Hypuralia
Hypuralia, płytki podogonowe – brzuszne wyrostki kolczystych kręgów zrośniętych w jedną płytkę, stanowiących podstawę płetwy ogonowej[1]. Występują u ryb nowopłetwych (Neopterygii)[2]. Są to wyspecjalizowane płytki kostne znajdujące się na końcu kręgosłupa, podtrzymujące większość głównych promieni, które tworzą płetwę ogonową[3]. Do płytek podogonowych przyczepiają się stawowo kostne promienie płetwy. Promienie górnego płata płetwy przyczepiają się do końcowych odcinków szkieletu osiowego[4][3].
Hypuralia powstały z przekształcenia i powiększenia łuków naczyniowych kilku ostatnich kręgów ogonowych[4]. Występują w liczbie kilku, do ośmiu u troci[4]. U ryb wyżej rozwiniętych ewolucyjnie (doskonałokostne) ich liczba maleje, u elopsokształtnych występuje 7[2], u pozostałych zwykle do pięciu[3]. U wielu gatunków (np. makrelowate) hypularia mają tendencję do zrastania się w większe tarcze[3][4].