Hohenlohe (ród)

Za najstarszego przedstawiciela rodu uznaje się Krafta zu Hohenlohe. Jego siedzibą miał być gród Hohlach koło Uffenheim.

Dwukrotnie przedstawiciele rodu sprawowali najwyższą władzę w zakonie krzyżackim. Wielkimi mistrzami zakonu byli w latach: 1244–1249 – Heinrich III von Hohenlohe (zm. 1249 r.) i 1297–1303 Gottfried von Hohenlohe (zm. 1310 r.).

Po śmierci Jerzego I Hohenlohe (1488–1551) jego synowie ustanowili pierwszy podział na linie w Neuensteinie i Waldenburgu. Głową całego rodu (niem. Senior des Gesammthauses) jest odtąd zawsze najstarszy męski przedstawiciel rodu, niezależnie od primogenitury którejkolwiek z linii:

• 1553–1568 – Ludwik Kazimierz Hohenlohe-Neuenstein
• 1568–1570 – Eberhard Hohenlohe-Waldenburg
• 1570–1575 – Albert Hohenlohe-Neuenstein
• 1575–1610 – Wolfgang Hohenlohe-Weikersheim
• 1610–1645 – Jerzy Fryderyk Hohenlohe-Weikersheim
• 1645–1650 – Ludwik Eberhard Hohenlohe-Waldenburg
• 1650–1658 – Wolfgang Fryderyk Hohenlohe-Waldenburg
• 1658–1702 – Jan Fryderyk I Hohenlohe-Öhringen
• 1702–1715 – Albrecht Wolfgang Hohenlohe-Langenburg
• 1715–1759 – Filip Ernest I Hohenlohe-Schillingsfürst
• 1759–1765 – Jan Fryderyk II Hohenlohe-Öhringen
• 1765–1781 – Filip Hohenlohe-Öhringen
• 1781–1796 – Henryk August Hohenlohe-Öhringen
• 1796–1805 – Ludwik Fryderyk Karol Hohenlohe-Neuenstein-Öhringen
• 1805–1819 – Krystian Fryderyk Karol Hohenlohe-Langenburg-Kirchberg
• 1819–1825 – Karol I Hohenlohe-Langenburg
• 1825–1843 – Karol Albert III Hohenlohe-Waldenburg
• 1843–1861 – Karol Fryderyk Ludwik Henryk Hohenlohe-Kirchberg
• od 1861 (wymaga uzupełnienia)

• wielki mistrz zakonu krzyżackiego – Heinrich III von Hohenlohe (zm. 1249 r.)
• wielki mistrz zakonu krzyżackiego – Gottfried von Hohenlohe (zm. 1310 r.)
• biskup wrocławski – Joseph Christian Hohenlohe-Bartenstein (zm. 1817 r.)
• generał – Fryderyk Ludwik Hohenlohe (zm. 1818 r.), właściciel Sławięcic
• premier Prus – Adolf zu Hohenlohe-Ingelfingen (zm. 1873 r.), właściciel Koszęcina oraz Tworoga.
• kanclerz cesarstwa niemieckiego – Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst (zm. 1901 r.)
• książęta Raciborza (niem. Herzogen von Ratibor): Wiktor I Maurycy von Ratibor; Wiktor II Amadeusz von Ratibor; Wiktor III August von Ratibor; Wiktor IV Albrecht Prinz von Ratibor und Corvey; Franciszek I Albrecht von Ratibor
• II książę Ujazdu Chrystian Fürst zu Hohenlohe–Öhringen, przemysłowiec, właściciel majątku ziemskiego na Górnym Śląsku (Wełnowiec) i Spiszu.

Książęta Hohenhole-Neuenstein-Gleichen

• 1617 – 1702: Jan Fryderyk I
• 1702 – 1756: Karol Ludwik
• 1756 – 1765: Jan Fryderyk II
• 1765 – 1805: Ludwik Fryderyk

Książęta Hohenlohe-Neuenstein-Öhringen

• 1617 – 1702: Jan Fryderyk I
• 1702 – 1765: Jan Fryderyk II
• 1765 – 1805: Ludwik Fryderyk

• Osobny artykuł: Order Feniksa (Hohenlohe).

• Neuenstein
  • Langenburg
  • Ingelfingen
  • Öhringen
  • Kirchberg
• Waldenburg
  • Schillingsfürst
  • Bartenstein
  • Jagstberg

• K. Schumm, zu Hohenlohe (Adelsfamilie), w: Neue Deutsche Biographie, Bd 9, Berlin 1972, s. 484 i n..
• A. Kuzio-Podrucki, Korzenie i śląskie dzieje rodu von Hohenlohe, w: Przyczynki do heraldyki i genealogii szlachty śląskiej, Tarnowskie Góry 1998, s. 27 i n.
• A. Kuzio-Podrucki, Rodowód książąt Raciborza z rodów von Hessen i von Hohenlohe w: Opactwo cysterskie w Rudach na Górnym Śląsku, p. red. L. Kajzera, Katowice 2001.
• S. Krupa, Dzieje rodziny Hohenlohe–Ingelfingen z Koszęcina w świetle dokumentów przechowywanych w Archiwum Państwowym w Katowicach, w: „Szkice Archiwalno-Historyczne” nr 3, Katowice 2007, s. 67-88 (plik PDF).
• A. Kuzio-Podrucki, Hohenlohe – w Europie, na Śląsku, w Katowicach, Tarnowskie Góry 2012, ISBN 978-83-923733-4-6.
• Archiv für Hohenlohische Geschichte. Oehringen: 1860, s. 8-56. (niem.).

• Genealogia rodziny w: M. Marek, Genealogy.Eu
• O rodzie Hohenlohe na stronie: Śląska szlachta i arystokracja