Ludwig Wolff (nauczyciel)
Ludwig Wolff senior, także Ludwik Wolff[1] (ur. 3 lutego 1859 w Sypniu, zm. 20 sierpnia 1923 w Skibie k. Kłodzka) – pedagog, wydawca, publicysta i działacz społeczny, poseł Niemieckiego Stronnictwa Ludowego na Sejm Ustawodawczy (1919)[2][3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP) | |
| Okres | od 1919 |
| Przynależność polityczna | |
Życiorys
Wolff pochodził z rodziny chłopskiej. Odbył kursy uniwersyteckie w Jenie, Bazylei i Zurychu oraz ukończył seminarium nauczycielskie w Warszawie. Następnie pracował jako nauczyciel w szkołach w Kaliszu, Turku, Pabianicach i Żyrardowie. Od 1919 pracował jako dyrektor seminarium nauczycielskiego w Łodzi oraz był zaangażowany w rozwój niemieckich towarzystw śpiewaczych w Łodzi. W latach 1912–1913 był wydawcą i redaktorem miesięcznika „Geistiges Leben”[2][3] wraz z Adolfem Eichlerem[4][5]. Podczas I wojny światowej przebywał na wygnaniu w Mirgorodzie. Jesienią 1918 zamieszkał w Pabianicach i został dyrektorem niemieckojęzycznego seminarium nauczycielskiego w Łodzi. W 1919 został posłem Sejmu Ustawodawczego z ramienia Niemieckiego Stronnictwa Ludowego. Zrezygnował po kilku miesiącach z mandatu ze względu na zły stan zdrowia, na rzecz Oskara Friese[6]. W latach 1920–1922 był redaktorem ewangelickiego tygodnika „Volksfreund”. Bezskutecznie kandydował w wyborach do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji z listy Bloku Mniejszości Narodowych w województwie łódzkim. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia wyjechał do Niemiec na kurację leczniczą[2][3].
Wolff był ojcem Ludwiga Wolffa, dowódcy SS[7].
Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Pabianicach[8].