Ewa Kłobukowska
Ewa Janina Kłobukowska (ur. 1 października 1946 w Warszawie) – polska lekkoatletka i sprinterka, złota medalistka olimpijska, rekordzistka świata.
 Ewa Janina Kłobukowska na mecie sztafety (1964). | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 października 1946 |
|---|---|
| Dorobek medalowy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Edukacja
W 1965 roku ukończyła Technikum Ekonomiczne nr 6 w Warszawie, a w 1972 roku SGPiS, gdzie otrzymała dyplom magistra ekonomii[1].
Kariera
Reprezentowała klub Skra Warszawa. W 1964 roku podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ewa Kłobukowska, Teresa Ciepły, Irena Kirszenstein, Halina Górecka) wywalczyła złoty, a na 100 metrów brązowy medal, uzyskując czas 11,6 s[1].
W 1965 roku w Pradze wynikiem 11,1 s pobiła rekord świata w biegu na 100 metrów. W 1966 roku podczas VIII Mistrzostw Europy w Budapeszcie została dwukrotną (sztafeta 4 × 100 m i 100 m) mistrzynią Europy oraz wicemistrzynią na 200 m[1].
W 1967 roku nagle zniknęła z bieżni. Oficjalna wersja mówiła o kontuzji. Jednak prawdziwą przyczyną nieobecności był donos działaczy z RFN i ZSRR do władz Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) dotyczący rozróżnienia płci na podstawie konfiguracji chromosomów. Z punktu widzenia współczesnej medycyny był to zarzut niesłuszny[2]. W roku 1968 zaszła w ciążę i urodziła syna[3].
Dobrowolne wycofanie Ewy Kłobukowskiej miało uchronić polski sport przed międzynarodowym skandalem. W związku z tym przedwcześnie zakończyła karierę[4]. Pracowała w Przedsiębiorstwie Montażu Elektrowni i Urządzeń Przemysłowych „Energomontaż Północ”[1].
W 1998 roku uhonorowana przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2011 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6], a w 2021 – Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8].