Intercity-Express
Intercity-Express (ICE) – kategoria pociągów dużych prędkości koncernu Deutsche Bahn. W Austrii, Szwajcarii i pierwotnie w Niemczech funkcjonuje pod nazwą InterCityExpress.
Historia
We wrześniu 1982 roku Deutsche Bundesbahn podpisała kontrakt na wyprodukowanie doświadczalnego składu dużych prędkości. Niemieckim kolejom został w dniu 31 lipca 1985 roku zaprezentowany ICE V. Podczas jazdy testowej w dniu 26 października 1985 roku ustanowiony został światowy rekord prędkości 317 kilometrów na godzinę na odcinku pomiędzy Rheda-Wiedenbrück i Oelde. Przeprowadzanie kursów testowych z wyższymi prędkościami zostało rozpoczęte dopiero po otwarciu linii z Hanoweru do Würzburga w 1988 roku. 1 maja 1988 roku ICE V w Gemünden am Main ustanowił rekord prędkości 406,9 kilometrów na godzinę[1]. Doświadczenie zdobyte w trakcie testowania ICE-V zostało wykorzystane w trakcie produkcji pierwszej serii ICE. Zaledwie trzy lata po zaprezentowaniu ICE-V kolej niemiecka w 1988 roku podpisała kontrakt na wyprodukowanie 82 wagonów silnikowych. W dniu 23 lipca 1990 roku dodatkowo zamówiono 19 składów przystosowanych do eksploatowania na szwajcarskich kolejach. Połączenia ekspresowe ICE uruchomiono w dniu 2 czerwca 1991 roku[2].
Tabor kolejowy
| Oznakowanie | Lata produkcji | Liczba |
|---|---|---|
| ICE 1 | 1989–1993 | 60 |
| ICE 2 | 1995–1997 | 44 |
| ICE 3 | 1999–2004 | 67 |
| Baureihe 407 | 2009–2012 | 17 |
| ICE T | 1996–2006 | 71 |
| ICE TD | 2001–2006 | 20 |
Przypisy
Bibliografia
- InterCityExpress. Die Entwicklung des Hochgeschwindigkeitsverkehrs in Deutschland. Heinz Kurz, Freiburg: EK-Verlag, 2009, ISBN 978-3-88255-228-7, OCLC 458740325.
- ICE. Neue Züge für Deutschlands Schnellverkehr. Daniel Riechers, wyd. 1. Aufl, Stuttgart: Transpress, 2001, ISBN 3-613-71172-9, OCLC 76379260.
- Wolfram O. Martinsen, Theo Rahn: ICE. Zug der Zukunft. 3. Auflage. Hestra, Darmstadt 1997, ISBN 3-7771-0272-5.
Linki zewnętrzne
- Nazwy składów ICE. lok-report.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-13)].