Jim Courier

W ciągu kilkunastu lat kariery zawodowej (od 1988 do 2000) wygrał 23 turnieje w singlu i 6 w deblu rangi ATP World Tour. U progu kariery osiągał sukcesy w grze podwójnej, m.in. w parze z Pete’em Samprasem awansując do turnieju ATP Finals w sezonie 1989. W deblu wygrywał tak prestiżowe turnieje, jak zawody ATP Masters Series w Rzymie, Hamburgu, Montrealu i Indian Wells. Przede wszystkim przeszedł jednak do historii tenisa jako singlista.

W 1989 wygrał turniej w Bazylei, pokonując w finale Stefana Edberga. W 1991 roku awansował na pozycję nr 2. w rankingu światowym po wielu udanych startach turniejowych, w tym zwycięstwie w wielkoszlemowym French Open. Pokonał w pierwszym od 1954 amerykańsko–amerykańskim finale Andre Agassiego^[1]. Również w 1991 dotarł do finału US Open (przegrał z Edbergiem; w półfinale pokonał Jimmy’ego Connorsa) i turnieju Tennis Masters Cup. Dnia 10 lutego 1992 roku Courier został liderem rankingu światowego po zdobyciu drugiego tytułu wielkoszlemowego – Australian Open. W pierwszej połowie roku osiągnął serię 25 zwycięstw z rzędu (wygrywając w Tokio, Hongkongu, Rzymie i French Open), którą przerwała dopiero porażka w 3 rundzie Wimbledonu z Andriejem Olchowskim^[2]. Druga połowa sezonu 1992 nie była dla Couriera tak udana, ale ponownie osiągnął finał ATP Finals oraz przyczynił się do zdobycia przez USA Pucharu Davisa. Zapewnił sobie także pozycję lidera rankingu na koniec roku.

Sezon 1993 Courier zaczął od triumfu w Australian Open (po 4-setowym zwycięstwie nad Edbergiem w finale), wygrywał kolejne turnieje, ale wiosną oddał pozycję lidera rankingu Samprasowi, a na kortach Rolanda Garrosa uległ w finale Sergiemu Bruguerze. Ostatni wielkoszlemowy finał w karierze Courier osiągnął podczas Wimbledonu 1993, ponosząc porażkę z Samprasem.

W 1994 roku klasyfikowany był już poza czołową "dziesiątką" w rankingu, do której powrócił jeszcze rok później i po raz ostatni wystąpił w turnieju ATP Finals. W 1995 ponownie wygrał z reprezentacją Puchar Davisa. Ostatni tytuł zdobył w 1998 w Orlando.

W 1992 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. Z rozgrywek singlowych wyeliminowany został w 3 rundzie, natomiast w grze podwójnej w 2 rundzie^[3].

Mocną stroną w grze Couriera był forhend, szczególnie tzw. wychodzący (tj. grany wzdłuż linii na stronę bekhendową praworęcznego rywala)^[4]. Uważano go za gracza, który sukcesy zawdzięczał nie tyle wybitnemu talentowi, co solidnemu przygotowaniu; na korcie wyróżniał się także m.in. charakterystyczną czapką baseballową.

W 2005 roku został przyjęty do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy^[5]. Od października 2010 do września 2018 Courier pełnił funkcję kapitana reprezentacji USA w Pucharze Davisa, osiągając z zespołem półfinał turnieju w sezonach 2012 i 2018^[6].

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (23–14)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	8 października 1989	Bazylea	Twarda (hala)	Stefan Edberg	7:6, 3:6, 2:6, 6:0, 7:5
Zwycięzca	2.	10 marca 1991	Indian Wells	Twarda	Guy Forget	4:6, 6:3, 4:6, 6:3, 7:6(4)
Zwycięzca	3.	23 marca 1991	Miami	Twarda	David Wheaton	4:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca	4.	9 czerwca 1991	French Open, Paryż	Ceglana	Andre Agassi	3:6, 6:4, 2:6, 6:1, 6:4
Finalista	1.	8 września 1991	US Open, Nowy Jork	Twarda	Stefan Edberg	2:6, 4:6, 0:6
Finalista	2.	17 listopada 1991	ATP Finals, Frankfurt	Dywanowa (hala)	Pete Sampras	6:3, 6:7(5), 3:6, 4:6
Zwycięzca	5.	26 stycznia 1992	Australian Open, Melbourne	Twarda	Stefan Edberg	6:3, 3:6, 6:4, 6:2
Finalista	3.	9 lutego 1992	San Francisco	Twarda (hala)	Michael Chang	3:6, 3:6
Finalista	4.	16 lutego 1992	Bruksela	Dywanowa (hala)	Boris Becker	7:6(5), 6:2, 6:7(10), 6:7(5), 5:7
Zwycięzca	6.	12 kwietnia 1992	Tokio	Twarda	Richard Krajicek	6:4, 6:4, 7:6(3)
Zwycięzca	7.	19 kwietnia 1992	Hongkong	Twarda	Michael Chang	7:5, 6:3
Zwycięzca	8.	17 maja 1992	Rzym	Ceglana	Carlos Costa	7:6(3), 6:0, 6:4
Zwycięzca	9.	7 czerwca 1992	French Open, Paryż	Ceglana	Petr Korda	7:5 6:2, 6:1
Finalista	5.	23 sierpnia 1992	Indianapolis	Twarda	Pete Sampras	4:6, 4:6
Finalista	6.	13 września 1992	US Open, Nowy Jork	Twarda	Pete Sampras	1:6, 6:3, 2:6, 2:6
Finalista	7.	22 listopada 1992	ATP Finals, Frankfurt	Dywanowa (hala)	Boris Becker	4:6, 3:6, 5:7
Zwycięzca	10.	31 stycznia 1993	Australian Open, Melbourne	Twarda	Stefan Edberg	6:2, 6:1, 2:6, 7:5
Zwycięzca	11.	14 lutego 1993	Memphis	Twarda (hala)	Todd Martin	5:7, 7:6(4), 7:6(4)
Zwycięzca	12.	7 marca 1993	Indian Wells	Twarda	Wayne Ferreira	6:3, 6:3, 6:1
Finalista	8.	18 kwietnia 1993	Hongkong	Twarda	Pete Sampras	3:6, 7:6(1), 6:7(2)
Zwycięzca	13.	16 maja 1993	Rzym	Ceglana	Goran Ivanišević	6:1, 6:2, 6:2
Finalista	9.	6 czerwca 1993	French Open, Paryż	Ceglana	Sergi Bruguera	4:6, 6:2, 2:6, 6:3, 3:6
Finalista	10.	4 lipca 1993	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Pete Sampras	6:7(3), 6:7(6), 6:3, 3:6
Zwycięzca	14.	22 sierpnia 1993	Indianapolis	Twarda	Boris Becker	7:5, 6:3
Finalista	11.	17 kwietnia 1994	Nicea	Ceglana	Alberto Berasategui	4:6, 2:6
Finalista	12.	23 października 1994	Lyon	Dywanowa (hala)	Marc Rosset	4:6, 6:7(2)
Zwycięzca	15.	8 stycznia 1995	Adelaide	Twarda	Arnaud Boetsch	6:2, 7:5
Zwycięzca	16.	5 marca 1995	Scottsdale	Twarda	Mark Philippoussis	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	17.	16 kwietnia 1995	Tokio	Twarda	Andre Agassi	6:4, 6:3
Zwycięzca	18.	1 października 1995	Bazylea	Twarda (hala)	Jan Siemerink	6:7(2), 7:6(5), 5:7, 6:2, 7:5
Finalista	13.	8 października 1995	Tuluza	Twarda (hala)	Arnaud Boetsch	4:6, 7:6(5), 0:6
Zwycięzca	19.	3 marca 1996	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Chris Woodruff	6:4, 6:3
Zwycięzca	20.	5 stycznia 1997	Doha	Twarda	Tim Henman	7:5, 6:7(5), 6:2
Zwycięzca	21.	27 lipca 1997	Los Angeles	Twarda	Thomas Enqvist	6:4, 6:4
Zwycięzca	22.	5 października 1997	Pekin	Twarda (hala)	Magnus Gustafsson	7:6(10), 3:6, 6:3
Zwycięzca	23.	26 kwietnia 1998	Orlando	Ceglana	Michael Chang	7:5, 3:6, 7:5
Finalista	14.	21 lutego 1999	Memphis	Twarda (hala)	Tommy Haas	4:6, 1:6

Gra podwójna (6–5)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	7 maja 1989	Forest Hills	Ceglana	Pete Sampras	Rick Leach Jim Pugh	4:6, 2:6
Zwycięzca	1.	21 maja 1989	Rzym	Ceglana	Pete Sampras	Danilo Marcelino Mauro Menezes	6:4, 6:3
Zwycięzca	2.	13 maja 1990	Hamburg	Ceglana	Sergi Bruguera	Udo Riglewski Michael Stich	7:6, 6:2
Finalista	2.	20 maja 1990	Rzym	Ceglana	Marty Davis	Sergio Casal Emilio Sánchez	6:7, 5:7
Zwycięzca	3.	10 marca 1991	Indian Wells	Twarda	Javier Sánchez	Guy Forget Henri Leconte	7:6, 3:6, 6:3
Zwycięzca	4.	1 sierpnia 1993	Montreal	Twarda	Mark Knowles	Glenn Michibata David Pate	6:4, 7:6
Finalista	3.	10 kwietnia 1994	Barcelona	Ceglana	Javier Sánchez	Jewgienij Kafielnikow David Rikl	7:5, 1:6, 4:6
Zwycięzca	5.	8 stycznia 1995	Adelaide	Twarda	Patrick Rafter	Byron Black Grant Connell	7:6, 6:4
Finalista	4.	5 października 1997	Pekin	Twarda (hala)	Alex O’Brien	Mahesh Bhupathi Leander Paes	5:7, 6:7
Finalista	5.	10 stycznia 1999	Adelaide	Twarda	Patrick Galbraith	Gustavo Kuerten Nicolás Lapentti	4:6, 4:6
Zwycięzca	6.	25 kwietnia 1999	Orlando	Ceglana	Todd Woodbridge	Bob Bryan Mike Bryan	7:6(4), 6:4

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     –, nie startował w turnieju głównym

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).