Hiroya Saitō

Pierwszy w karierze skok oddał w 1980. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1991 na normalnej skoczni w Sapporo, gdzie zajął 44. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystąpił jeszcze tylko raz, podczas drugiego konkursu w Sapporo, w którym także nie zdobył punktów, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1992/1993 wystartował w czterech konkursach, w tym 5 grudnia 1992 w Falun, gdzie po raz pierwszy wystąpił w zawodach PŚ poza granicami ojczyzny.

Rywalizację w sezonie 1993/1994 zaczął dopiero od 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Podczas pierwszego konkursu, 30 grudnia 1993 w Oberstdorfie zdobył swoje pierwsze w karierze punkty PŚ za zajęcie 20. miejsca. W Garmisch-Partenkirchen zakończył rywalizację już po pierwszej serii, zajmując 51. miejsce. Następnie był szesnasty w Innsbrucku, a w Bischofshofen uplasował się na 23. pozycji, co dało mu dwudzieste miejsce w klasyfikacji końcowej. Najlepszy wynik sezonu uzyskał 23 stycznia w Sapporo, gdzie był piętnasty. W marcu 1994 roku Hiroya wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie zajął 32. miejsce. Sezon zakończył na 42. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1994/1995 zaczął od zajęcia 46. miejsca w Planicy (11 grudnia 1994), a 21 stycznia 1995 na skoczni Miyanomori w Sapporo po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując miejsce szóste. Punktował następnie w trzech kolejnych konkursach rozgrywanych w Finlandii, ale już w konkursach w Falun, w dniach 4 i 5 lutego 1995 odpadał z konkursu po pierwszej serii. 8 lutego w Lillehammer był dziewiąty, cztery dni później w Oslo znowu nie zdobył punktów, zajmując 39. miejsce. Ostatnimi konkursami PŚ przed mistrzostwami świata w Thunder Bay były zawody w Vikersund, gdzie Japończyk zajmował miejsca na początku trzeciej dziesiątki. Na mistrzostwach Saitō zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, ustępując tylko swemu rodakowi Takanobu Okabe, a wyprzedzając Fina Mikę Laitinena. Zdobył tym samym indywidualny medal mistrzostw świata zanim zdołał stanąć na podium zawodów Pucharu Świata. Był to jego największy sukces indywidualny. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z Okabe, Naokim Yasuzakim i Jin’yą Nishikatą zdobył ponadto brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Hiroya nie wystartował. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 27. miejsce.

Pierwsze miejsce na podium zawodów pucharowych, i zarazem pierwsze zwycięstwo, odniósł w pierwszej części sezonu 1995/1996. Miało to miejsce 17 grudnia 1995 w Chamonix, gdzie z wyraźną przewagą zwyciężył przed Finem Ari-Pekką Nikkolą i innym Japończykiem – Masahiko Haradą. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu, a trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce zawodów. W 44. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno ósmy w Oberstdorfie, czternasty w Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen. W efekcie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej, tracąc do trzeciego Reinharda Schwarzenbergera zaledwie 0,2 punktu. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ósme miejsce.

Sezon 1996/1997 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Lillehammer (30 listopada 1996), plasując się za Dieterem Thomą i Kristianem Brendenem. W pięciu kolejnych konkursach plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Piąte miejsca w Oberstdorfie i Ga-Pa, dziesiąte w Innsbrucku i czwarte w Bischofshofen dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni. Piąty był także w obu konkursach w Engelbergu, a w dwóch konkursach w Sapporo był dziewiąty. W zawodach w Hakubie po raz pierwszy w tym sezonie znalazł się poza dziesiątką, zajmując 16. miejsce. Jednak już podczas konkursów w Willingen wrócił do ścisłej czołówki, 1 lutego 1997 zajmując szóste miejsce, a dzień później zwyciężył. Było to ostatnie zwycięstwo w karierze Saitō. Podczas zawodów w lotach w Tauplitz plasował się w połowie drugiej dziesiątki. Na mistrzostwach świata w Trondheim indywidualnie zajął najpierw ósme miejsce na normalnej skoczni, a następnie był 11. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym wraz z Kazuyoshim Funakim, Takanobu Okabe i Masahiko Haradą wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantom Finlandii. Po mistrzostwach zajął 43. miejsce w Lahti i 45. miejsce w Kuopio. 12 marca 1997 w Falun był trzeci za Primožem Peterką oraz Dieterem Thomą. Również trzy dni później, w Oslo stanął na podium, tym razem zajmując drugie miejsce za Funakim. Na zakończenie sezonu w Planicy zajął 11. i 12. miejsce w lotach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był piąty.

Piąte miejsce w klasyfikacji generalnej zajął także w sezonie 1997/1998. Ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy był drugi, a pięć razy trzeci. Był między innymi drugi w Oberstdorfie i trzeci w Ga-Pa. W pozostałych konkursach 46. Turnieju Czterech Skoczni był dziesiąty w Innsbrucku, a w Bischofshofen zajął 35. miejsce, co dało mu trzynastą pozycję w klasyfikacji końcowej. 11 stycznia 1998 w Ramsau Japończycy zajęli wszystkie miejsca na podium: wygrał Funaki, drugi był Harada, a trzeci Saitō. Następnie podczas zawodów w Zakopanem zajął najpierw 21. miejsce, a drugiego dnia był czwarty. 5 lutego 1998 w Sapporo zajął 36. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano indywidualnie był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie, po skoku na 100,0 m zajął 47. miejsce, kończąc rywalizację już po pierwszej kolejce. W konkursie drużynowym razem z Funakim, Haradą i Okabe zdobył złoty medal. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu zdobywał punkty, przy czym 1 marca w Vikersund był drugi, 4 marca w Kuopio i 11 marca w Falun trzeci. Zaowocowało to zajęciem trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Turnieju Nordyckiego. Także na zakończenie cyklu w Planicy najpierw 21 marca był drugi, a następnego dnia trzeci.

W sezonie 1998/1999 nie udało mu się już stanąć na podium zawodów pucharowych. Po nieudanych startach na początku cyklu – 42. i 48. miejsce w Lillehammer, punktował w większości konkursów, w których wystartował. Najlepszy wynik osiągnął w Sapporo 23 stycznia 1999, gdzie był piąty. Następnego dnia zajął 29. miejsce i był to jego ostatni start w tym sezonie. Poza tym wziął udział w konkursie indywidualnym na dużej skoczni podczas mistrzostw świata w Ramsau w lutym 1999, gdzie zajął dziewiąte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. W sezonie 1999/2000 dopiero 23 stycznia 2000 w Sapporo znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując trzecie miejsce za Martinem Schmittem i Janim Soininenem. Było to równocześnie ostatnie podium w karierze Saitō. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie plasował się w czołówce: 10 marca w Trondheim był ósmy, a dwa dni później w Oslo dziesiąty. Dało mu to dwudzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 uplasował się na 37. pozycji.

Ani razu nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2000/2001. W sezonie 2001/2002 pojawił się tylko w dwóch japońskich konkursach: w Hakubie 24 stycznia 2002 oraz dwa dni później w Sapporo, zajmując odpowiednio 38. oraz 18. miejsce. Częściej startował w sezonie 2001/2002 Pucharu Kontynentalnego. Natomiast w sezonie 2002/2003 startował tylko w PK, najlepszy wynik uzyskując 11 stycznia 2003 w Sapporo, gdzie zajął 17. miejsce. Ostatni oficjalny występ na międzynarodowej arenie zaliczył 13 marca 2003 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zaō, gdzie zajął 41. pozycję.

W 2003 zakończył karierę skoczka. Skakał na nartach firmy Elan, miał wiązania Silvretta i buty Adidas. Od 2010 roku jest trenerem w Japońskim Związku Narciarskim, a także w klubie Snow Brand^[2].

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	17 grudnia 1995	Chamonix	Tremplin aux Bossons	233,0 pkt	1.	–
2.	4 stycznia 1996	Innsbruck	Bergisel	229,5 pkt	3.	9,3 pkt	Andreas Goldberger
3.	21 stycznia 1996	Sapporo	Ōkurayama	214,4 pkt	3.	9,7 pkt	Ari-Pekka Nikkola i Andreas Goldberger
4.	30 listopada 1996	Lillehammer	Lysgårdsbakken	255,5 pkt	3.	8,1 pkt	Dieter Thoma
5.	2 lutego 1997	Willingen	Mühlenkopfschanze	122,0 pkt	1.	–
6.	13 marca 1997	Falun	Lugnet	188,2 pkt	3.	13,2 pkt	Primož Peterka
7.	16 marca 1997	Oslo	Holmenkollbakken	253,9 pkt	2.	4,6 pkt	Kazuyoshi Funaki
8.	29 grudnia 1997	Oberstdorf	Schattenbergschanze	239,4 pkt	2.	1,5 pkt	Kazuyoshi Funaki
9.	1 stycznia 1998	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	236,9 pkt	3.	6,6 pkt	Kazuyoshi Funaki
10.	11 stycznia 1998	Ramsau	Mattensprunganlage	234,5 pkt	3.	8,5 pkt	Masahiko Harada
11.	1 marca 1998	Vikersund	Vikersundbakken	355,8 pkt	2.	3,5 pkt	Takanobu Okabe
12.	4 marca 1998	Kuopio	Puijo	246,4 pkt	3.	8,8 pkt	Andreas Widhölzl
13.	11 marca 1998	Falun	Lugnet	236,2 pkt	3.	26,1 pkt	Primož Peterka
14.	21 marca 1998	Planica	Bloudkova Velikanka	270,7 pkt	3.	21,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
15.	22 marca 1998	Planica	Bloudkova Velikanka	296,0 pkt	2.	2,3 pkt	Noriaki Kasai
16.	23 stycznia 2000	Sapporo	Ōkurayama	264,4 pkt	3.	12,8 pkt	Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[6]
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	44	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1992/1993
																	punkty
39	q	38	55	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1993/1994
																			punkty
-	-	-	-	-	20	51	16	23	q	-	-	15	35	19	34	32	20	35	73
Sezon 1994/1995
																					punkty
-	46	q	q	39	q	48	-	-	6	8	17	17	28	37	44	9	39	21	22	-	151
Sezon 1995/1996
																												punkty
15	18	9	9	22	15	1	6	8	14	3	8	6	9	12	3	-	-	-	-	6	8	11	8	15	11	12	19	747
Sezon 1996/1997
																									punkty
3	9	8	10	4	7	5	5	10	4	5	5	9	9	16	6	1	18	12	43	45	3	2	11	12	923
Sezon 1997/1998
																											punkty
11	14	6	6	5	16	25	2	3	10	35	3	21	4	-	-	36	8	2	3	6	4	3	11	29	3	2	962
Sezon 1998/1999
																													punkty
42	48	9	16	14	6	23	23	15	18	12	13	35	17	20	32	5	29	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	261
Sezon 1999/2000
																										punkty
27	59	48	29	19	25	32	q	31	31	16	24	17	17	3	14	-	12	15	49	53	q	43	8	10	15	264
Sezon 2001/2002
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38	18	-	-	-	-	13
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q  – zawodnik nie zakwalifikował się -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 sierpnia	1995	Hinterzarten	Adlerschanze	K-90	92,0 m	94,0 m	246,5 pkt	3.	2,5 pkt	Andreas Goldberger
2.	3 września	1995	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	113,5 m	110,0 m	256,8 pkt	2.	4,0 pkt	Karl-Heinz Dorner

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[6]
1994
			punkty
19	27	16	583,7
1995
				punkty
8	36	3	2	830,5
1996
					punkty
9	15	32	29	24	54
1997
					punkty
35	48	q	31	21	10
1998
						punkty
-	-	-	-	8	6	72
1999
					punkty
-	-	-	24	-	7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

1. Lillehammer – 5 grudnia 1993 (1. miejsce)
2. Sankt Moritz – 26 grudnia 1993 (2. miejsce)
3. Sapporo – 25 lutego 1995 (2. miejsce)
4. Hakuba – 29 stycznia 2000 (3. miejsce)
5. Hakuba – 30 stycznia 2000 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[6]
Sezon 1993/1994
																																	punkty
35	1	9	23	5	2	-	-	15	14	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	296
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	18	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	137
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	21	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25
Sezon 1997/1998
																																																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	34	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	24	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	5	4	-	-	-	-	3	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	329
Sezon 2001/2002
																																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	10	29	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	5	-	-	-	122
Sezon 2002/2003
																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	34	17	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	41	-	-	14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  – zawodnik nie wystartował

• SAITO Hiroya - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
• Adam Kwieciński: SAITOH Hiroya 1970.09.01 JPN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-10-10].