Emmerson Mnangagwa

zimbabweński polityk

Emmerson Dambudzo Mnangagwa (ur. 15 września 1942 w Zvishavane[1]) – zimbabweński polityk. W latach 2009–2013 minister obrony Zimbabwe, w latach 2013–2017 minister sprawiedliwości, prawa i spraw parlamentarnych Zimbabwe, w latach 2014–2017 pierwszy wiceprezydent Zimbabwe, od 2017 prezydent Zimbabwe oraz jednocześnie przewodniczący Afrykańskiego Narodowego Związku Zimbabwe – Frontu Patriotycznego (ZANU-PF). W 2018 został umieszczony na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi według magazynu „Time[2].

Emmerson Mnangagwa
Ilustracja
Emmerson Mnangagwa (2017)
Data i miejsce urodzenia

15 września 1942
Zvishavane

3. Prezydent Republiki Zimbabwe
Okres

od 24 listopada 2017

Przynależność polityczna

ZANU-PF

Poprzednik

Robert Mugabe

Pierwszy Wiceprezydent Zimbabwe
Okres

od 12 grudnia 2014
do 6 listopada 2017

Przynależność polityczna

ZANU-PF

Poprzednik

Joyce Mujuru

Następca

Constantino Chiwenga

Minister sprawiedliwości, prawa i spraw parlamentarnych Zimbabwe
Okres

od 11 września 2013
do 9 października 2017

Przynależność polityczna

ZANU-PF

Poprzednik

Patrick Chinamasa

Następca

Happyton Bonyongwe

Przewodniczący ZANU-PF
Okres

od 19 listopada 2017

Przynależność polityczna

Afrykański Narodowy Związek Zimbabwe - Front Patriotyczny

Poprzednik

Robert Mugabe

Faksymile
Emmerson Mnangagwa podczas spotkania z prezydentem Azerbejdżanu İlhamem Əliyevem, 19 stycznia 2019

Działalność przed prezydenturą

Mnangagwa należy do grupy etnicznej Karanga. Urodził się w 1942, choć niektóre źródła podają 1946, czemu sam polityk zaprzecza[3][4][1].

W okresie prezydentury Roberta Mugabe, był uważany za jedną z najbardziej wpływowych osób w rządzącej partii ZANU-PF oraz często wymieniany jako potencjalny sukcesor prezydenta. Przez prawie 40 lat działalności politycznej zajmował stanowiska m.in. ministra bezpieczeństwa państwowego (1980–1988), ministra sprawiedliwości, prawa i spraw parlamentarnych (1989–2000 i 2013–2017), ministra finansów (1995–1996), przewodniczącego Izby Zgromadzenia (2000–2005), ministra mieszkalnictwa i udogodnień społecznych (2005–2009) oraz ministra obrony (2009–2013).

10 grudnia 2014 w następstwie zdymisjonowania dotychczasowej pierwszej wiceprezydent Joyce Mujuru, prezydent Robert Mugabe powołał Emmersona Mnangagwę na stanowisko wiceprezydenta kraju[5]. Objął urząd 12 grudnia 2014, zachowując stanowisko ministra sprawiedliwości.

Prezydentura

6 listopada 2017 prezydent Robert Mugabe zdymisjonował go z funkcji wiceprezydenta[6]. W następstwie tej decyzji, 14 listopada 2017 dowództwo armii podjęło decyzję o wkroczeniu do stolicy kraju – Harare i osadzeniu prezydenta Mugabe w areszcie domowym[7][8]. 19 listopada 2017 władze partii ZANU-PF odwołały prezydenta Mugabe z funkcji lidera ugrupowania, jednocześnie mianując na ten urząd Mnangagwę[9]. 24 listopada 2017 polityk został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta Zimbabwe[10].

27 listopada 2017 prezydent Mnangagwa zdymisjonował wszystkich członków swojego gabinetu, w tym drugiego wiceprezydenta Phelekezela Mphoko[11]. 30 listopada 2017 powołany został nowy gabinet, złożony wyłącznie z członków partii ZANU-PF oraz wysokich rangą wojskowych[12].

Wizyty zagraniczne

Przypisy

Linki zewnętrzne