Józef Orzeł

W 1968 ukończył ekonometrię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. W 1978 uzyskał stopień naukowy doktora z zakresu filozofii. W latach 1967–1972 był pracownikiem naukowym Instytutu Organizacji i Mechanizacji Budownictwa w Warszawie, a od 1976 do 1991 pracownikiem naukowym Instytutu Filozofii i Socjologii PAN^[1].

Prowadził działalność wydawniczą, kierował spółką akcyjną Municipium. W 1990 znalazł się wśród założycieli Porozumienia Centrum. W 1991 został wybrany na posła I kadencji z listy POC. W trakcie kadencji poparł powołanie rządu Hanny Suchockiej i wspólnie z m.in. Jerzym Eysymonttem odszedł z PC, przystępując do Polskiego Programu Liberalnego. W 1993 nie ubiegał się o reelekcję i wycofał z polityki.

Był także doradcą ministra rozwoju regionalnego. Zajął się działalnością ekspercką w zakresie promocji i zarządzania projektami. Należał do współautorów Narodowego Planu Rozwoju na lata 2004–2006. Objął funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia „Miasta w Internecie” i wiceprzewodniczącego Koalicji na Rzecz Społeczeństwa Informacyjnego.

W 2007 założył z Rafałem Ziemkiewiczem prawicowy dyskusyjny klub polityczny pod nazwą Klub Ronina^[2]. Zasiadł w radzie Fundacji Reduta Dobrego Imienia – Polska Liga przeciw Zniesławieniom^[3]. W 2016 został członkiem jednoosobowego zarządu Fundacji Klubu Ronina^[4].

W 2016 został przedstawicielem PKO BP w radzie Polskiej Fundacji Narodowej^[5][6][7] (został odwołany wraz z pozostałymi członkami tego gremium w lutym 2024^[8]). W latach 2019–2024 był przewodniczącym Rady do Spraw Cyfryzacji działającej przy ministrze cyfryzacji^[9][10].

• Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2015-10-27].
• Anna Grażyna Kister: Józef Orzeł. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2019-12-30].