernandes Iraklis Saloniki
Verdediging
2Bruno Alves FC Porto
3Paulo Ferreira Chelsea
4Rolando FC Porto
6Ricardo Carvalho Chelsea
13Miguel Valencia CF
15Pepe Beşiktaş JK
21Ricardo Costa Lille OSC
23Fábio Coentrão SL Benfica
Middenveld
5Duda Málaga CF
8Pedro Mendes Sporting Lissabon
14Miguel Veloso Sporting Lissabon
16Raúl Meireles FC Porto
17Rúben Amorim SL Benfica
19Tiago Atlético Madrid
20Deco Chelsea
Aanval
7Cristiano Ronaldo Real Madrid
9Liédson Sporting Lissabon
10Danny Zenit Sint-Petersburg
11Simão Sabrosa Atlético Madrid
18Hugo Almeida Werder Bremen
Selectie van Portugal bij het Wereldkampioenschap 2014
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Eduardo Carvalho Sporting Braga
12Rui Patrício Sporting Lissabon
22Beto Sevilla FC
Verdediging
2Bruno Alves Fenerbahçe
3Pepe Real Madrid
5Fábio Coentrão Real Madrid
13Ricardo Costa Valencia CF
14Neto Zenit Sint-Petersburg
19André Almeida SL Benfica
21João Pereira Valencia CF
Middenveld
4Miguel Veloso Dinamo Kiev
6William Carvalho Sporting Braga
8João Moutinho AS Monaco
16Raúl Meireles Fenerbahçe
20Rúben Amorim SL Benfica
Aanval
7Cristiano Ronaldo Real Madrid
9Hugo Almeida Beşiktaş JK
10Vieirinha VfL Wolfsburg
11Éder Sporting Braga
15Rafa Silva Sporting Braga
17Nani Manchester United
18Silvestre Varela FC Porto
23Hélder Postiga Lazio Roma

Europees kampioenschap

Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 1984
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Manuel Bento SL Benfica
12Jorge Martins Vitória Setúbal
20Vítor Damas Portimonense
Verdediging
8António Veloso SL Benfica
9João Pinto FC Porto
10António Lima Pereira FC Porto
11Eurico Gomes FC Porto
16António Bastos Lopes SL Benfica
17Álvaro Monteiro SL Benfica
18Eduardo Luís FC Porto
Middenveld
4Fernando Chalana SL Benfica
5Vermelhinho FC Porto
7Carlos Manuel SL Benfica
13António Sousa FC Porto
14António Frasco FC Porto
15Jaime Pacheco FC Porto
19Diamantino Miranda SL Benfica
Aanval
2Tamagnini Nené SL Benfica
3Rui Jordão Sporting Lissabon
6Fernando Gomes FC Porto
Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 1996
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Vítor Baía450 FC Porto
12Alfredo Castro Boavista
22Rui Correia Sporting Braga
Verdediging
2Secretário FC Porto
5Fernando Couto AC Parma
13Dimas Teixeira SL Benfica
16Hélder SL Benfica
21Paulo Madeira Belenenses
Middenveld
3Paulinho Santos FC Porto
4Oceano da Cruz Sporting Lissabon
6José Tavares Boavista
7Vítor Paneira Vitória Guimarães
10Rui Costa ACF Fiorentina
14Pedro Barbosa Sporting Lissabon
19Paulo Sousa Juventus
20Luís Figo FC Barcelona
Aanval
8João Pinto SL Benfica
9Ricardo Sá Pinto Sporting Lissabon
11Jorge Cadete Celtic
15Domingos Paciência FC Porto
17Hugo Porfírio União Leiria
18António Folha FC Porto
Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 2000
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Vítor Baía FC Porto
12Pedro Espinha Vitória Guimarães
22Quim Sporting Braga
Verdediging
2Jorge Costa FC Porto
3Rui Jorge Sporting Lissabon
5Fernando Couto Lazio Roma
13Dimas Teixeira Standard Luik
14Abel Xavier Everton
16Beto Sporting Lissabon
20Secretário FC Porto
Middenveld
4Luís Vidigal Sporting Lissabon
6Paulo Sousa AC Parma
7Luís Figo FC Barcelona
10Rui Costa ACF Fiorentina
11Sérgio Conceição Lazio Roma
15Costinha AS Monaco
17Paulo Bento Real Oviedo
Aanval
8João Pinto SL Benfica
9Ricardo Sá Pinto Real Sociedad
18Pedro Pauleta Deportivo La Coruña
19Nuno Capucho FC Porto
21Nuno Gomes SL Benfica
Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 2004
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Ricardo Pereira330 Sporting Lissabon
12Quim SL Benfica
22José Moreira SL Benfica
Verdediging
2Paulo Ferreira Chelsea
3Rui Jorge441 Sporting Lissabon
4Jorge Andrade Deportivo La Coruña
5Fernando Couto Lazio Roma
13Miguel SL Benfica
14Nuno Valente FC Porto
15Beto Sporting Lissabon
16Ricardo Carvalho Chelsea
Middenveld
6Costinha FC Porto
7Luís Figo Real Madrid
8Petit SL Benfica
10Rui Costa AC Milan
18Maniche FC Porto
19Tiago Chelsea
20Deco FC Barcelona
Aanval
9Pedro Pauleta Paris Saint-Germain
11Simão Sabrosa SL Benfica
17Cristiano Ronaldo Manchester United
21Nuno Gomes SL Benfica
23Hélder Postiga FC Porto
Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 2008
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Ricardo Pereira Real Betis
12Nuno FC Porto
22Rui Patrício Sporting Lissabon
Verdediging
2Paulo Ferreira Chelsea
3Bruno Alves FC Porto
4José Bosingwa FC Porto
5Fernando Meira VfB Stuttgart
13Miguel Valencia CF
14Jorge Ribeiro Boavista
15Pepe Real Madrid
16Ricardo Carvalho Chelsea
18Miguel Veloso Sporting Lissabon
Middenveld
6Raúl Meireles FC Porto
8Petit SL Benfica
10João Moutinho Sporting Lissabon
20Deco FC Barcelona
Aanval
7Cristiano Ronaldo Manchester United
9Hugo Almeida Werder Bremen
11Simão Sabrosa Atlético Madrid
17Ricardo Quaresma FC Porto
19Nani Manchester United
21Nuno Gomes SL Benfica
23Hélder Postiga Panathinaikos
Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 2012
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Eduardo Carvalho SL Benfica
12Rui Patrício Sporting Lissabon
22Beto CFR Cluj
Verdediging
2Bruno Alves Zenit Sint-Petersburg
3Pepe Real Madrid
5Fábio Coentrão Real Madrid
13Ricardo Costa Valencia CF
14Rolando FC Porto
19Miguel Lopes Sporting Braga
21João Pereira Sporting Lissabon
Middenveld
4Miguel Veloso Genoa CFC
6Custódio Castro Sporting Braga
8João Moutinho FC Porto
15Rúben Micael Real Zaragoza
16Raúl Meireles Chelsea
20Hugo Viana Sporting Braga
Aanval
7Cristiano Ronaldo Real Madrid
9Hugo Almeida Beşiktaş JK
10Ricardo Quaresma Beşiktaş JK
11Nélson Oliveira SL Benfica
17Nani Manchester United
18Silvestre Varela FC Porto
23Hélder Postiga Real Zaragoza
Selectie van Portugal bij het Europees kampioenschap 2016
NaamWed.Dlpnt.Club
Doel
1Rui Patrício520 Sporting Lissabon
12Anthony Lopes30 Olympique Lyon
22Eduardo350 Dinamo Zagreb
Verdediging
2Bruno Alves8610 Fenerbahçe
3Pepe773 Real Madrid
4José Fonte160 Southampton
5Raphaël Guerreiro101 Borussia Dortmund
6Ricardo Carvalho895 AS Monaco
11Vieirinha251 VfL Wolfsburg
19Eliseu181 Benfica
21Cédric150 Southampton
Middenveld
8João Moutinho904 AS Monaco
10João Mário180 Sporting Lissabon
13Danilo Pereira171 FC Porto
14William Carvalho250 Sporting Lissabon
15André Gomes130 Valencia
16Renato Sanches111 Bayern München
23Adrien Silva130 Sporting Lissabon
Aanval
7Cristiano Ronaldo 13361 Real Madrid
9Éder294 Swansea City
17Nani10321 Fenerbahçe
18Rafa90 SC Braga
20Ricardo Quaresma578 Beşiktaş