Helena Pietryka

Córka Jana i Marii Kassa. Od 1935 r. mieszkała w Kolonii Stasin, gdzie z mężem prowadziła gospodarstwo rolne. Po wybuchu II wojny światowej wstąpiła do Batalionów Chłopskich, działała w Ludowym Związku Kobiet. Zajmowała się organizacją punktów sanitarnych Zielonego Krzyża, kolportażem podziemnej prasy oraz pełniła funkcję łączniczki kierownictwa Stronnictwa Ludowego „Roch” i dowództwa IV Okręgu BCh.

W jej domu znajdował się punkt kontaktowy, w którym udzielano pomocy rannym żołnierzom BCh oraz koordynowano działalność zespołom LZK które zajmował się działalnością sanitarno-opiekuńczą, łącznością, kolportażem oraz pracą kulturalno-oświatową i wydawniczą. W lipcu 1944 r. teren zagrody Heleny Pietryki stał się miejscem potyczki pomiędzy niemiecką żandarmerią a oddziałem BCh. W wyniku walki całe gospodarstwo zostało zniszczone.

Po zakończeniu działań wojennych małżonkowie sprzedali zrujnowane gospodarstwo i przeprowadzili się do Lublina. Zmarła tam 22 maja 2006 r., została pochowana z honorami wojskowymi na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nadany rozkazem KG BCh Nr 5/Pers. z 30 V 1944),
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1947),
• Krzyż Partyzancki (1947),
• Krzyż Batalionów Chłopskich.

W 1930 wyszła za mąż za Bronisława Pietrykę, miała z nim czwórkę dzieci.

• Elżbieta Zawacka (red.), Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek”, 2007, s. 66-67, ISBN 83-88693-20-4, OCLC 749775073, Tom III .