Jakub Kubicki

Urodził się w warszawskiej rodzinie mieszczańskiej. Ukończył kolegium jezuickie, jednocześnie pobierając nauki u Dominika Merliniego. W 1777 zatrudnił go architekt Szymon Bogumił Zug przy budowie kościoła ewangelicko-augsburskiego św. Trójcy w Warszawie. W 1783 wyjechał na studia do Włoch jako stypendysta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego^[2] (wraz z bratem Maciejem), skąd wrócił w roku 1786. Po powrocie pracował w zawodzie architekta.

W 1791 w uznaniu zasług został nobilitowany i otrzymał herb Kolumna Skrzydlata. Ponieważ posiadanie majątku ziemskiego było symbolem przynależności do stanu szlacheckiego, prawdopodobnie z tego powodu przez wiele lat dzierżawił dobra Wilków, w obwodzie czerskim. Być może chodziło jednak o pomnożenie majątku. Wieś tę w roku 1832 zakupił za sumę 200 000 złp. W czasie insurekcji kościuszkowskiej był sędzią Sądu Kryminalnego Księstwa Mazowieckiego^[3].

W 1812 roku jako członek Towarzystwa Królewskiego Gospodarczo-Rolniczego przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego^[4].

Po upadku Królestwa Polskiego został urzędnikiem na stanowisku Naczelnego Intendenta Budowli Korony.Jakub Kubicki należał też do loży masońskiej Świątynia Izis, której był honorowym członkiem w latach 1811–1812. Był członkiem loży Jutrzenka Wschodząca w 1818^[5]

Zmarł 13 czerwca 1833 roku w Wilkowie.

Był autorem licznych pałaców. Jako architekt warszawski od 1807 stał się pośrednikiem między czystym klasycyzmem XVIII wieku i empirem. Dzieła Kubickiego są charakterystyczne ze względu na typowe dla jego projektów elementy: portyk kolumnowy i ryzalit ogrodowy. Reprezentował dojrzałą fazę klasycyzmu z wpływami palladianizmu i jest on autorem typowego polskiego dworu-pałacu.

Oprócz takich projektów jak pałace w Bejscach, Białaczowie, Młochowie, Nadzowie, Pławowicach, Radziejowicach, Sowińcu, Sterdyni i w Witkowicach (części Ropczyc), jest autorem wielu obiektów w Warszawie, jak również poza stolicą: kościoły w Mokobodach i Radziejowicach, a także Ratusz w Łęczycy, Fabryka Broni w Kozienicach oraz budynek loży masońskiej w Radomiu.

Ważniejsze prace

• Pałac w Bejscach z 1802
• Pałac w Pławowicach z 1804–1805
• Przebudowa budynku Jezuitów na liceum Krzemienieckie (1805)
• Kościół pw. św. Klemensa i zajazd w Nadarzynie (1806)
• Budynki Kampusu Głównego Uniwersytetu Warszawskiego (1815-1816)^[6]
• 18 pawilonów rogatkowych w Warszawie (1816–1823), po dwa w każdej lokalizacji: rogatki Mokotowskie, Grochowskie, Marymonckie, Wolskie, Jerozolimskie, Golędzinowskie, Powązkowskie, Ząbkowskie i Czerniakowskie^[7]
• Kaplica Prawosławna św. Trójcy w Warszawie (po 1818)
• Plac Zamkowy w Warszawie (1818–1821)
• Arkady Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie (1819–21)
• Dwie kordegardy przy ul. Wiejskiej w Warszawie^[8]
• Niezrealizowany projekt Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie
• Kościół w Mokobodach (przypuszczalnie jego większa wersja była prezentowana jako projekt Świątyni Opatrzności Bożej)
• Brama egipska zamku w Tarnopolu
• Pałac w Białaczowie (ok. 1797)
• Przebudowa zameczku w zespole pałacowo-parkowym w Radziejowicach
• Ratusz w Płocku (1827)
• Płockie Rogatki Miejskie (1816–1818, 1825): Warszawskie, Dobrzyńskie i Płońskie.
• Pałac w Ładyhach
• Pałac w Samczykach – projektant dekoracji sufitu w okrągłym salonie
• Bramy triumfalne na placu Trzech Krzyży w Warszawie (1809, 1815)
• Pałac w Radziejowicach (przebudowa z przełomu XVIII i XIX wieku)
• Kościół w Radziejowicach (1820)
• Ratusz miejski w Łęczycy (1788−1790)

Obiekty w warszawskich Łazienkach

• Belweder w Warszawie (przebudowa 1818–22)
• Świątynia Sybilli (ok. 1820)
• Maneż w obrębie Belwederu (1823–24)
• Stajnia Kubickiego (1825–1826)
• Nowa Kordegarda (1830)

Obiekty o niepewnym autorstwie

• Świątynia Egipska w Łazienkach Królewskich w Warszawie (1819–22)
• Koszary Kantonistów (Dom Inwalidów) w Łazienkach Królewskich w Warszawie (1826–29)
• Kompleks pałacowy w folwarku Sielce w Warszawie; dawniej część Łazienek Królewskich (około 1820 roku, lub wcześniej)

Około roku 1783 ożenił się z Anną Bletyng vel Pleting, z którą miał troje dzieci: Helenę (1784–1822), Józefę (1787–1812) i Izabelę Józefę (1791–1840)^[9].

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława IV klasy w 1815 roku i III klasy w 1818 roku^[10].

W 1984 roku jego imieniem nazwano ulicę w dzielnicy Wilanów^[11].

• Andrzej Wąsowski, Kubicki w Wilkowie, „Spotkania z Zabytkami”, 11/2002
• Wioletta Brzezińska-Marjanowska: Klasycystyczna architektura pałacowa na Wołyniu ok. 1780-1831 r.