Puchar Świata w skokach narciarskich

Puchar Świata w skokach narciarskich
Bieżąca edycja	2023/2024
Ostatnia edycja	2022/2023
Pierwsza edycja	1979/1980
Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej PŚ	Matti Nykänen Adam Małysz 4 razy
Najwięcej zwycięstw z rzędu w klasyfikacji generalnej PŚ	Adam Małysz 3 razy
Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej PŚ	Janne Ahonen8 razy
Najwięcej razy na podium z rzędu w klasyfikacji generalnej PŚ	Armin Kogler Matti Nykänen Andreas Goldberger 4 razy
Najwięcej zwycięstw w konkursach PŚ	Gregor Schlierenzauer 53 razy
Najwięcej razy na podium w konkursach PŚ	Stefan Kraft 118 razy
Najwięcej zwycięstw w sezonie PŚ	Peter Prevc 15 razy
Najwięcej razy na podium w sezonie PŚ	Peter Prevc 22 razy
Najwięcej zwycięstw w konkursach PŚ w roku kalendarzowym	Adam Małysz 17 razy
Najwięcej razy na podium PŚ w roku kalendarzowym	Adam Małysz 22 razy
Najwięcej zwycięstw z rzędu w konkursach PŚ	Janne Ahonen Matti Hautamäki Thomas Morgenstern Gregor Schlierenzauer Ryōyū Kobayashi6 razy
Najwięcej miejsc na podium z rzędu w konkursach PŚ	Janne Ahonen 13 razy
Najwięcej zdobytych punktów w sezonie PŚ	Peter Prevc 2303 pkt  Austria 8149 pkt
Najwięcej zdobytych punktów w roku kalendarzowym PŚ	Adam Małysz 2307 pkt
Kraje aktualnie goszczące PŚ	Austria  Finlandia  Japonia  Niemcy  Norwegia  Polska  Słowenia  Stany Zjednoczone  Szwajcaria
Kraje dawniej goszczące PŚ (rok ostatnich zawodów)	NRD (1989)  Jugosławia (1991) Czechosłowacja (1992)  Francja (1998)  Kanada (2009)  Czechy (2013)  Szwecja (2014)  Kazachstan (2016)  Korea Południowa (2017)  Włochy (2020)  Rosja (2021)  Rumunia (2023)

Puchar Świata w skokach narciarskich – rozgrywany corocznie, pomiędzy listopadem a marcem, cykl zawodów w skokach narciarskich, przeprowadzany przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS). Odbywa się głównie w krajach nordyckich i Europie Środkowej, z pojedynczymi konkursami w Japonii. Sporadycznie, w wybranych latach, także w Stanach Zjednoczonych, Korei Południowej, Kanadzie, Rosji, Szwecji, Rumunii, Kazachstanie, we Francji i Włoszech. Za zajęcie odpowiedniego miejsca w pojedynczych zawodach uczestnik otrzymuje daną liczbę punktów. Każdemu zawodnikowi, który co najmniej raz zajął miejsce wśród 30 najlepszych w konkursie, sumuje się zdobyte w nich punkty. Na podstawie tych punktów tworzona jest klasyfikacja Pucharu Świata. Jest ona przejściowa, tzn. jest aktualizowana po każdym konkursie. Jej aktualny lider w kolejnym konkursie Pucharu Świata startuje w żółtym plastronie. Po odbyciu się wszystkich konkursów Pucharu Świata (czyli na koniec sezonu) klasyfikacja staje się klasyfikacją końcową. Skoczek będący na jej czele staje się zwycięzcą i otrzymuje Puchar Świata – Kryształową Kulę.

W ramach PŚ rozgrywa się też Puchar Świata w lotach narciarskich, którego zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich konkursach lotów w sezonie. Triumfator klasyfikacji w tej specjalności otrzymuje tzw. Małą Kryształową Kulę. Do generalnej klasyfikacji Pucharu Świata jest także zaliczany m.in. Turniej Czterech Skoczni. Prowadzona jest również klasyfikacja drużynowa (Puchar Narodów), na którą składają się punkty zawodników z poszczególnych krajów zdobyte w konkursach indywidualnych, drużynowych i mieszanych. Konkursy igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata i mistrzostw świata w lotach narciarskich nie są wliczane do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata^[a][b].

Puchar Świata organizowany jest od sezonu 1979/1980. Pomysł wprowadzenia cyklu konkursów, których wyniki zaliczane byłyby do wspólnej klasyfikacji, przejęty został z narciarstwa alpejskiego, w którym Puchar Świata rozgrywany jest od 1967^[1]. Zwycięzcą pierwszego sezonu PŚ w skokach został Austriak Hubert Neuper. Trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej uzyskał wówczas polski skoczek – Stanisław Bobak.

Klasyfikację generalną najczęściej (czterokrotnie) wygrywali: Matti Nykänen oraz Adam Małysz, przy czym polski skoczek jest jedynym, który dokonał tej sztuki trzy razy z rzędu. Najwięcej zwycięstw w poszczególnych konkursach odniósł Gregor Schlierenzauer, który na najwyższym stopniu podium stawał 53 razy. Drugie miejsce w tej klasyfikacji zajmuje Matti Nykänen (46 zwycięstw), a trzecie Stefan Kraft (43 zwycięstwa).

Dotychczas dziewięciu polskich skoczków triumfowało w konkursach Pucharu Świata – Adam Małysz (39 razy, 1996–2011), Kamil Stoch (39 razy, 2011–2021), Dawid Kubacki (11 razy, 2019–2023), Piotr Fijas (trzy razy, 1980–1986), Maciej Kot (dwa razy, 2017), Piotr Żyła (dwa razy, 2013–2020), Stanisław Bobak (raz, 1980), Krzysztof Biegun (raz, 2013) i Jan Ziobro (raz, 2013). Ponadto co najmniej raz indywidualnie na podium zmagań stawali Aleksander Zniszczoł (dwa razy, 2024), Janusz Malik (raz, 1984), Tadeusz Fijas (raz, 1985) i Andrzej Stękała (raz, 2020), dzięki czemu łącznie wśród Polaków znajduje się 13 podiumowiczów zawodów indywidualnych. Łącznie w historii Pucharu Świata polscy skoczkowie mają na koncie 258 miejsc na podium (stan po zakończeniu sezonu 2023/2024), w tym 99 zwycięstw (stan po zakończeniu sezonu 2023/2024).

Zasady

Zawody indywidualne

Konkurs indywidualny Pucharu Świata składa się na ogół z dwóch serii skoków (czasem, ze względu na złe warunki atmosferyczne, rozgrywana jest tylko jedna seria). W każdym konkursie bierze udział 50 skoczków (40 w konkursach lotów), którzy wyłaniani są w kwalifikacjach przed konkursem. Czasem w konkursie bierze udział więcej niż 50 skoczków. Następuje to wtedy, gdy nie można było przeprowadzić rundy kwalifikacyjnej^[2]. Zazwyczaj jednak w pierwszej serii skacze 50 zawodników, w kolejności według zajmowanej pozycji w Pucharze Świata. 30 najlepszych kwalifikuje się do drugiej, decydującej serii, zdobywając punkty Pucharu Świata. Dodatkowo do drugiej serii bądź samego konkursu zostają dopuszczeni zawodnicy, którzy w pierwszej serii (kwalifikacjach) uzyskali co najmniej 95% odległości najlepszego zawodnika, lecz nie uzyskali wystarczającej liczby punktów potrzebnych do kwalifikacji z powodu upadku (dla przykładu: gdy odległość najlepszego zawodnika wynosi 130 metrów, to 95% tejże odległości wynosi 123,5 metra). Specyficzne zasady rozgrywania pierwszej serii konkursu obowiązują na zaliczanym do punktacji Pucharu Świata Turnieju Czterech Skoczni, noszą one nazwę System KO. W serii finałowej skoki oddawane są w kolejności odwrotnej do miejsca zajmowanego po pierwszej serii (jeśli dwaj zawodnicy po pierwszej serii zajmują to samo miejsce, to w drugiej serii jako pierwszy startuje skoczek mający niższy numer startowy).

Aby konkurs został uznany za ważny, musi zostać zakończona co najmniej jedna seria, w przeciwnym przypadku konkurs zostaje odwołany i tym samym nieważny, co powoduje anulowanie wszystkich skoków, a punkty do klasyfikacji PŚ nie będą w danym konkursie przyznane. W przypadku gdy w czasie trwania drugiej serii konkurs nie zostanie dokończony z powodu złych warunków atmosferycznych, to za oficjalne wyniki przyjmuje się wyniki serii pierwszej.

Miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata ustalane są na podstawie punktów zdobytych przez zawodników w konkursach indywidualnych danego sezonu. W przypadku kiedy dwóch zawodników zdobędzie taką samą liczbę punktów, wyżej sklasyfikowany zostaje ten, który więcej razy zwyciężał w konkursach PŚ, lub najwyższe zajęte przez niego miejsca w konkursach są lepsze od miejsc jego konkurenta. Lider klasyfikacji generalnej (łącznej) ma prawo do startowania w zawodach w żółtej koszulce (w sezonach 2006/2007 i 2007/2008 lider PŚ startował w czerwonej koszulce lidera).

Prawo startu w zawodach

Prawo udziału w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Świata mają zawodnicy, którzy punktowali już w zawodach tej rangi lub w zawodach Letniego Grand Prix (dożywotnie prawo startu w PŚ), oraz zawodnicy, którzy punktowali w aktualnym lub poprzednim sezonie Pucharu Kontynentalnego^[3]. Od sezonu 2013/2014 w chwili startu należy mieć ukończone 16 lat^[4].

Liczba uczestników, których każdy kraj ma prawo wystawić w kwalifikacjach do zawodów, jest ograniczona. Ustala się ją na podstawie liczby zawodników sklasyfikowanych do 55. pozycji w Światowej Liście Rankingowej, która wyznacza limity startowe na dane periody Pucharu Świata (w sezonie jest ich siedem – dwa latem i pięć zimą). Minimalna kwota startowa wynosi 2 zawodników (nawet jeżeli kraj nie ma swojego reprezentanta w rankingu FIS WRL) i na podstawie rankingu WRL może zostać powiększona do sześciu miejsc. Dzięki trzem najlepszym miejscom w ostatnim periodzie Pucharu Kontynentalnego kwota startowa może zostać zwiększona maksymalnie do 7 miejsc. Państwo, które jest gospodarzem zawodów, może w swoim kraju, dwa razy w sezonie, wystawić dodatkowo grupę krajową, składającą się z maksymalnie 6 skoczków^[5].

Od sezonu 2007/2008 do sezonu 2016/2017 czołowa dziesiątka (a wcześniej przez kilka lat czołowa piętnastka) klasyfikacji generalnej Pucharu Świata otrzymywała automatyczną kwalifikację do zawodów^[2][6]. Zawodnicy ci mogli brać udział w kwalifikacjach, ale od sezonu 2007/2008 ich skoki nie były zaliczane do wyników eliminacji i nie były oceniane przez sędziów (wyjątkiem były konkursy Turnieju Czterech Skoczni, rozgrywane systemem KO). Oddanie skoku w serii kwalifikacyjnej zawodnika z czołowej „10”, a wcześniej „15”, nie było obowiązkowe i decyzja o oddaniu skoku była uzależniona od skoczka.

Ocena skoku

Każdy zawodnik po oddaniu swojej próby otrzymuje ocenę łączną, na którą składają się noty za długość skoku i jego styl. Ocena nie może być ujemna, jeśli ocena po zsumowaniu obu not jest niższa od zera, zawodnik otrzymuje za skok 0 punktów.

Punkty za odległość
Po zmierzeniu odległości skoku liczy się jej długość względem tzw. punktu K (punkt konstrukcyjny skoczni), który jest równy 60 pkt w klasyfikacji (120 pkt na skoczniach mamucich). Za każdy metr dalej lub bliżej od punktu K zawodnik otrzymuje +1,8 lub -1,8 pkt na dużej skoczni, a +2,0 lub -2,0 pkt na mniejszych skoczniach (na mamucich +1,2 lub -1,2 pkt). Długość skoku mierzona jest od progu skoczni do pięty tylnego buta skoczka, w chwili zetknięcia się narty na całej długości z zeskokiem, z dokładnością do 0,5 m^[7].

Noty za styl
Oprócz punktów za odległość pięciu sędziów dodaje noty za styl (2 skrajne noty są odrzucane), w skali 0-20 pkt^[8], według następujących zasad^[9]:

– za błędy w fazie lotu jeden sędzia może odjąć maksymalnie 5 pkt; oceniane jest płynne przejście do fazy lotu, symetryczna i stabilna pozycja w jej trakcie, zapoczątkowanie lądowania w odpowiednim momencie

– w fazie lądowania stracić można również 5 pkt, przy czym 2 pkt odejmuje się w przypadku lądowania bez telemarku

– najwięcej punktów można utracić w fazie odjazdu; całkowity upadek oznacza utratę 7 pkt; za dotknięcie jakąś częścią ciała zeskoku odejmowanych jest 4-5 pkt; przyjęcie przed przekroczeniem granicy upadków nieprawidłowej pozycji ciała powoduje odjęcie 0,5-3 pkt.

– zachowanie skoczka na wybiegu poza granicą upadków nie jest oceniane przez sędziów

Dodatkowe przeliczniki
Od piątego periodu sezonu 2009/2010 (zawody na skoczni mamuciej w Oberstdorfie) oprócz not za styl i długość skoku wpływ na ocenę końcową skoczka ma przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu^[10][11].

Punktacja zawodów indywidualnych

Od sezonu 1993/1994 za miejsca zajęte w konkursie Pucharu Świata zawodnicy otrzymują punkty według następującej tabeli:

W przypadku uzyskania przez kilku zawodników takiej samej noty w konkursie, wszystkim przyznaje się punkty za miejsce, na którym są sklasyfikowani. Przykładowo, jeśli dwaj zawodnicy zajmą pierwsze miejsce, to obaj uzyskają po 100 pkt, a następny skoczek w klasyfikacji zdobędzie 60 pkt za trzecie miejsce.

W sezonach 1979/1980–1992/1993 skoczkom przyznawano punkty za zajęte miejsca w poszczególnych konkursach według następującej tabeli:

Zawody drużynowe

Oprócz konkursów indywidualnych rozgrywane są także konkursy drużynowe. Aby konkurs mógł się odbyć, musi się do niego zgłosić co najmniej 8 krajów. W innym przypadku rozgrywane są zawody indywidualne. Każda z drużyn wystawia czterech zawodników, którzy oddają po dwa skoki^[2].

W konkursie odbywają się dwie rundy po cztery serie skoków (czasem, ze względu na złe warunki atmosferyczne, rozgrywana jest tylko jedna runda). W każdej z 8 serii, członkowie drużyn oddają po jednym skoku (jeden skoczek z każdej drużyny na serię). Kolejność startu członków drużyny jest ustalona i nie może się zmieniać pomiędzy rundami. W drugiej rundzie konkursu startuje 8 najlepszych drużyn z rundy pierwszej (chyba że na 8. miejscu znajdują się ex aequo dwie lub więcej drużyn).

Zwycięzcą zawodów zostaje drużyna, która uzyska najwyższą łączną notę punktową za skoki wszystkich jej członków, we wszystkich zakończonych rundach.

Miejsca państw w klasyfikacji Pucharu Narodów ustalane są na podstawie sumy punktów z konkursów drużynowych oraz sumy punktów zdobytych przez wszystkich zawodników danego kraju w konkursach indywidualnych w danym sezonie.

Punktacja zawodów drużynowych

Od sezonu 2001/2002 za miejsca zajęte w drużynowych konkursach Pucharu Świata kraje otrzymują punkty według następującej tabeli:

W sezonach 1993/1994–2000/2001 krajom przyznawano punkty za zajęte miejsca w poszczególnych konkursach według następującej tabeli:

W sezonach 1991/1992 i 1992/1993 krajom przyznawano punkty za zajęte miejsca w poszczególnych konkursach według następującej tabeli:

Zawody mieszane

W sezonach 2012/13-2013/14 oraz od 2020/21 rozgrywane są także konkursy drużyn mieszanych. Startują w nich drużyny składające się z dwóch zawodników i dwóch zawodniczek. Zasady rozgrywania konkursu drużynowego są takie same, jak zwykłego konkursu drużynowego, z jedną różnicą: punkty zdobyte przez każdą z drużyn są dzielone na połowę i dopisywane w połowie do klasyfikacji drużynowej Pucharu Świata mężczyzn, a w połowie do takiej samej klasyfikacji kobiet. Zatem za zajęcie poszczególnych miejsc kraje otrzymują w obu klasyfikacjach (męskiej i kobiecej) punkty według poniższej tabeli:

Zawody duetów

Od sezonu 2022/2023 rozgrywane są konkursy duetów (ang.: Super Team). Startują w nich drużyny składające się z dwóch zawodników. Do drugiej serii konkursowej awansuje 12 najlepszych zespołów, zaś do trzeciej serii - 8 czołowych drużyn. Za zajęcie poszczególnych miejsc kraje otrzymują punkty do klasyfikacji Pucharu Narodów według poniższej tabeli:

Zdobywcy Pucharu Świata

 Osobny artykuł: Lista zdobywców Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Po Puchar Świata, za zwycięstwo w klasyfikacji indywidualnej, sięgało ogółem 26 skoczków z 10 krajów. Rekordzistami są Fin – Matti Nykänen i Polak – Adam Małysz, którzy triumfowali czterokrotnie, przy czym polski skoczek jest jedynym, który dokonał tej sztuki 3 razy z rzędu. Najwięcej zdobywców PŚ pochodzi z Austrii – siedmiu. Łącznie skoczkowie z tego kraju byli najlepsi 13 razy.

Poniższa tabela przedstawia chronologiczne zestawienie zdobywców Pucharu Świata, indywidualnie i drużynowo:

Lp.	Sezon	I miejsce	II miejsce	III miejsce
1.	1979/1980	Hubert Neuper	Armin Kogler	Stanisław Bobak
2.	1980/1981	Armin Kogler	Roger Ruud	Horst Bulau
3.	1981/1982	Armin Kogler	Hubert Neuper	Horst Bulau
4.	1982/1983	Matti Nykänen	Horst Bulau	Armin Kogler
5.	1983/1984	Jens Weißflog	Matti Nykänen	Pavel Ploc
6.	1984/1985	Matti Nykänen	Andreas Felder	Ernst Vettori
7.	1985/1986	Matti Nykänen	Ernst Vettori	Andreas Felder
8.	1986/1987	Vegard Opaas	Ernst Vettori	Andreas Felder
9.	1987/1988	Matti Nykänen	Pavel Ploc	Primož Ulaga
10.	1988/1989	Jan Boklöv	Jens Weißflog	Dieter Thoma
11.	1989/1990	Ari-Pekka Nikkola	Ernst Vettori	Andreas Felder
12.	1990/1991	Andreas Felder	Stefan Zünd	Dieter Thoma
13.	1991/1992	Toni Nieminen	Werner Rathmayr	Andreas Felder
14.	1992/1993	Andreas Goldberger	Jaroslav Sakala	Noriaki Kasai
15.	1993/1994	Espen Bredesen	Jens Weißflog	Andreas Goldberger
16.	1994/1995	Andreas Goldberger	Roberto Cecon	Janne Ahonen
17.	1995/1996	Andreas Goldberger	Ari-Pekka Nikkola	Janne Ahonen
18.	1996/1997	Primož Peterka	Dieter Thoma	Kazuyoshi Funaki
19.	1997/1998	Primož Peterka	Kazuyoshi Funaki	Andreas Widhölzl
20.	1998/1999	Martin Schmitt	Janne Ahonen	Noriaki Kasai
21.	1999/2000	Martin Schmitt	Andreas Widhölzl	Janne Ahonen
22.	2000/2001	Adam Małysz	Martin Schmitt	Risto Jussilainen
23.	2001/2002	Adam Małysz	Sven Hannawald	Matti Hautamäki
24.	2002/2003	Adam Małysz	Sven Hannawald	Andreas Widhölzl
25.	2003/2004	Janne Ahonen	Roar Ljøkelsøy	Bjørn Einar Romøren
26.	2004/2005	Janne Ahonen	Roar Ljøkelsøy	Matti Hautamäki
27.	2005/2006	Jakub Janda	Janne Ahonen	Andreas Küttel
28.	2006/2007	Adam Małysz	Anders Jacobsen	Simon Ammann
29.	2007/2008	Thomas Morgenstern	Gregor Schlierenzauer	Janne Ahonen
30.	2008/2009	Gregor Schlierenzauer	Simon Ammann	Wolfgang Loitzl
31.	2009/2010	Simon Ammann	Gregor Schlierenzauer	Thomas Morgenstern
32.	2010/2011	Thomas Morgenstern	Simon Ammann	Adam Małysz
33.	2011/2012	Anders Bardal	Gregor Schlierenzauer	Andreas Kofler
34.	2012/2013	Gregor Schlierenzauer	Anders Bardal	Kamil Stoch
35.	2013/2014	Kamil Stoch	Peter Prevc	Severin Freund
36.	2014/2015	Severin Freund	Peter Prevc[c]	Stefan Kraft
37.	2015/2016	Peter Prevc	Severin Freund	Kenneth Gangnes
38.	2016/2017	Stefan Kraft	Kamil Stoch	Daniel-André Tande
39.	2017/2018	Kamil Stoch	Richard Freitag	Daniel-André Tande
40.	2018/2019	Ryōyū Kobayashi	Stefan Kraft	Kamil Stoch
41.	2019/2020	Stefan Kraft	Karl Geiger	Ryōyū Kobayashi
42.	2020/2021	Halvor Egner Granerud	Markus Eisenbichler	Kamil Stoch
43.	2021/2022	Ryōyū Kobayashi	Karl Geiger	Marius Lindvik
44.	2022/2023	Halvor Egner Granerud	Stefan Kraft	Anže Lanišek
45.	2023/2024	Stefan Kraft	Ryōyū Kobayashi	Andreas Wellinger

Zdobywcy Pucharu Narodów

W klasyfikacji drużynowej (Puchar Narodów) zwyciężało dotąd 6 reprezentacji. Najczęściej reprezentacja Austrii (19 razy), następnie Norwegii (9 razy), Finlandii (7 razy), Japonii (3 razy), Niemiec (3 razy) oraz Polski (2 razy).

Lp.	Sezon	I miejsce	II miejsce	III miejsce
1.	1979/1980	Austria	Norwegia	Japonia
2.	1980/1981	Austria	Norwegia	Finlandia
3.	1981/1982	Austria	Norwegia	Finlandia
4.	1982/1983	Norwegia	Finlandia	Austria
5.	1983/1984	Finlandia	NRD	Czechosłowacja
6.	1984/1985	Finlandia	Austria	Norwegia
7.	1985/1986	Austria	Finlandia	Norwegia
8.	1986/1987	Norwegia	Finlandia	Austria
9.	1987/1988	Finlandia	Czechosłowacja	Norwegia
10.	1988/1989	Norwegia	Finlandia	Austria
11.	1989/1990	Austria	Czechosłowacja	Finlandia
12.	1990/1991	Austria	Niemcy	Finlandia
13.	1991/1992	Austria	Finlandia	Czechosłowacja
14.	1992/1993	Austria	Japonia	Norwegia
15.	1993/1994	Norwegia	Japonia	Austria
16.	1994/1995	Finlandia	Austria	Japonia
17.	1995/1996	Finlandia	Japonia	Austria
18.	1996/1997	Japonia	Norwegia	Finlandia
19.	1997/1998	Japonia	Austria	Niemcy
20.	1998/1999	Japonia	Niemcy	Austria
21.	1999/2000	Finlandia	Austria	Niemcy
22.	2000/2001	Finlandia	Austria	Japonia
23.	2001/2002	Niemcy	Austria	Finlandia
24.	2002/2003	Austria	Finlandia	Norwegia
25.	2003/2004	Norwegia	Finlandia	Austria
26.	2004/2005	Austria	Finlandia	Norwegia
27.	2005/2006	Austria	Norwegia	Finlandia
28.	2006/2007	Austria	Norwegia	Szwajcaria
29.	2007/2008	Austria	Norwegia	Finlandia
30.	2008/2009	Austria	Finlandia	Norwegia
31.	2009/2010	Austria	Norwegia	Niemcy
32.	2010/2011	Austria	Norwegia	Polska
33.	2011/2012	Austria	Norwegia	Niemcy
34.	2012/2013	Norwegia	Austria	Niemcy
35.	2013/2014	Austria	Niemcy	Słowenia
36.	2014/2015	Niemcy	Norwegia	Austria
37.	2015/2016	Norwegia	Słowenia	Niemcy
38.	2016/2017	Polska	Austria	Niemcy
39.	2017/2018	Norwegia	Niemcy	Polska
40.	2018/2019	Polska	Niemcy	Japonia
41.	2019/2020	Niemcy	Austria	Norwegia
42.	2020/2021	Norwegia	Polska	Niemcy
43.	2021/2022	Austria	Słowenia	Niemcy
44.	2022/2023	Austria	Norwegia	Słowenia
45.	2023/2024	Austria	Słowenia	Niemcy

Klasyfikacja generalna

Podział według krajów

Najwięcej zwycięstw i miejsc na podium w klasyfikacji generalnej

Miejsce	Państwo				Razem
1.	Austria	13	13	13	39
2.	Finlandia	8	4	7	19
3.	Polska	6	1	5	12
4.	Norwegia	5	5	5	15
5.	Niemcy	3	10	3	16
6.	Słowenia	3	2	1	6
7.	Japonia	2	1	4	7
8.	Szwajcaria	1	3	2	6
9.	Czechy	1	1	0	2
	NRD	1	1	0	2
11.	Szwecja	1	0	0	1
12.	Kanada	0	1	2	3
13.	Czechosłowacja	0	1	1	2
14.	Włochy	0	1	0	1
15.	Jugosławia	0	0	1	1

Puchar Narodów

Najwięcej zwycięstw i miejsc na podium w klasyfikacji generalnej

Miejsce	Państwo				Razem
1.	Austria	20	9	8	37
2.	Norwegia	9	12	8	29
3.	Finlandia	7	9	8	24
4.	Niemcy	3	5	9	17
5.	Japonia	3	3	4	10
6.	Polska	2	1	2	5
7.	Czechosłowacja	0	2	2	4
	Słowenia	0	2	2	4
9.	NRD	0	1	0	1
10.	Szwajcaria	0	0	1	1

Podział według zawodników

Najwięcej zwycięstw i miejsc na podium w klasyfikacji generalnej

Miejsce	Imię i nazwisko	Państwo				Razem
1.	Matti Nykänen	Finlandia	4	1	0	5
2.	Adam Małysz	Polska	4	0	1	5
3.	Stefan Kraft	Austria	3	2	1	6
4.	Andreas Goldberger	Austria	3	0	1	4
5.	Gregor Schlierenzauer	Austria	2	3	0	5
6.	Janne Ahonen	Finlandia	2	2	4	8
7.	Kamil Stoch	Polska	2	1	3	6
8.	Armin Kogler	Austria	2	1	1	4
	Ryōyū Kobayashi	Japonia	2	1	1	4
10.	Martin Schmitt	Niemcy	2	1	0	3
11.	Thomas Morgenstern	Austria	2	0	1	3
12.	Primož Peterka	Słowenia	2	0	0	2
	Halvor Egner Granerud	Norwegia	2	0	0	2
14.	Simon Ammann	Szwajcaria	1	2	1	4
15.	Jens Weißflog	NRD/ Niemcy	1	2	0	3
	Peter Prevc	Słowenia	1	2	0	3
17.	Andreas Felder	Austria	1	1	4	6
18.	Severin Freund	Niemcy	1	1	1	3
19.	Hubert Neuper	Austria	1	1	0	2
	Ari-Pekka Nikkola	Finlandia	1	1	0	2
	Anders Bardal	Norwegia	1	1	0	2
22.	Vegard Opaas	Norwegia	1	0	0	1
	Jan Boklöv	Szwecja	1	0	0	1
	Toni Nieminen	Finlandia	1	0	0	1
	Espen Bredesen	Norwegia	1	0	0	1
	Jakub Janda	Czechy	1	0	0	1
27.	Ernst Vettori	Austria	0	3	1	4
28.	Sven Hannawald	Niemcy	0	2	0	2
	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	0	2	0	2
	Karl Geiger	Niemcy	0	2	0	2
31.	Horst Bulau	Kanada	0	1	2	3
	Dieter Thoma	Niemcy	0	1	2	3
	Andreas Widhölzl	Austria	0	1	2	3
34.	Pavel Ploc	Czechosłowacja	0	1	1	2
	Kazuyoshi Funaki	Japonia	0	1	1	2
36.	Roger Ruud	Norwegia	0	1	0	1
	Stefan Zünd	Szwajcaria	0	1	0	1
	Werner Rathmayr	Austria	0	1	0	1
	Jaroslav Sakala	Czechosłowacja/  Czechy	0	1	0	1
	Roberto Cecon	Włochy	0	1	0	1
	Anders Jacobsen	Norwegia	0	1	0	1
	Richard Freitag	Niemcy	0	1	0	1
	Markus Eisenbichler	Niemcy	0	1	0	1
44.	Noriaki Kasai	Japonia	0	0	2	2
	Matti Hautamäki	Finlandia	0	0	2	2
	Daniel-André Tande	Norwegia	0	0	2	2
47.	Stanisław Bobak	Polska	0	0	1	1
	Primož Ulaga	Jugosławia	0	0	1	1
	Risto Jussilainen	Finlandia	0	0	1	1
	Bjørn Einar Romøren	Norwegia	0	0	1	1
	Andreas Küttel	Szwajcaria	0	0	1	1
	Wolfgang Loitzl	Austria	0	0	1	1
	Andreas Kofler	Austria	0	0	1	1
	Kenneth Gangnes	Norwegia	0	0	1	1
	Marius Lindvik	Norwegia	0	0	1	1
	Anže Lanišek	Słowenia	0	0	1	1
	Andreas Wellinger	Niemcy	0	0	1	1

Najwięcej podiów klasyfikacji generalnej z rzędu

Miejsce	Od	Do	Imię i nazwisko	Państwo	Liczba
1.	1979/1980	1982/1983	Armin Kogler	Austria	4	2	1	1
	1982/1983	1985/1986	Matti Nykänen	Finlandia	4	3	1	0
	1992/1993	1995/1996	Andreas Goldberger	Austria	4	3	0	1
4.	1980/1981	1982/1983	Horst Bulau	Kanada	3	0	1	2
	1984/1985	1986/1987	Andreas Felder	Austria	3	0	1	2
	1984/1985	1986/1987	Ernst Vettori	Austria	3	0	2	1
	1989/1990	1991/1992	Andreas Felder	Austria	3	1	0	2
	1998/1999	2000/2001	Martin Schmitt	Niemcy	3	2	1	0
	2000/2001	2002/2003	Adam Małysz	Polska	3	3	0	0
	2003/2004	2005/2006	Janne Ahonen	Finlandia	3	2	1	0
	2007/2008	2009/2010	Gregor Schlierenzauer	Austria	3	1	2	0
	2008/2009	2010/2011	Simon Ammann	Szwajcaria	3	1	2	0
	2013/2014	2015/2016	Severin Freund	Niemcy	3	1	1	1
	2013/2014	2015/2016	Peter Prevc	Słowenia	3	1	2	0
	2016/2017	2018/2019	Kamil Stoch	Polska	3	1	1	1
16.	1994/1995	1995/1996	Janne Ahonen	Finlandia	2	0	0	2
	1996/1997	1997/1998	Primož Peterka	Słowenia	2	2	0	0
	1996/1997	1997/1998	Kazuyoshi Funaki	Japonia	2	0	1	1
	1998/1999	1999/2000	Janne Ahonen	Finlandia	2	0	1	1
	2001/2002	2002/2003	Sven Hannawald	Niemcy	2	0	2	0
	2003/2004	2004/2005	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	2	0	2	0
	2009/2010	2010/2011	Thomas Morgenstern	Austria	2	1	0	1
	2011/2012	2012/2013	Gregor Schlierenzauer	Austria	2	1	1	0
	2011/2012	2012/2013	Anders Bardal	Norwegia	2	1	1	0
	2012/2013	2013/2014	Kamil Stoch	Polska	2	1	0	1
	2016/2017	2017/2018	Daniel-André Tande	Norwegia	2	0	0	2
	2018/2019	2019/2020	Stefan Kraft	Austria	2	1	1	0
	2018/2019	2019/2020	Ryōyū Kobayashi	Japonia	2	1	0	1

Reprezentanci Polski w czołowej „10” klasyfikacji generalnej

Konkursy indywidualne

 Osobny artykuł: Zwycięzcy konkursów Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Najwięcej zwycięstw w konkursach Pucharu Świata

Podział według krajów

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy
Opracowano na podstawie^[12].

Miejsce	Kraj	Zwycięstwa
1.	Austria	284
2.	Finlandia	151
	Norwegia	151
4.	Niemcy	137
5.	Polska	99
6.	Japonia	97
7.	Słowenia	73
8.	Szwajcaria	33
9.	NRD	28
10.	Czechosłowacja	19
11.	Czechy	17
12.	Kanada	14
13.	Jugosławia	10
14.	Szwecja	7
	Włochy	7
16.	Stany Zjednoczone	3
17.	Francja	1
	Rosja	1

Podział według zawodników

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.^[13]

 Osobny artykuł: Lista skoczków narciarskich ze zwycięstwem w Pucharze Świata.

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Gregor Schlierenzauer	Austria	53
2.	Matti Nykänen	Finlandia	46
3.	Stefan Kraft	Austria	43
4.	Adam Małysz	Polska	39
	Kamil Stoch	Polska	39
6.	Janne Ahonen	Finlandia	36
7.	Jens Weißflog	NRD/ Niemcy	33
8.	Ryōyū Kobayashi	Japonia	32
9.	Martin Schmitt	Niemcy	28
10.	Andreas Felder	Austria	25
	Halvor Egner Granerud	Norwegia	25
12.	Peter Prevc	Słowenia	24
13.	Thomas Morgenstern	Austria	23
	Simon Ammann	Szwajcaria	23
15.	Severin Freund	Niemcy	22
16.	Andreas Goldberger	Austria	20
17.	Andreas Widhölzl	Austria	18
	Sven Hannawald	Niemcy	18
19.	Noriaki Kasai	Japonia	17
20.	Matti Hautamäki	Finlandia	16

Podium Pucharu Świata wszech czasów

Podział według zawodników

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.^[13]

 Osobny artykuł: Lista skoczków narciarskich z podium w Pucharze Świata.

 Zobacz też: Lista podiów reprezentacji Polski w Pucharze Świata w skokach narciarskich.

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Razem	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1.	Stefan Kraft	Austria	118	43	35	40
2.	Janne Ahonen	Finlandia	108	36	44	28
3.	Adam Małysz	Polska	92	39	27	26
4.	Gregor Schlierenzauer	Austria	88	53	20	15
5.	Kamil Stoch	Polska	80	39	22	19
	Simon Ammann	Szwajcaria	80	23	31	26
7.	Matti Nykänen	Finlandia	76	46	22	8
	Thomas Morgenstern	Austria	76	23	30	23
9.	Jens Weißflog	NRD/ Niemcy	73	33	19	21
10.	Ryōyū Kobayashi	Japonia	66	32	22	12
11.	Andreas Goldberger	Austria	63	20	25	18
	Noriaki Kasai	Japonia	63	17	13	33
13.	Peter Prevc	Słowenia	62	24	23	15
14.	Ernst Vettori	Austria	54	15	18	21
14.	Severin Freund	Niemcy	53	22	15	16
15.	Martin Schmitt	Niemcy	52	28	14	10
17.	Andreas Felder	Austria	51	25	15	11
18.	Andreas Widhölzl	Austria	49	18	17	14
19.	Ari-Pekka Nikkola	Finlandia	42	9	14	19
20.	Halvor Egner Granerud	Norwegia	41	25	13	3

Podział według krajów

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.
Opracowano na podstawie^[12].

Miejsce	Państwo	Razem	1	2	3
1.	Austria	826	284	275	267
2.	Norwegia	492	151	176	165
3.	Finlandia	418	151	145	122
4.	Niemcy	413	137	144	129
5.	Japonia	289	97	81	111
6.	Polska	258	99	70	89
7.	Słowenia	216	73	75	68
8.	Szwajcaria	120	33	45	42
9.	NRD	69	28	18	23
10.	Czechosłowacja	61	19	17	25
11.	Czechy	52	17	17	18
12.	Jugosławia	38	10	16	12
13.	Kanada	32	14	10	8
14.	Włochy	28	7	8	13
15.	Szwecja	25	7	7	11
16.	Stany Zjednoczone	13	3	5	5
	Rosja	13	1	5	7
18.	Francja	12	1	4	7
19.	ZSRR	3	0	0	3

Pierwsza „5” Pucharu Świata wszech czasów

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Janne Ahonen	Finlandia	163
2.	Stefan Kraft	Austria	157
3.	Adam Małysz	Polska	126
4.	Gregor Schlierenzauer	Austria	122
5.	Simon Ammann	Szwajcaria	116
	Kamil Stoch	Polska	116
7.	Thomas Morgenstern	Austria	112
8.	Noriaki Kasai	Japonia	110
9.	Matti Nykänen	Finlandia	96
10.	Jens Weißflog	NRD/ Niemcy	94
	Andreas Goldberger	Austria	94
	Peter Prevc	Słowenia	94
13.	Ryōyū Kobayashi	Japonia	86
14.	Ernst Vettori	Austria	85
15.	Andreas Widhölzl	Austria	83
16.	Martin Schmitt	Niemcy	75
17.	Severin Freund	Niemcy	74
18.	Sven Hannawald	Niemcy	69
19.	Andreas Felder	Austria	66
	Andreas Kofler	Austria	66

Pierwsza „10” Pucharu Świata wszech czasów

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.^[14].

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Janne Ahonen	Finlandia	248
2.	Noriaki Kasai	Japonia	213
3.	Stefan Kraft	Austria	211
4.	Kamil Stoch	Polska	199
5.	Adam Małysz	Polska	198
6.	Simon Ammann	Szwajcaria	181
7.	Thomas Morgenstern	Austria	172
8.	Gregor Schlierenzauer	Austria	164
9.	Peter Prevc	Słowenia	155
10.	Andreas Goldberger	Austria	153
11.	Andreas Widhölzl	Austria	142
12.	Ryōyū Kobayashi	Japonia	128
13.	Ernst Vettori	Austria	127
14.	Jens Weißflog	NRD/ Niemcy	126
15.	Severin Freund	Niemcy	124
16.	Matti Hautamäki	Finlandia	122
17.	Andreas Kofler	Austria	116
18.	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	115
19.	Martin Höllwarth	Austria	114
	Matti Nykänen	Finlandia	114
	Piotr Żyła	Polska	114

Pierwsza „30” Pucharu Świata wszech czasów

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Noriaki Kasai	Japonia	466
2.	Simon Ammann	Szwajcaria	394
3.	Kamil Stoch	Polska	371
4.	Janne Ahonen	Finlandia	356
5.	Peter Prevc	Słowenia	313
6.	Wolfgang Loitzl	Austria	309
7.	Adam Małysz	Polska	307
8.	Piotr Żyła	Polska	293
9.	Stefan Kraft	Austria	291
10.	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	269
11.	Michael Hayböck	Austria	258
12.	Andreas Goldberger	Austria	250
13.	Daiki Itō	Japonia	249
14.	Manuel Fettner	Austria	248
15.	Matti Hautamäki	Finlandia	246
16.	Gregor Schlierenzauer	Austria	243
17.	Andreas Kofler	Austria	240
18.	Martin Schmitt	Niemcy	238
19.	Thomas Morgenstern	Austria	237
20.	Anders Bardal	Norwegia	235

Najwięcej występów w konkursach Pucharu Świata

Stan na 24 marca 2024, po zawodach w Planicy.
Wzięto pod uwagę dyskwalifikacje. Nie wliczono występów w kwalifikacjach, które nie dały awansu do konkursu.

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Noriaki Kasai	Japonia	578
2.	Simon Ammann	Szwajcaria	502
3.	Kamil Stoch	Polska	442
4.	Janne Ahonen	Finlandia	412
5.	Piotr Żyła	Polska	372
6.	Jakub Janda	Czechy	361
7.	Wolfgang Loitzl	Austria	356
8.	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	350
9.	Adam Małysz	Polska	349
10.	Peter Prevc	Słowenia	345
11	Manuel Fettner	Austria	343
12	Daiki Itō	Japonia	341
13.	Roman Koudelka	Czechy	326
14.	Robert Kranjec	Słowenia	325
15.	Dawid Kubacki	Polska	312
16.	Andreas Kofler	Austria	309
17.	Martin Höllwarth	Austria	307
18.	Stefan Kraft	Austria	301
19.	Michael Hayböck	Austria	298
20.	Martin Schmitt	Niemcy	292

Najwięcej punktów w konkursach Pucharu Świata

Od sezonu 1993/1994^[d][15]

Stan po sezonie 2023/2024.
W nawiasie liczba punktów zdobytych do sezonu 1992/1993 włącznie, po ukośniku liczba punktów w karierze przeliczona według obecnej punktacji

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Janne Ahonen	Finlandia	15 753 (5) / 15 786
2.	Stefan Kraft	Austria	14 316
3.	Kamil Stoch	Polska	13 558
4.	Adam Małysz	Polska	13 070
5.	Simon Ammann	Szwajcaria	12 843
6.	Noriaki Kasai	Japonia	11 988 (330) / 13 493
7.	Gregor Schlierenzauer	Austria	11 916
8.	Peter Prevc	Słowenia	10 947
9.	Thomas Morgenstern	Austria	10 875
10.	Ryōyū Kobayashi	Japonia	8 783
11.	Andreas Widhölzl	Austria	8 618
12.	Martin Schmitt	Niemcy	8 354
13.	Andreas Goldberger	Austria	8 233 (345) / 9 679
	Severin Freund	Niemcy	7 888
15.	Matti Hautamäki	Finlandia	7 776
16.	Andreas Kofler	Austria	7 713
17.	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	7 512 (4) / 7 538
18.	Wolfgang Loitzl	Austria	7 211
19.	Karl Geiger	Niemcy	7 151
20.	Piotr Żyła	Polska	7 112
21.	Anders Bardal	Norwegia	6 932
22.	Michael Hayböck	Austria	6 883
23.	Andreas Wellinger	Niemcy	6 508
24.	Dawid Kubacki	Polska	6 403
25.	Kazuyoshi Funaki	Japonia	6 330
26.	Markus Eisenbichler	Niemcy	6 082
27.	Sven Hannawald	Niemcy	6 191
27.	Martin Höllwarth	Austria	6 191 (167) / 6 975
29.	Johann André Forfang	Norwegia	6 136
30.	Halvor Egner Granerud	Norwegia	6 096
31.	Markus Eisenbichler	Niemcy	6 082
32.	Robert Kranjec	Słowenia	5 729
32.	Daiki Itō	Japonia	5 587
33.	Daniel-André Tande	Norwegia	5 530
34.	Richard Freitag	Niemcy	5 457
35.	Martin Koch	Austria	5 304
36.	Roman Koudelka	Norwegia	5 181
37.	Anders Jacobsen	Norwegia	5 179
38.	Anže Lanišek	Słowenia	5 124
...
	Maciej Kot	Polska	2 501
	Stefan Hula	Polska	1 134
	Aleksander Zniszczoł	Polska	964
	Robert Mateja	Polska	754
	Jakub Wolny	Polska	705
	Andrzej Stękała	Polska	597
	Jan Ziobro	Polska	500
	Klemens Murańka	Polska	455
	Wojciech Skupień	Polska	404
	Paweł Wąsek	Polska	359
	Krzysztof Miętus	Polska	222
	Marcin Bachleda	Polska	179
	Krzysztof Biegun	Polska	145
	Łukasz Rutkowski	Polska	108
	Rafał Śliż	Polska	55
	Jan Habdas	Polska	48
	Tomasz Pochwała	Polska	42
	Łukasz Kruczek	Polska	32
	Tomasz Pilch	Polska	32
	Tomisław Tajner	Polska	22
	Grzegorz Miętus	Polska	20
	Kacper Juroszek	Polska	18
	Mateusz Rutkowski	Polska	17
	Wojciech Tajner	Polska	9
	Krystian Długopolski	Polska	6
	Marek Gwóźdź	Polska	6
	Tomasz Byrt	Polska	2

Do sezonu 1992/1993^[e][16]

Stan po sezonie 2023/2024.
W nawiasie liczba punktów zdobytych od sezonu 1993/1994, w przypadku polskich zawodników po ukośniku liczba punktów w karierze przeliczona według obecnej punktacji

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Liczba
1.	Matti Nykänen	Finlandia	1 712
2.	Ernst Vettori	Austria	1 654 (81)
3.	Andreas Felder	Austria	1 569
4.	Jens Weißflog	Niemcy	1 362 (2 821)
5.	Pavel Ploc	Czechy	967
6.	Armin Kogler	Austria	930
7.	Jiří Parma	Czechy	877 (311)
8.	Primož Ulaga	Słowenia	849
9.	Ari-Pekka Nikkola	Finlandia	828 (2 899)
10.	Horst Bulau	Kanada	811
11.	Jari Puikkonen	Finlandia	802
12.	Miran Tepeš	Słowenia	661
13.	Dieter Thoma	Niemcy	654 (3 523)
14.	Vegard Opaas	Norwegia	634
15.	Per Bergerud	Norwegia	628
16.	Hubert Neuper	Austria	607
17.	Ole Gunnar Fidjestøl	Norwegia	606
18.	Heinz Kuttin	Austria	505 (364)
19.	Roger Ruud	Norwegia	499
19.	Andreas Bauer	Niemcy	470
20.	Stephan Zünd	Szwajcaria	424 (95)
21.	Jan Boklöv	Szwecja	409
22.	Pentti Kokkonen	Finlandia	408
23.	Klaus Ostwald	Niemcy	402
24.	Werner Rathmayr	Austria	400 (31)
25.	Risto Laakkonen	Finlandia	386
26.	Piotr Fijas	Polska	382 / 2109
27.	Hans Wallner	Austria	369
28.	Mike Holland	Stany Zjednoczone	364
29.	Andreas Goldberger	Austria	345 (7 888)
30.	Mikael Martinsson	Szwecja	334 (56)
31.	Noriaki Kasai	Japonia	330 (11 658)
32.	Hroar Stjernen	Norwegia	328
33.	Ole Bremseth	Norwegia	323
34.	Ladislav Dluhoš	Czechy	297 (183)
...
	Stanisław Bobak	Polska	145 / 753
	Jan Kowal	Polska	27 / 253
	Tadeusz Pawlusiak	Polska	22 / 104
	Janusz Malik	Polska	18 / 114
	Tadeusz Fijas	Polska	15 / 64
	Zbigniew Malik	Polska	9 / 53
	Zbigniew Klimowski	Polska	1 / 56
	Andrzej Kowalski	Polska	0 / 30
	Wojciech Skupień	Polska	0 / 14
	Jan Łoniewski	Polska	0 / 11
	Henryk Tajner	Polska	0 / 10
	Jarosław Mądry	Polska	0 / 2
	Bogdan Zwijacz	Polska	0 / 2
	Alojzy Moskal	Polska	0 / 1
	Janusz Duda	Polska	0 / 1