Alfabet Braille’a
Alfabet Braille’a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym.
Historia
Stworzony przez Louisa Braille’a[1] w 1825 roku[2], który w wyniku wypadku oślepł w dzieciństwie. Oparty jest na wojskowym systemie umożliwiającym odczytywanie rozkazów bez użycia światła. Jest jednym z pierwszych przykładów technologii asystujących[potrzebny przypis].
Polska adaptacja systemu dostosowująca alfabet Braille’a do polskiego systemu fonetycznego opracowana została przez zakonnice Elżbietę Różę Czacką oraz Teresę Landy. Alfabet został oficjalnie przyjęty zarządzeniem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 24 maja 1934 r.[3][4]
Budowa
Podstawą, z której wyprowadza się cały system Braille’a, jest sześciopunkt nazywany znakiem tworzącym. System składa się ze znaków będących kombinacją sześciu wypukłych punktów ułożonych w dwóch kolumnach po trzy punkty w każdej. Lewa kolumna zawiera umownie oznaczone punkty: 1,2,3, zaś prawą stanowią punkty: 4,5,6. Wzajemna kombinacja i rozmieszczenie punktów daje możliwość zapisu sześćdziesięciu trzech znaków. W brajlu można zapisać wszystko – istnieje kilka uzupełniających systemów zapisu brajlowskiego – notacje: matematyczna, chemiczna, fizyczna i muzyczna[potrzebny przypis].
Kody
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Historia pisma dla niewidomych. wsp.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-06-22)].
- Braille.pl
- Zasady adaptacji materiałów dydaktycznych do potrzeb osób niewidomych. adaptacje.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Notacje matematyczne. braille.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-31)].
- Dla rodziców - Poradnik dot. wychowania dziecka niewidomego w rodzinie i przygotowania go do podjęcia nauki w szkole
- Translator Braille`a on-line - Zamiana wpisywanego tekstu na znaki Braille’a, pełna polska notacja