Lemmy Kilmister

Wczesne lata

Lemmy urodził się 24 grudnia 1945 r. W rejonie Burslem w Stoke-on-Trent, Staffordshire. Gdy miał trzy miesiące, jego ojciec, były kapelan brytyjskich sił powietrznych i pianista koncertowy, odszedł od matki. Ian przeprowadził się z matką i babcią do pobliskiego Newcastle-under-Lyme, a następnie do Madeley. Kiedy Lemmy miał 10 lat, jego matka wyszła za mąż za byłego gracza rugby, George’a L. Willisa, który miał już dwoje starszych dzieci z poprzedniego małżeństwa, Patricię i Tony’ego, za którymi Lemmy nie przepadał. Później przenieśli się na farmę w walijskiej wiosce Benllech, Anglesey. Lemmy skomentował, że „co zabawne, bycie jedynym angielskim dzieckiem spośród 700 Walijczyków nie zapewniło im najszczęśliwszego czasu, ale było to interesujące z antropologicznego punktu widzenia”. Uczęszczał do szkoły Sir Thomasa Jonesa w Amlwch, gdzie nazywano go „Lemmy”. Później niektórzy sugerowali, że nazwa pochodzi od wyrażenia „lemmy [lend me – pożycz mi] funta do piątku” z powodu jego rzekomego zwyczaju pożyczania pieniędzy od ludzi, aby grać na automatach, chociaż sam Lemmy powiedział, że nie znał pochodzenia nazwy. Wkrótce zaczął interesować się rock and rollem, dziewczętami i końmi.

W szkole Lemmy zauważył ucznia, który przyniósł do szkoły gitarę i był „otoczony przez laski”. Jego matka miała gitarę, którą następnie zabrał do szkoły, przez co sam był otoczony dziewczynami, mimo że nie umiał grać. Zanim opuścił szkołę, przeniósł się z rodziną do Conwy. Pracował dorywczo w kilku miejscach, w tym w lokalnej fabryce urządzeń elektrycznych Hotpoint, jednocześnie grał na gitarze dla lokalnych zespołów, takich jak Sundowners i spędzał pozostały czas w szkole jeździeckiej. Widział występy Beatlesów w Cavern Club w Liverpoolu, gdy miał 16 lat, a potem nauczył się grać na gitarze piosenki z ich pierwszego albumu Please Please Me.

Kariera

We wczesnych latach sześćdziesiątych zaczął żywo interesować się muzyką rockową. Po pierwszych doświadczeniach muzycznych (m.in. gra w zespołach amatorskich, posada technika sceny przy zespole Jimiego Hendriksa^[4]) udało mu się w 1971 roku znaleźć etat basisty w zespole Hawkwind, gdzie od czasu do czasu udzielał się również wokalnie. Podczas kanadyjskiej trasy koncertowej zespołu w 1975 roku pogłębiła się przepaść dzieląca członków grupy i uzależnionego wtedy od amfetaminy muzyka. W maju 1975 roku podczas trasy koncertowej po Ameryce Północnej, w trakcie przekraczania granicy Stanów Zjednoczonych i Kanady, Lemmy został zatrzymany, ponieważ straż graniczna znalazła przy nim biały proszek, jak przypuszczano kokainę. W rzeczywistości był to siarczan amfetaminy, legalny wówczas w Kanadzie. Zatrzymanie do wyjaśnień spowodowało konieczność odwołania kilku koncertów, co rozwścieczyło pozostałych członków Hawkwind. Ostatecznie został wyrzucony z zespołu i zastąpiony przez gitarzystę Paula Rudolpha. Tym samym w 1975 roku zakończyła się działalność Lemmy’ego w Hawkwind.

Po powrocie do kraju rozpoczął poszukiwania muzyków, którzy byliby chętni tworzyć nowy zespół. Tuż przed zgubną w skutkach kanadyjską trasą Lemmy napisał utwór zatytułowany „Motorhead” (jest to obiegowa nazwa osoby zażywającej amfetaminę) i ostatecznie tak została nazwana nowo uformowana grupa (w nazwie użyto, w przeciwieństwie do tytułu piosenki, umlautu). Oprócz gry na gitarze basowej objął w niej także stanowisko wokalisty. Muzyka nowego zespołu znacznie różniła się od tego, co prezentował Hawkwind – była bardzo zadziorna, oparta na prostych riffach, zakorzeniona trochę w estetyce punk rocka, przez co stała się kamieniem milowym w rozwoju thrash metalu. Taka mieszanka doskonale zaspokajała oczekiwania słuchaczy, co spowodowało niebywały sukces komercyjny w Wielkiej Brytanii. Lemmy pozostaje do dziś dla wielkich rzesz fanów heavy metalu swoistym „guru”.

Lemmy określał siebie jako ateistę i anarchistę oraz przeciwnika komunizmu i faszyzmu^[5].

Śmierć

Lemmy Kilmister zmarł 28 grudnia 2015 roku w Los Angeles w wyniku zaburzeń rytmu i niewydolności serca oraz nowotworu prostaty^[6][7]. Miał 70 lat. Został pochowany 9 stycznia 2016 roku na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Hollywood^[8]. W ceremonii pogrzebowej transmitowanej w serwisie YouTube wzięli udział m.in. Robert Trujillo, Dave Grohl i Rob Halford^[9].

Śmierć Kilmistera spotkała się ze znacznym odzewem środowiska muzycznego. Kondolencje i wyrazy szacunku złożyli m.in. basista Nikki Sixx – członek Mötley Crüe, Dave Mustaine – lider Megadeth, perkusista Mike Portnoy – były perkusista grupy Dream Theater, Billy Idol, Ozzy Osbourne, King Diamond, Tom Morello – gitarzysta Rage Against the Machine oraz David Coverdale – wokalista Whitesnake^[10].

24 sierpnia 2016 roku w West Hollywood w Kalifornii przed klubem Rainbow Bar & Grill został odsłonięty pomnik muzyka^[11].

• Lemmy Kilmister, Janniss Garza, White Line Fever (pol. Lemmy autobiografia – Biała gorączka), 2002, Simon & Schuster, ISBN 0-684-858-68-1.

Główny artykuł: Dyskografia Motörhead.

Albumy

Single

Albumy wideo

Ścieżki dźwiękowe

Tribute albumy

Inne

Zobacz więcej w artykule Motörhead, w sekcji Nagrody i wyróżnienia.