Nikola Grbić
Nikola Grbiċ (srb.Никола Грбић) (ur. 6 września 1973 w Zrenjaninie[2]) – serbski siatkarz, grający na pozycji rozgrywającego. Wielokrotny reprezentant Serbii. Od 12 stycznia 2022 selekcjoner reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 195 cm | ||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||
|
Jego ojciec Miloš (ur. 1943) w reprezentacji Jugosławii rozegrał 193 meczów. Był aktywnym siatkarzem w latach 1960-1982. Zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy 1975 w Belgradzie. Po zakończeniu kariery przez długi czas był trenerem młodzieżowego klubu z Kleku, gdzie był także nauczycielem, a następnie dyrektorem. Został zasłużonym sportowcem Jugosławii. Jest laureatem Orderu Zasługi dla Ludu ze Srebrnym Wiankiem w 1975 roku. Zmarł 16 września 2008 roku w Wojskowej Akademii Medycznej w Belgradzie[3].
15 lipca 2006 roku poślubił swoją żonę Stanislave, z którą ma synów Matija (ur. 2007) i Miloša (ur. 2010)[4].
Życiorys
Jest młodszym bratem także utytułowanego siatkarza reprezentacji Serbii – Vladimira Grbicia. Wybrany do najlepszej drużyny świata 2009 według magazynu "L'Équipe"[5]. W okresie 2009 do 2013 reprezentant włoskiego klubu Bre Banca Lannutti Cuneo, po sezonie 2011/12 przedłużył umowę z klubem o kolejne dwa lata[6]. W październiku 2013 podpisał kontrakt z rosyjskim klubem Zenit Kazań, w którym występował do zakończenia kariery sportowej w 2014 roku.
Karierę reprezentacyjną zakończył po Mistrzostwach Świata w 2010 we Włoszech, na których zdobył brązowy medal[7].
Po zdobyciu Mistrzostwa Rosji w 2014 został trenerem włoskiej drużyny Sir Safety Perugia[8][9][10][11], którą prowadził przez sezon 2014/2015[12]. Od lutego 2015 do sierpnia 2019 roku był trenerem reprezentacji Serbii.
W 2016 roku został wprowadzony do Volleyball Hall of Fame[13][14].
20 maja 2019 został szkoleniowcem polskiego klubu sportowego Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle[15]. Z pełnionej funkcji zrezygnował 17 maja 2021[16]. Również ponownie był trenerem włoskiego klubu Sir Safety Perugia[17]. 12 stycznia 2022 został selekcjonerem reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn[1].
Przebieg kariery siatkarskiej
Lata | Kluby |
---|---|
1987–1990 | Gik Banat |
1990–1994 | OK Vojvodina Nowy Sad |
1994–1995 | Gabeca Galatron Montichiari |
1995–1996 | TNT Traco Catania |
1996–1997 | Gabeca Fad Montichiari |
1997–1999 | Alpitour Cuneo |
1999–2000 | Sisley Treviso |
2000–2003 | Asystel Milano |
2003–2007 | Copra Berni Piacenza |
2007–2009 | Itas Diatec Trentino |
2009–2013 | Bre Banca Lannutti Cuneo |
2013–2014 | Zenit Kazań |
Sukcesy zawodnicze
klubowe
Mistrzostwo Serbii i Czarnogóry:
Superpuchar Serbii i Czarnogóry:
Superpuchar Europy:
Puchar Europy Zdobywców Pucharów:
- 1999, 2000, 2011
reprezentacyjne
z reprezentacją Jugosławii
z reprezentacją Serbii i Czarnogóry
z reprezentacją Serbii
Nagrody indywidualne
- 1997: Najlepszy rozgrywający Mistrzostw Europy: (Holandia – Eindhoven)
- 2001: Najlepszy rozgrywający Mistrzostw Europy: (Czechy – Ostrawa)
- 2003: Najlepszy rozgrywający Mistrzostw Europy (Niemcy – Berlin)
- 2003: Najlepszy rozgrywający Pucharu Świata (Japonia)
- 2005: Najlepszy rozgrywający Mistrzostw Europy (Serbia i Czarnogóra/Włochy)
- 2006: Najlepszy rozgrywający turnieju finałowego Pucharu Top Teams
- 2009: Najlepszy rozgrywający Ligi Światowej (Belgrad)
- 2010: Najlepszy rozgrywający turnieju finałowego Pucharu CEV[19]
- 2010: Najlepszy rozgrywający włoskiej Serie A w sezonie 2009/2010
- 2010: Najlepszy rozgrywający Mistrzostw Świata
Sukcesy trenerskie
klubowe
reprezentacyjne
z reprezentacją Serbii
z reprezentacją Polski
Wyróżnienia
- 2024: Najlepszy trener 2023 roku w 89. Plebiscycie Przeglądu Sportowego[25]
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Sylwetka siatkarza na oficjalnej stronie Itasu. trentinovolley.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-03)].
- Sylwetka siatkarza na oficjalnej stronie legavolley.it (wł.)