Kordoba

Historyczne centrum Kordoby^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
	; Widok na starożytny most i Mezquitę
Państwo	Hiszpania
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, III, IV
Numer ref.	313
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1984; na 8. sesji
Dokonane zmiany	1994

Kordoba
Herb	Flaga
Państwo	Hiszpania
Wspólnota autonomiczna	Andaluzja
Alkad	José María Bellido Roche
Powierzchnia	1254,91 km²
Wysokość	120 m n.p.m.
Populacja (2022); • liczba ludności; • gęstość	; 319 515; 254,6 os./km²
Kod pocztowy	14000–14999
Tablice rejestracyjne	CO
	Położenie na mapie Hiszpanii Kordoba
	Położenie na mapie Europy Kordoba
	Położenie na mapie Andaluzji Kordoba
	37°53′N 4°46′W/37,883333 -4,766667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Kordoba^[3] lub Kordowa^[4] (hiszp. Córdoba) – miasto w południowej Hiszpanii, nad rzeką Gwadalkiwir, stolica prowincji Kordoba, w regionie Andaluzja. Ośrodek przemysłowy, naukowy oraz turystyczny o znaczeniu światowym.

W mieście znajduje się stacja kolejowa Córdoba.

Historia

Pierwotnie osada iberyjska.
W III w. p.n.e. pod panowaniem kartagińskim.
Od ok. 200 r. p.n.e. kolonia rzymska, stolica prowincji Hispania Ulterior.
Za czasów Oktawiana Augusta jako Corduba była stolicą prowincji Betyka. Urodzili się tutaj wielcy rzymscy poeci i filozofowie – Lukan, Seneka Starszy i Młodszy.
Od 544 r. n.e. pod panowaniem Bizancjum.
W 572 r. zdobyta przez Wizygotów, siedziba biskupstwa.
W 711 r. zdobyta przez Arabów.
Od 719 r. siedziba arabskich gubernatorów.
Od 756 r. stolica niezależnego emiratu utworzonego przez Abd ar-Rahmana I, ostatniego potomka Omajjadów, który uciekł w czasie przewrotu z Bagdadu. Za jego panowania i jego następców z dynastii Omajjadów rozpoczął się okres intensywnego budownictwa i wielkiego rozkwitu miasta.
W 929 r. Abd ar-Rahman III ogłosił Al-Andalus (mauretańską Hiszpanię) osobnym kalifatem, niezależnym od Bagdadu (Kalifat Kordoby). Za jego czasów Kordoba była największym miastem w basenie Morza Śródziemnego, ważnym ośrodkiem nauki, kultury i sztuki. Miasto liczyło od 800 tys. do 1 mln mieszkańców, miało ponad 300 meczetów, 300 publicznych łaźni, 50 szpitali, 20 publicznych bibliotek, 80 szkół i 17 wyższych uczelni. Biblioteka Al-Hakama posiadała ok. 400 000 tomów. Okres ten charakteryzowało pokojowe współistnienie i wzajemna tolerancja trzech cywilizacji – islamu, chrześcijaństwa i judaizmu.
Czas świetności Kordoby trwał do śmierci Al-Mansura w 1002 r., później nastąpił okres walk o władzę i powolny upadek metropolii a w 1031 r. rozpad kalifatu Kordoby. Kordoba została stolicą jednego z 30 niewielkich państw zwanych taifas, z których największymi były Sewilla i Saragossa.
W XII w. władza przypadła dogmatycznym Almohadom, czasy tolerancji zakończyły się. Rozpoczęły się prześladowania, których ofiarą padli dwaj wielcy synowie Kordoby: Awerroes (1126-1198), arabski filozof i komentator dzieł Arystotelesa oraz Majmonides (1135-1204), żydowski teolog i filozof.
W 1236 r. miasto zajęli chrześcijanie pod wodzą Ferdynanda III Kastylijskiego. Kordoba awansowała do rangi ośrodka handlu suknem i jedwabiem; jednak po okresie rozwoju gospodarczego, od końca XVI w. nastąpił zastój. Spowodowały go: wypędzenie ludności arabskiej i żydowskiej, epidemie i powstania.
W 1808 r. zdobyta przez Francuzów w okresie wojen napoleońskich.
Podczas hiszpańskiej wojny domowej 1936–1939 opanowana przez siły frankistowskie.
Uprzemysłowienie miasta od lat pięćdziesiątych XX w.

Zabytki

Alkazar – zespół fortyfikacji z czasów panowania Umajjadów. Przebudowany przez Alfonsa XI w latach 1327-1328, a później wzbogacony o ogrody i łaźnie. Siedziba Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego i sądu inkwizycyjnego w czasie wojny z Grenadą. Są tam piękne ogrody z sadzawkami i fontannami oraz rzymskie mozaiki i sarkofag z III w.
Mezquita – przebudowany na katedrę meczet, jedno z najwspanialszych dzieł architektury islamu. Zajmuje teren o wymiarach 179x128 metrów otoczony murem z wieżą-dzwonnicą (dawnym minaretem, na którym wzorowano się w krajach islamskich). Budowany od 785 do końca X wieku na fundamentach świątyni rzymskiej i na murach istniejącej wówczas bazyliki Wizygotów. Po zdobyciu Kordoby przez chrześcijan, na środku sali modłów meczetu zbudowano w XVI wieku katedrę. Kiedy w 1526 r. przybył tutaj cesarz Karol V, był wstrząśnięty tym widokiem i podobno powiedział: „zniszczyliście coś, co było jedyne w swoim rodzaju i postawiliście coś, co można zobaczyć wszędzie”. Wnętrze o wysokości 11,50 metrów, z 850 kolumnami połączonymi podkowiastymi łukami robi wrażenie labiryntu.
Pałace z XV i XVI w.: Casa de los Villalones, Casa del Indiano, Palacio de los Paez de Castillejo, Palacio Museo de Viana.
Kościół Santa Marina – najstarszy zachowany kościół w Kordobie, którego budowa została rozpoczęta w 1236 roku, przebudowany w XVIII wieku. Na zewnątrz surowa, masywna budowla z rozetą na frontowej ścianie. Wewnątrz XV wieczna kaplica Capilla de los Orozcos z wystrojem w stylu mudejar.
Kościół Iglesia del Carmen – XVI-wieczny budynek wchodzący w skład klasztoru Karmelitanek bosych. W kościele znajduje się jedno z najważniejszych dzieł Juana de Valdésa Leala – retabulum z 12 obrazami poświęconymi biblijnemu prorokowi Eliaszowi.
Inne kościoły: La Compañia z XVI w., Trinidad z XVII w., szpital de Agudsos z XVIII w. z gotycką kaplicą, Santa María de la Asunción z XVIII w. – arcydzieło hiszpańskiego baroku.
Synagoga z XIV w.
Medina Azahara – w pobliżu Kordoby (8 km) pozostałości pałacu Omajjadów. W latach 936-76 wznoszono potężne miasto-pałac na obszarze o wymiarach 750x1500 metrów, którego budowa pochłonęła olbrzymie sumy. Władca Abd-ar-Rahman III polecił sprowadzić ponad 4300 kolumn, w tym 140 z Konstantynopola. Jego świetność trwała krótko, na początku XI w. oddziały Berberów zamieniły pałac w rumowisko, służące później za kamieniołom.
Puente Romano – 16 łukowy most nad Gwadalkiwirem, zbudowany za czasów Augusta, wielokrotnie przebudowywany.
Torre de la Calahorra – na resztkach arabskiej budowli Alfons XI w XIV w. wzniósł twierdzę, później umacnianą.

Klimat

Średnia temperatura i opady dla Kordoby
Miesiąc	Sty	Lut	Mar	Kwi	Maj	Cze	Lip	Sie	Wrz	Paź	Lis	Gru	Roczna
Średnie temperatury w dzień [°C]	14.9	17.4	21.3	22.8	27.4	32.8	36.9	36.5	31.6	25.1	19.1	15.3	25,1
Średnie dobowe temperatury [°C]	9.3	11.1	14.4	16.0	20.0	24.7	28.0	28.0	24.2	19.1	13.5	10.4	18,2
Średnie temperatury w nocy [°C]	3.6	4.9	7.4	9.3	12.6	16.5	19.0	19.4	16.9	13.0	7.8	5.5	11,4
Opady [mm]	66	55	49	55	40	13	2	5	35	86	80	111	605
Średnia liczba dni z opadami	7.2	6.1	4.9	6.7	4.9	1.4	0.4	0.6	3.2	6.9	5.9	8.1	56,6
Wilgotność [%]	76	71	64	60	55	48	41	43	52	66	73	79	60
Średnie usłonecznienie [h]	174	186	218	235	288	323	363	336	248	204	180	148	2905
Źródło: Agencia Estatal de Meteorología^[5] (liczba dni z opadami dla wartości 1 mm, wysokość 90 m n.p.m., 1981-2010)

Demografia

Znani ludzie związani z Kordobą

Miasta partnerskie

Przypisy

Bibliografia

Brigitte Hintzen-Bohlen: Sztuka i Architektura - Andaluzja. Warszawa: Wydawnictwo Philip Wilson, 2008, s. 408-459. ISBN 978-3-8331-5106-4.

Linki zewnętrzne

[3]

[4]

[1]

[2]

[a]

[b]

[5]

Search