Bogusław Fiedor

Urodził się w 1946 roku we Wrocławiu, gdzie zamieszkała jego rodzina po zakończeniu II wojny światowej. Z miastem tym związał całe swoje życie osobiste i zawodowe. Ukończył tu kolejno szkołę podstawową oraz średnią, po czym podjął studia ekonomiczne w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny), uzyskując tam tytuł magistra. Bezpośrednio potem został pracownikiem naukowym uczelni, zatrudniając się na stanowisku asystenta, a następnie adiunkta, profesora nadzwyczajnego i wreszcie profesora zwyczajnego^[2].

Stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych uzyskał w 1975 roku na swojej macierzystej uczelni. Tam też otrzymał następny stopień naukowy – doktora habilitowanego w 1986 roku^[2]. W 1991 roku prezydent Polski Lech Wałęsa nadał mu tytuł profesora nauk ekonomicznych^[3].

Pełnił wiele bardzo istotnych funkcji organizacyjnych na wrocławskiej uczelni ekonomicznej. W 1991 roku został dyrektorem Instytutu Ekonomii, a pięć lat później także kierownikiem Katedry Ekonomii Ekologicznej na tymże instytucie. Od 1993 roku regularnie zasiada w Komisji Zagranicznej Senatu uczelnianego. W latach 2005–2012 piastował stanowisko rektora. Za jego kadencji Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego została przekształcona w Uniwersytet Ekonomiczny. Od 2012 do 2016 roku sprawował urząd prorektora do spraw współpracy z zagranicą^[2]. Przez pewien czas wykładał także na prywatnych uczelniach: Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu oraz Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu^[3].

Jest członkiem licznych towarzystw naukowych w kraju, w tym m.in.: Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Akademii Nauk oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. W latach 2010-2012 był przewodniczącym Konferencji Rektorów Uczelni Wrocławia, Opola, Częstochowy i Zielonej Góry, a także przewodniczącym Komisji Ekonomicznej Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP)^[2]. W latach 2011–2015 członek prezydium Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk^[5].

Prowadzi badania w zakresie, m.in. klasyfikacji teorii ekonomicznych, klasyfikacji teorii i modeli wzrostu gospodarczego, polityki ekologicznej, harmonizacji polskiego prawa, regulacji oraz standardów i instytucji w ochronie środowiska. Jak dotychczas wypromował 12 doktorów^[2]. Jest autorem około 360 publikacji naukowych, w tym (jako autor bądź współautor w istotnej części) 22 książek i monografii. Do najważniejszych z nich należą^[6]:

• Teoria innowacji: krytyczna analiza współczesnych koncepcji niemarksistowskich, Warszawa 1979.
• Przyczynek do ekonomicznej teorii zanieczyszczenia i ochrony środowiska, Wrocław 1990.
• Kierunki rozwoju współczesnej ekonomii, Wrocław 1991; współautor.
• Samorząd terytorialny a ochrona środowiska: aspekty ekonomiczne, organizacyjne i finansowe, Wrocław 1992.
• Ekologiczne uwarunkowania wzrostu gospodarczego w ujęciu współczesnej teorii ekonomii, Białystok-Kraków 1993, współautor.
• Polityka ekologiczna w gospodarce rynkowej, Wrocław 1999.
• Podstawy ekonomii środowiska i zasobów naturalnych, Warszawa 2002.
• Wkład transformacji do teorii ekonomii, Warszawa 2006.
• Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna INVEST-PARK: bilans pierwszej dekady, wpływ na region i perspektywy rozwoju, Wrocław 2007.
• Ekonomiczno-ekologiczne aspekty ochrony środowiska w gospodarce wodno-ściekowej, Wrocław 2010.

Do najważniejszych odznaczeń i nagród uzyskanych przez Bogusława Fiedora należą^[2]:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Srebrna Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej – pięciokrotnie (1977, 1981, 1993, 2001, 2003)

• Biografia Bogusława Fiedora na stronie UE we Wrocławiu
• Prof. dr hab. Bogusław Fiedor, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-06-20] .^{[martwy link]}