Miasta partnerskie Wellington
Wellington współpracuje z ośmioma miastami partnerskimi i jednym miastem formalnie uznawanym za zaprzyjaźnione. Spośród miast partnerskich sześć sformalizowało partnerstwo na piśmie, dwa pozostałe utrzymują nieformalne związki z Wellington, jednak są to związki uznawane przez obie strony za partnerskie.
W partnerstwie z Wellington pozostają następujące miasta:
- Harrogate, Wielka Brytania (od 1954)[1];
- Chania, Grecja (od 1984)[1];
- Xiamen, Chiny (od 1987)[2];
- Sakai, Japonia (od 1995)[2];
- Tajpej, Tajwan (od 1997)[3];
- Tiencin, Chiny (od 2000)[3];
- Qingdao, Chiny (od 2000)[3];
- Pekin, Chiny (od 2006)[2].
Miasto zaprzyjaźnione
Miasta partnerskie (podpisana umowa o partnerstwie)
Pekin
W 1994 roku Deng Lin, córka byłego przywódcy Chin, Deng Xiaopinga, odwiedziła Wellington i, jak zrelacjonowała w wielu późniejszych wywiadach, „zakochała się w mieście”[2]. Ówczesny wiceburmistrz Pekinu złożył wizytę miastu, zaś kilka miesięcy później Pekin odwiedził wiceburmistrz Wellington (w czasie tej wizyty umowa o partnerstwie została uzgodniona). Politycy obu miast sklasyfikowali partnerstwo jako „trwałe, bazowane na wzajemnym wspomaganiu się i systematycznej współpracy”.
Podczas Sister Cities New Zealand 25th Anniversary Conference w maju 2006 roku, partnerstwo zostało ostatecznie sformalizowane[2]. Burmistrz Wellington Kerry Prendergast i zastępca burmistrza Pekinu, Sun Anmin, podpisali oficjalną umowę o partnerstwie[2].
Politycy Nowej Zelandii definiują partnerstwo z Pekinem jako wyjątkowo ważne, przede wszystkim ze względu na styczność ze stolicą jednego z największych i najbardziej wpływowych mocarstw świata.
W lutym 2005 roku w Wellington zaprezentowano pokaz fajerwerków na cześć rozpoczęcia Nowego Roku w Chinach (pokaz był prezentem od Pekinu[2]). Pokaz był najdłuższym w historii Wellington[2].
Działania podejmowane we współpracy między Wellington a Pekinem to:
- biznesowe i pokojowe wizyty
- handel i wymiana zabezpieczeniami przed trzęsieniami ziemi[2]
- wizyty burmistrzów
- wymiany nauczycieli i uczniów[2]
- wspólnie organizowane festiwale i koncerty
Xiamen
W latach 80. XX wieku Rada Miasta Wellington (ang.: Wellington City Council) zwróciła się z prośbą do ambasady chińskiej w Wellington o unormowanie i zacieśnienie przyjaźni i współpracy między Nową Zelandią a miastami chińskimi[2]. Postulaty Nowej Zelandii zostały powtórzone i uzasadnione w trakcie wizyty premiera Davida Lange[2]. Władze chińskie zaproponowały partnerstwo z miastem Xiamen z powodu wysokiego poziomu rozwoju miasta (posiada status specjalnej strefy ekonomicznej) i podobieństw z Wellington, chociażby jeśli chodzi o klimat.
Umowę o partnerstwie między dwoma miastami podpisano w 1987 roku[2].
W 1998 roku powołano organizację Wellington Xiamen Association[2], która ma skupiać się na utrwalaniu i pogłębianiu współpracy obu miast. Organizacja stała się podstawą do wielu pokojowych rozmów, wizyt i reform podjętych przy współpracy obydwu miast[2].
Tiencin
Wellington podpisał z Tiencin umowę o partnerstwie w 2000 roku, by wspólnie zabezpieczać oba miasta przez trzęsieniami ziemi i ich skutkami. Ówczesny burmistrz Wellington Mark Blumsky odwiedził Tiencin w celu zawiązania umowy.
Partnerstwo między tymi miastami jest częścią planu World Bank wspierającego akcję Megacities Earthquake Mitigation Initiative, wspierającą ochronę przez trzęsieniami ziemi[3]. Chińska organizacja zapobiegająca wstrząsom sejsmicznym, Chinese Seismological Bureau wybrała Tiencin na partnera dla Wellington i zadecydowała, by te miasta wspierały program[3].
Partnerstwo między miastami skupia się wokół wzajemnej wymiany sposobów na zapobieganie zjawiskom sejsmologicznym[3], łagodzenie ich skutków[3] oraz ewentualna pomoc przy odbudowie uszkodzonych budynków czy wymiana środków żywnościowych i pieniężnych[3].
Qingdao
Umowa o partnerstwie między Qingdao a Wellington została podpisana w 2000 roku w celu usprawnienia wymiany uczniów i nauczycieli między dwoma miastami[3]. Umowa miała zachęcić studentów z Chin do edukacji w Nowej Zelandii[3]. W rezultacie w Wellington studiuje ponad tysiąc studentów z Qingdao[3].
Sakai
Jako pierwszy partnerstwo między Japonią i Nową Zelandią zaproponował w latach 80. XX wieku ambasador Japonii w Nowej Zelandii, Takeo Iguchi[2].
W 1993 roku Fran WildeSakai i podpisał wstępne porozumienie między miastami[2]. Rok później Wellington odwiedziła japońska delegacja na czele z burmistrzem Sakai, Hideo Hataya[2]. W 1995 roku sformalizowano partnerstwo obu miast. Razem z podpisaniem umowy o partnerstwie powołano organizację Wellington Sakai Association mającą wspomagać Wellington i Wellington City Council w pogłębianiu współpracy z Sakai[2]. W Sakai znajduje się Sakai Wellington Association[2].
, ówczesny burmistrz Wellington, odwiedziłDziałania podejmowane we współpracy między Wellington a Sakai to:
- wymiany nauczycieli, uczniów, a także biznesmenów[2]
- organizowanie zawodów sportowych dla młodzieży
- wystawy obrazów, rzeźb i ikebana[2]
Tajpej
W 1997 roku Kerry Prendergast, ówczesny zastępca burmistrza Wellington, złożyła wizytę w Tajpej i odwiedziła zastępcę burmistrza tego miasta, Bai Hsiu-hsiunga[3]. Oboje polityków podpisało porozumienie między dwoma miastami.
W 1998 roku delegacja składająca się ze 155 polityków z Tajpej odwiedziła Wellington[3]. W czasie tej wizyty przedłużono umowę o partnerstwie między dwoma metropoliami.
Miasta uznawane przez obie strony za partnerskie (bez podpisanej umowy o współpracy)
Harrogate
Korzeni partnerstwa obu miast należy szukać jeszcze w trakcie II wojny światowej, kiedy to 23 nowozelandzkich lotników zostało pochowanych na cmentarzu w Harrogate[1].
W 1954 roku Rada Miasta Harrogate (ang. Harrogate City Council) oferowała Wellington buławę w całości ze złotą wykonaną przez miejscowego złotnika[1] (moment ten jest uznawany często za zawiązanie umowy o współpracy). Buława jest regularnie używana podczas rozmaitych ceremonii i spotkań z udziałem obu miast[1].
Chania
Partnerstwo między Chania a Wellington zostało zawiązane (nieformalnie) w 1984 roku (Wellington chciał w ten sposób podkreślić i podziękować obywatelom Krety i Grecji za ich zasługi wobec Nowej Zelandii w trakcie II wojny światowej[1]). Terytorium zajmowane przez Chania było miejscem walk nowozelandzkich i niemieckich oddziałów wojskowych[1].
W celu upamiętnienia partnerstwa na placu Michael Fowler Centre w Wellington posadzono drzewo oliwne[1]. Wellington obchodzi „Dzień miasta Chania” (ang. Chania Day) 21 maja[1].
Burmistrz miasta Chania odwiedził Wellington w 2004 roku[1].
Miasto zaprzyjaźnione
Oficjalny portal Wellington City Council podaje definicję współpracy z miastem zaprzyjaźnionym:
„partnerstwo z miastem zaprzyjaźnionym jest mniej formalne i wspólne działania podejmowane przez miasta zaprzyjaźnione są zakrojone na mniejszą skalę. Może być to współpraca długoterminowa, jednak poziom współpracy i zaangażowania jest niższy niż w przypadku miast partnerskich.”
(ang. A friendly city relationship is less formal than a sister city relationship and it generally has a lower profile. It is likely to be a long term relationship, but the level of community support and involvement is not as high as with a full sister city relationship[5].).
Sydney
Nieformalne partnerstwo między Wellington a Sydney zostało zawiązane w 1983 roku, kiedy to ówczesny burmistrz Wellington, Ian Lawrence, odwiedził stolicę Australii[5]. Przedmiotem współpracy między dwoma miastami jest wzajemna pomoc w zakresie handlu i biznesu[5].
Konferencja w 2006
W 2006 roku odbyła się Sister Cities New Zealand 25th Anniversary Conference, konferencja upamiętniająca 25-lecie istnienia Sister Cities New Zealand, organizacji zajmującej się zawieraniem umów o partnerstwie między Wellington a innymi miastami[7]. Konferencja uczciła również 25. rocznicę partnerstwa z Chinami oraz 50. rocznicę partnerstwa na całym świecie[7].
Uczestnicy Konferencji[7]:
- Przedstawiciele miast partnerskich Wellington, w tym burmistrz Tiencin;
- Dyplomaci z Chin i przedstawiciele handlowi;
- Burmistrz Wellington i Wellington City Council;
- Mieszkańcy miast partnerskich Wellington;
- Organizacje handlowe i biznesowe z Azji.
Konferencja zawarła prezentacje, interaktywne projekty i przemowy, które objęły[7]:
- Potencjał partnerstwa międzynarodowego;
- Korzyści dla społeczeństwa w wyniku partnerstwa;
- Możliwości wspierania sektora biznesowego;
- Rozpowszechnianie idei tolerancji kulturowej i rasowej.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Program konferencji. wellington.govt.nz. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-15)]. (ang.)
- Oficjalna strona miast partnerskich Nowej Zelandii. sistercities.org.nz. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-02)]. (ang.)