Irene Camber-Corno

Irene Camber-Corno (ur. 12 lutego 1926 w Trieście, zm. 23 lutego 2024 w Lissone^[1]) – włoska florecistka, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Irene Camber-Corno

Irene Camber-Corno (1960)
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1926 Triest
Data i miejsce śmierci	23 lutego 2024 Lissone
Wzrost	169 cm
Informacje klubowe
Klub	SS Cassa di Risparmio
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Helsinki 1952 szermierka (floret ind.) brąz Rzym 1960 szermierka (floret druż.) Mistrzostwa świata złoto Bruksela 1953 floret ind. złoto Paryż 1957 floret druż. srebro Luksemburg 1954 floret druż. brąz Kopenhaga 1952 floret druż. brąz Bruksela 1953 floret druż. brąz Paryż 1955 floret druż. brąz Paryż 1957 floret ind. brąz Buenos Aires 1962 floret druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Podczas XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1948 roku w zawodach indywidualnych odpadła w półfinałach. Podczas rozgrywanych cztery lata później XV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach wywalczyła indywidualnie złoty medal. W rundzie finałowej wygrała sześć z ośmiu pojedynków i wyprzedziła Węgierkę Ilonę Elek i Dunkę Karen Lachmann^[2]. Kolejny medal zdobyła podczas XVII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie Włoszki w składzie: Antonella Ragno-Lonzi, Irene Camber, Velleda Cesari, Bruna Colombetti-Peroncini i Claudia Pasini zdobyły drużynowo brązowy medal. W zawodach indywidualnych Irene Camber odpadła w ćwierćfinałach. Brała też udział w XVIII Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku, zajmując tam czwarte miejsce drużynowo.

Podczas 22. mistrzostw świata w Kopenhadze w 1952 roku Irene Camber, Alberta Lorenzoni, Velleda Cesari, Silvia Strukel i Jenny Zanelli zdobyły brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Irene Camber zdobyła też złoty medal podczas 27. mistrzostw świata w Paryżu (1957), srebrny podczas 24. mistrzostw świata w Luksemburgu (1954) oraz brązowe podczas 23. mistrzostw świata w Brukseli (1953), 25. mistrzostw świata w Rzymie (1955) i 31. mistrzostw świata w Buenos Aires (1962). Ponadto wywalczyła dwa medale w turniejach indywidualnych: złoty podczas Mistrzostw Świata 1953 oraz brązowy podczas Mistrzostw Świata 1957, plasując się za Aleksandrą Zabieliną ze Związku Radzieckiego i Heidi Schmid z Niemiec Zachodnich^[3].

Po zakończeniu kariery zawodniczej została trenerką. Prowadziła między innymi reprezentację włoskich florecistek podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972.