Lubowidz (województwo pomorskie)
Lubowidz (niem. Luggenwiese[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska.
| wieś | |
 Kościół pw. św. Stanisława Kostki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | 2 462[2] |
| Strefa numeracyjna | 59 |
| Kod pocztowy | 84-353[3] |
| Tablice rejestracyjne | GLE |
| SIMC | 0748425 |
Położenie na mapie gminy Nowa Wieś Lęborska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lęborskiego  | |
 54°32′32″N 17°48′43″E/54,542222 17,811944[1] | |
Wieś nad Jeziorem Lubowidzkim, w pobliżu zawieszonej obecnie linii kolejowej Lębork-Sierakowice-Kartuzy, jest siedzibą sołectwa Lubowidz, w którego skład wchodzą również Ługi, Mosty, Nisko i Rybnik.
Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Lubowid[5].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0748454 | Ługi | przysiółek (do 2023 r.) |
| 0748490 | Mosty | przysiółek (do 2023 r.) |
| 0997230 | Nisko | część wsi |
| 0748431 | Rybnik | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Historia
Wieś notowana od roku 1400, początkowo w brzmieniu Lubovese, po czym w roku 1455 już Luggewiese. Polskie brzmienie nazwy w formie Lubowidze pojawia się w roku 1686[8]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z roku 1884 wymienia wieś „Ługi” alias „Luggewiese”[9].
W pobliżu miejscowości odkryto cmentarzysko kultury wielbarskiej[10] datowane na okres od I do II wieku. Od nazwy miejscowości została nazwana pierwsza faza chronologiczna tej kultury.
Około 2 km na południe od wsi znajduje się nazwane wzniesienie Glinniki.
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[11] na listę zabytków wpisany jest kościół filialny pw. św. Stanisława Kostki, 1909, nr rej.: A-1710 z 29.06.2000.[12]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.