Enric Marco

Pracował jako mechanik, w latach 1978-1980 był sekretarzem generalnym Krajowej Konfederacji Pracy (Confederación Nacional del Trabajo), anarchistycznej organizacji związkowej^[2].

Od 1978 twierdził, że podczas II wojny światowej trafił do obozu koncentracyjnego we Flossenbürgu. Wcześniej zaś jako anarchista uciec miał do Francji po klęsce strony republikańskiej w hiszpańskiej wojnie domowej i miał być aresztowany w Marsylii w roku 1941^[3].

Występował wielokrotnie publicznie. W styczniu 2005 w Międzynarodowym Dniu Pamięci o Ofiarach Holokaustu wygłosił poruszające przemówienie w hiszpańskim parlamencie. Wcześniej, w 2001 otrzymał kataloński order, Krzyż świętego Jerzego, a w 2003 został prezesem głównej hiszpańskiej organizacji skupiającej byłych więźniów, Amical de Mauthausen^[2].

Oszustwo odkrył hiszpański historyk, Benito Bermejo, który spotkawszy Marco w roku 2005 na konferencji zwrócił uwagę na jego przypadek. Wątpliwości wzbudziła informacja o pobycie Marco we Flossenbürgu, co jak na hiszpańskiego więźnia było miejscem nietypowym. Również Marsylia jako miejsce aresztowania wydawała się nietypowa, bo nie była w 1941 okupowana przez Niemcy^[2][3].

Publiczne oskarżenie sprawiło, że Marco przyznał się hiszpańskiej telewizji do oszustwa, twierdząc, że dzięki temu zwrócił na siebie uwagę^[3].

Według późniejszych ustaleń na podstawie archiwów hiszpańskiego ministerstwa spraw zagranicznych Marco podczas II wojny światowej rzeczywiście był w Niemczech. Wyjechał tam jednak do pracy jako ochotnik, chcąc uniknąć obowiązkowej służby wojskowej. Był przez jakiś czas aresztowany w Kilonii, gdzie pracował w stoczni, ale nigdy nie trafił do obozu^[2].

Hiszpański pisarz Javier Cercas poświęcił swoją książkę Oszust przypadkowi oszustwa Enrica Marco^[4].