Craig Joubert

Uczęszczał do Maritzburg College^[2], grał wówczas jako łącznik ataku lub obrońca, reprezentując również Natal w kategorii U-13^[3][4]. Sędziowanie rozpoczął podczas nauki, w wieku piętnastu lat, idąc w ślady ojca – uznanego regionalnego arbitra^[5][6]. W tej samej szkole karierę rozpoczynał międzynarodowy arbiter Ian Rogers^[3][4]. Następnie studiował na University of Natal uzyskując tytuł Bachelor of Commerce i przez pięć lat pracował w bankowości, zanim został zawodowym arbitrem^[3][6].

Jego najważniejszymi meczami w krajowych rozgrywkach były finały Currie Cup w latach 2010 i 2014^[7]. W Super 12 sędziował od 2005 roku, przebijając się do panelu po odejściu Andy'ego Turnera i André Watsona^[4][3]. Trzykrotnie prowadził finał tych rozgrywek, w edycjach 2010, 2013 i 2014^[8].

Doświadczenie zbierał w turniejach juniorskich klasy mistrzowskiej, jak Mistrzostwa Świata U-21 w Rugby Union Mężczyzn 2002^[9]. Na arenie międzynarodowej w rozgrywkach seniorskich zadebiutował w turniejach rugby 7 z cyklu IRB Sevens World Series w roku 2002. Sędziował w wielu zawodach, w tym finałach turniejów Hong Kong Sevens, Australia Sevens, South Africa Sevens, New Zealand Sevens, USA Sevens i France Sevens, zaś jego ostatnim spotkaniem był finał Pucharu Świata 2005^{[10][11][12][4][3]}. W związku z debiutem rugby siedmioosobowego na igrzyskach olimpijskich powrócił do cyklu na sezon 2015/2016^[13].

Jego pierwszym testemeczem było spotkanie Namibia–Uganda w roku 2003^[3], zaś od 2005 roku prowadził pod auspicjami IRB mecze najlepszych zespołów na świecie^[4]. Do sędziowania Pucharu Sześciu Narodów został po raz pierwszy wyznaczony w edycji 2007^[14] i odtąd corocznie pojawiał się w tym turnieju^{[15][16][17][18][19][20][21][22][23]}. Z kolei w panelu arbitrów na Puchar Trzech Narodów znajdował się od roku 2008^{[24][25][26][27][28][29][30][31]}. W trakcie kariery sędziował także spotkania podczas tournée British and Irish Lions w latach 2009^[32] i 2013^[33].

Na Pucharze Świata 2007 pełnił rolę sędziego liniowego^[34], głównym arbitrem był natomiast w 2011^[35][36][37]. Dzięki dobrej postawie w całym turnieju w roku 2011^[38] został jednogłośnie nominowany do poprowadzenia wielkiego finału^[39]. Zgodnie z tradycją sędziował następnie rozpoczynający kolejne kwalifikacje mecz Meksyku z Jamajką^[40][41]. Został także nominowany cztery lata później^[42], gdzie w fazie grupowej poprowadził cztery spotkania^[43]. Jego ostatnim pojedynkiem w edycji 2015 był ćwierćfinał pomiędzy Australią i Szkocją^[44], który zakończył się w kontrowersyjnych okolicznościach. Decyzję przyznającą Australijczykom karnego powszechnie krytykowano^[45][46], a za błędną uznał ją w oświadczeniu także World Rugby^[47], co z kolei wzbudziło reakcję ekspertów obawiających się udzielenia pozwolenia na oficjalną krytykę arbitrów^[48][49][50].

W 2011 roku otrzymał wyróżnienie dla najlepszego południowoafrykańskiego arbitra^[51]. Joubert nie stronił także od sędziowania meczów juniorskich i szkolnych^[52][53][54] oraz krykietowych^[55][56][57].

Żonaty z Charmaine, syn Max^[58].