Vidjayanagarariket

Vidjayanagarariket (kannada ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ, telugu విజయనగర సామ్రాజ్యము) var eit sørindisk rike med sentrum i Deccan-platået med territorium til Sri Lanka i sør og ei tid overherredøme over kongane i Burma i nordaust. Det blei grunnlagd av Harihara I og broren hans Bukka Raya I i 1336 som ei sørleg bolverk mot muslimske erobringar av Sør-Asia. RIket varte fram til 1646, men mista mykje makt etter eit betydeleg militærnederlag i 1565 mot Deccan-sultanata. Riket har namn etter hovudstaden Vidjayanagara ('sigerbyen'), som no ligg ved Hampi i noverande Karnataka og er rekna som ein del av verdsarva. I samtida blei riket også kalla Karnata.

Nedteikningar frå europeiske reisande som Domingo Paes, Fernao Nuniz og Niccolò Da Conti og samtidig lokal litteratur gjev viktig informasjon om Vidjayanagariket. I tillegg har arkeologiske utgravingar, særleg ved Vijayanagara, vist makta og rikdommen til riket. Arva etter Vidjayanagara omfattar fleire monument spreidd over sørlege India, dei best kjende ved Hampi. Tidlegare sørindisk byggekunst blei ført saman i ein stilart også kalla vidjayanagara. Blandinga av folk frå ulike språksamfunn og religiøse tradisjonar førte til arkitektonisk utvikling innan bygging av hindutempel, først i deccan- og seinare i dravidisk stil utført i lokal granitt.

Effektiv administrasjon og omfattande oversjøisk handel med område som Kina, Burma, Persia og Arabia førte med seg rikdom og ny teknologi som system for irrigasjon. Herskarane i rikets bidrog til at kunst og litteratur blei heva til nye høgder innan språk som kannada, telugu, tamilsk og sanskrit, medan karnatisk musikk fann si noverande form. Ved å skapa eit sameint hindurike makta Vidjayanagarariket å skapa ei eining i Sør-India som overvann regionalisme for ei tid.