Daniela Jaworska

Zajęła 9. miejsce w rzucie oszczepem na europejskich igrzyskach juniorów w 1964 w Warszawie^[3] oraz 4. miejsce w finale pucharu Europy w 1965 w Kassel^[1]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajęła 7. miejsce^[4]. Zwyciężyła w finale pucharu Europy w 1967 w Kijowie^[5].

Zajęła 5. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku^[1][2] oraz 6. miejsce na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach^[6]. Była druga w finale pucharu Europy w 1970 w Budapeszcie^[5].

Zdobyła złoty medal na uniwersjadzie w 1970 w Turynie^[7].

Zwyciężyła na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach, wyprzedzając Ameli Koloskę z Republiki Federalnej Niemiec i Ruth Fuchs z Niemieckiej Republiki Demokratycznej^[8]. Odpadła w kwalifikacjach na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium^[1][2]. Zajęła 11. miejsce na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie^[9].

Dziesięciokrotnie zdobywała mistrzostwo Polski: w 1964, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974 i 1976. Była również wicemistrzynią w 1972 oraz brązową medalistką w 1965 i 1975^[10].

Pięć razy poprawiała rekord Polski od wyniku 58,68 m do 61,44 m, uzyskanego 3 października 1970 w Pitești^[11]. Jej rekord życiowy to 62,30 m, ustanowiony 30 czerwca 1973 w Warszawie^[1].

Zwyciężyła w plebiscycie „Expressu Poznańskiego” w plebiscycie na najlepszych sportowców Wielkopolski w 1967^[12]. Dwa razy znalazła się wśród dziesiątki najlepszych sportowców Polski, zajmując 6. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1967 i 7. miejsce w 1971.

Jej mąż Edmund Jaworski był także oszczepnikiem i trenerem. Zginął w tragicznym wypadku na ulicach Warszawy – wjechał rowerem pod tramwaj.

Po zakończeniu kariery zawodniczej nauczycielka wychowania fizycznego w Warszawie oraz Izabelinie pod Warszawą.

• Polski Komitet Olimpijski: Daniela Jaworska (Tarkowska) – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2021-05-28]. (pol.).