Ilie Năstase

tenisista rumuński

Ilie Năstase (ur. 19 lipca 1946 w Bukareszcie) – rumuński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu singlowego ATP.

Ilie Năstase
Ilustracja
Państwo

 Rumunia

Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1946
Bukareszt

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1969

Zakończenie kariery

1985

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

57

Najwyżej w rankingu

1 (23 sierpnia 1973)

Australian Open

1R (1981)

Roland Garros

W (1973)

Wimbledon

F (1972, 1976)

US Open

W (1972)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

45

Najwyżej w rankingu

10 (30 sierpnia 1977)

Roland Garros

W (1970)

Wimbledon

W (1973)

US Open

W (1975)

Odznaczenia
Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Kariera sportowa

Jako zawodowy tenisista Năstase występował w latach 1969–1985.

W grze pojedynczej wygrał 57 turniejów rangi ATP World Tour i awansował do 38 finałów. Wśród singlowych triumfów Rumuna znajdują się dwa wielkoszlemowe tytuły, US Open 1972 i French Open 1973. Cztery razy był ponadto mistrzem turnieju Masters Grand Prix.

W grze podwójnej Năstase trzy razy odniósł końcowy sukces w zawodach wielkoszlemowych, łącznie zwyciężając w 45 turniejach ATP World Tour i osiągając 35 finałów.

W grze mieszanej dwukrotnie był najlepszy na Wimbledonie (lata 1970 i 1972), a także był w finale US Open w 1972 roku.

W latach 1966–1985 reprezentował Rumunię w Pucharze Davisa. Trzykrotnie pomógł drużynie dojść do finału, w 1969, 1971 i 1972 roku. Łącznie zagrał w zawodach 146 meczów, z których 109 wygrał.

W rankingu gry pojedynczej Năstase najwyżej był na 1. miejscu (23 sierpnia 1973), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (30 sierpnia 1977). Na szczycie listy singlowej znajdował się łącznie przez 40 tygodni.

Năstase, oprócz talentu tenisowego, słynął również z dobrego humoru na korcie oraz niejednokrotnie z nieczystej i prowokacyjnej gry, dzięki czemu zyskał przydomek „nasty” (ang. wstrętny, paskudny)[1]. Po zakończeniu przygody ze sportem, napisał w latach 80. kilka powieści w języku francuskim. W latach 90. próbował swoich sił w polityce, startując w 1996 roku bez sukcesu w wyborach na urząd prezydenta Bukaresztu.

W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. W 2009 roku został kawalerem francuskiej Legii Honorowej[2], a w 2016 roku otrzymał Order Gwiazdy Rumunii w klasie komandorskiej[3], wcześniej był odznaczony również klasą oficerską[4].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2–3)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Finalista1.1971French Open, ParyżCeglana Jan Kodeš6:8, 2:6, 6:2, 5:7
Finalista2.1972Wimbledon, LondynTrawiasta Stan Smith6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca1.1972US Open, Nowy JorkTrawiasta Arthur Ashe3:6, 6:3, 6:7(1–5), 6:4, 6:3
Zwycięzca2.1973French Open, ParyżCeglana Nikola Pilić6:3, 6:3, 6:0
Finalista3.1976Wimbledon, LondynTrawiasta Björn Borg4:6, 2:6, 7:9

Gra podwójna (3–2)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalista1.1966French Championships, ParyżCeglana Ion Țiriac Clark Graebner
Dennis Ralston
3:6, 3:6, 0:6
Zwycięzca1.1970French Open, ParyżCeglana Ion Țiriac Arthur Ashe
Charlie Pasarell
6:2, 6:4, 6:3
Finalista2.1973French Open, ParyżCeglana Jimmy Connors John Newcombe
Tom Okker
1:6, 6:3, 3:6, 7:5, 4:6
Zwycięzca2.1973Wimbledon, LondynTrawiasta Jimmy Connors John Cooper
Neale Fraser
3:6, 6:3, 6:4, 8:9(3), 6:1
Zwycięzca3.1975US Open, Nowy JorkCeglana Jimmy Connors Tom Okker
Marty Riessen
6:4, 7:6

Gra mieszana (2–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerkaPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca1.1970Wimbledon, LondynTrawiasta Rosie Casals Olga Morozowa
Aleksandre Metreweli
6:3, 4:6, 9:7
Zwycięzca2.1972Wimbledon, LondynTrawiasta Rosie Casals Evonne Goolagong
Kim Warwick
6:4, 6:4
Finalista1.1972US Open, Nowy JorkTrawiasta Rosie Casals Margaret Smith Court
Marty Riessen
3:6, 5:7

Przypisy

Bibliografia