Lista prezydentów Polski

Od przewrotu majowego w 1926 do śmierci w maju 1935 faktycznie najwyższą władzę w państwie sprawował Józef Piłsudski, który piastował urzędy Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, Ministra Spraw Wojskowych i – przez krótki czas – Prezesa Rady Ministrów.

Lp.	Zdjęcie	Imię i nazwisko	Okres sprawowania		Przynależność partyjna lub partia popierająca
			od	do
–		Józef Piłsudski – sprawował urząd głowy państwa jako: Tymczasowy Naczelnik Państwa (do 20 lutego 1919) Naczelnik Państwa	29 listopada 1918[b]	14 grudnia 1922[a][1]	bezpartyjny, popierany i związany z obozem PPS[c]
1.		Gabriel Narutowicz	14 grudnia 1922[a]	16 grudnia 1922[d]	bezpartyjny, zgłoszony przez Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”
–		Maciej Rataj	16 grudnia 1922[e]	20 grudnia 1922	Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
2.		Stanisław Wojciechowski	20 grudnia 1922	14 maja 1926[f]	Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
–		Maciej Rataj	15 maja 1926[e]	4 czerwca 1926[g]	Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
3.		Ignacy Mościcki	4 czerwca 1926	30 września 1939[h]	bezpartyjny, związany z sanacją

30 września 1939 r. prezydent Ignacy Mościcki zrezygnował ze sprawowania urzędu, wyznaczając uprzednio na swego następcę (zgodnie z przepisami Konstytucji kwietniowej z 1935 r.) Władysława Raczkiewicza, który tym samym stał się pierwszym prezydentem na uchodźstwie. Urząd ten stanowił kontynuację prezydentury II RP. Do 5 lipca 1945 r. Rząd RP na uchodźstwie miał pełne uznanie międzynarodowe (z wyjątkiem ZSRR, III Rzeszy i jej sojuszników), w tym samym dniu poparcie na świecie zyskał Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. Większość krajów świata niemal od razu zaakceptowała ten stan rzeczy i podpisała umowy międzynarodowe z nowym rządem polskim. Formalnie rząd na uchodźstwie, wobec braku uznania społeczności międzynarodowej, nie mógł prowadzić dalszej działalności; w praktyce funkcjonował aż do pierwszych powszechnych wyborów prezydenckich w Polsce w 1990 r., nie uznając znacznej części postanowień konferencji jałtańskiej i wypracowanego po II wojnie światowej status quo. Przez kilkanaście (do kilkudziesięciu) lat uznawany był przez niewielką liczbę państw (Irlandia, Hiszpania, Kolumbia, Kuba, Liban, Watykan, Wenezuela, Australia).

Osobny artykuł: Uznanie międzynarodowe rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.

Lp.	Zdjęcie	Imię i nazwisko	Okres sprawowania		Przynależność partyjna lub partia popierająca
			od	do
–		Edward Śmigły-Rydz	1 września 1939[i][2]	25 września 1939[j][3]	Obóz Zjednoczenia Narodowego
–		Bolesław Wieniawa-Długoszowski	25 września 1939[k][3]	29 września 1939[l][4]	związany z Obozem Zjednoczenia Narodowego
1. (4.)		Władysław Raczkiewicz	30 września 1939	6 czerwca 1947[m]	związany z Obozem Zjednoczenia Narodowego
2.		August Zaleski	9 czerwca 1947	7 kwietnia 1972[n]	bezpartyjny, związany z sanacją
–		Rada Trzech[o] W skład Rady wchodzili: Tomasz Arciszewski (1954−1955), Władysław Anders (1954−1970), Edward Bernard Raczyński (1954−1972), Tadeusz Bór-Komorowski (1956−1966)[p], Roman Odzierzyński (1966−1968)[q], Stanisław Mglej (1968−1969)[r], Alfred Urbański (1969−1972)[s], Stanisław Kopański (1970−1972)[t]	3 sierpnia 1954	7 kwietnia 1972	Polska Partia Socjalistyczna (Arciszewski i Urbański), Stronnictwo Narodowe (Mglej), bezpartyjni, związani z sanacją (Anders, Raczyński, Bór-Komorowski, Odzierzyński, Kopański)
3.		Stanisław Ostrowski	9 kwietnia 1972	8 kwietnia 1979	bezpartyjni, związani z sanacją
4.		Edward Bernard Raczyński	8 kwietnia 1979	8 kwietnia 1986
5.		Kazimierz Sabbat	8 kwietnia 1986	19 lipca 1989
6.		Ryszard Kaczorowski	19 lipca 1989	22 grudnia 1990[u]

Osobne artykuły: Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945) i Rząd Generalnego Gubernatorstwa.

Generalne Gubernatorstwo (niem. Generalgouvernement; przez krótki czas: Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich; niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete) to marionetkowe quasi-państwo ze stolicą w Krakowie, utworzone 26 października 1939 r. na podstawie dekretu Adolfa Hitlera z 12 października tegoż roku na obszarze okupowanego przez III Rzeszę podczas II wojny światowej państwa polskiego. Należy podkreślić, że na terenie Generalnego Gubernatorstwa nie powstały nigdy żadne polskie struktury władzy kolaborującej z Niemcami. Generalne Gubernatorstwo zarządzane było przez Niemców, którzy stanowili kadrę administracyjną, policyjną i wojskową (z wyjątkiem nielicznych formacji, w których pracowali Polacy, jak np. tzw. granatowa policja). Generalne Gubernatorstwo było nielegalnym tworem okupacyjnym, zainstalowanym w sposób naruszający przepisy prawa międzynarodowego i sprzeczny z ratyfikowaną przez III Rzeszę Konwencją haską IV (1907), stąd też nie posiadało żadnej podmiotowości na arenie międzynarodowej.

Generalny Gubernator

Nieuznawany międzynarodowo zwierzchnik administracji w okupowanej Polsce.

Lp.	Zdjęcie	Imię i nazwisko	Okres sprawowania		Przynależność partyjna lub partia popierająca
			od	do
1.		Hans Frank	26 października 1939	4 maja 1945[v]	Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników

Osobny artykuł: Krajowa Rada Narodowa.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Lp.	Zdjęcie	Imię i nazwisko	Okres sprawowania		Przynależność partyjna lub partia popierająca
			od	do
–		Bolesław Bierut – sprawował urząd głowy państwa jako: Przewodniczący Krajowej Rady Narodowej (od 20 września do 31 grudnia 1944)[w][x] Prezydent Krajowej Rady Narodowej (od 31 grudnia 1944 do 4 lutego 1947)[m]	20 września 1944	4 lutego 1947	bezpartyjny, popierany przez Polską Partię Robotniczą[y]
–		Franciszek Trąbalski[z]	4 lutego 1947	4 lutego 1947[aa]	Polska Partia Socjalistyczna (lubelska)
–		Władysław Kowalski[ab]	4 lutego 1947	5 lutego 1947	Stronnictwo Ludowe (lubelskie)
1.		Bolesław Bierut – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej[ac]	5 lutego 1947	20 listopada 1952[6]	bezpartyjny, popierany przez Polską Partię Robotniczą (do sierpnia 1948)[y] Polska Partia Robotnicza (od sierpnia do 15 grudnia 1948) Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (od 15 grudnia 1948)

Przewodniczący Rady Państwa

Osobny artykuł: Rada Państwa (Polska).

Konstytucja PRL z 22 lipca 1952 r. znosiła urząd prezydenta. Jego rolę przejęła Rada Państwa (urząd istniejący już pod rządami Małej Konstytucji z 1947 r.) – konstytucyjna kolegialna głowa państwa, na czele z Przewodniczącym Rady Państwa. Najważniejszą osobą w PRL był jednak de facto I Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Kolejnymi I sekretarzami byli: Bolesław Bierut (1948-1956), Edward Ochab (1956), Władysław Gomułka (1956-1970), Edward Gierek (1970-1980), Stanisław Kania (1980-1981), Wojciech Jaruzelski (1981-1989) i Mieczysław Rakowski (1989-1990).

Lp.	Zdjęcie	Przewodniczący Rady Państwa	Od	Do	Przynależność partyjna lub partia popierająca
1.		Bolesław Bierut (1892–1956)	20 lutego 1947[ad]	20 listopada 1952	bezpartyjny (do sierpnia 1948), popierany przez Polską Partię Robotniczą[y] Polska Partia Robotnicza (od sierpnia do 15 grudnia 1948) Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (od 15 grudnia 1948)
2.		Aleksander Zawadzki (1899–1964)	20 listopada 1952	7 sierpnia 1964	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
–	Urząd nieobsadzony – zastępcy przewodniczącego: Edward Ochab, Stanisław Kulczyński, Oskar Lange, Bolesław Podedworny		7 sierpnia 1964	12 sierpnia 1964	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (Ochab i Lange) i jej partie satelickie: Stronnictwo Demokratyczne (Kulczyński), Zjednoczone Stronnictwo Ludowe (Podedworny)
3.		Edward Ochab (1906–1989)	12 sierpnia 1964	11 kwietnia 1968	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
4.		Marian Spychalski (1906–1980)	11 kwietnia 1968	23 grudnia 1970
5.		Józef Cyrankiewicz (1911–1989)	23 grudnia 1970	28 marca 1972
6.		Henryk Jabłoński (1909–2003)	28 marca 1972	6 listopada 1985
7.		Wojciech Jaruzelski (1923–2014)	6 listopada 1985	19 lipca 1989[ae]

31 grudnia 1989 roku weszła w życie ustawa konstytucyjna o zmianie nazwy państwa na Rzeczpospolita Polska. Do czasu zaprzysiężenia na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsy, urząd ten sprawował Wojciech Jaruzelski (wcześniej Prezydent PRL).

Lp.	Zdjęcie	Imię i nazwisko	Okres sprawowania		Przynależność partyjna lub partia popierająca
			od	do
1.		Wojciech Jaruzelski	19 lipca 1989[af]	22 grudnia 1990[7]	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (do 29 stycznia 1990), bezpartyjny, popierany przez SdRP (od 29 stycznia 1990)
2.		Lech Wałęsa	22 grudnia 1990[ag][8][u]	22 grudnia 1995	„Solidarność” (od 1980 do 2005), Porozumienie Centrum (od 1990 do 1993)
3.		Aleksander Kwaśniewski	23 grudnia 1995	23 grudnia 2005[ah]	Sojusz Lewicy Demokratycznej
4.		Lech Kaczyński	23 grudnia 2005	10 kwietnia 2010[ai]	Prawo i Sprawiedliwość
–		Bronisław Komorowski	10 kwietnia 2010[e][9]	8 lipca 2010	Platforma Obywatelska
–		Bogdan Borusewicz	8 lipca 2010[aj]	8 lipca 2010[ak][10]	bezpartyjny, popierany przez Platformę Obywatelską
–		Grzegorz Schetyna	8 lipca 2010[al]	6 sierpnia 2010[10]	Platforma Obywatelska
5.		Bronisław Komorowski	6 sierpnia 2010	6 sierpnia 2015	Platforma Obywatelska
6.		Andrzej Duda	6 sierpnia 2015	obecnie[am]	Prawo i Sprawiedliwość

Najdłużej urzędującym prezydentem Polski był prezydent na uchodźstwie August Zaleski, pełniący tę funkcję przez 9069^[11] dni. W okresie międzywojennym najdłużej urzędującym prezydentem był Ignacy Mościcki (4866^[12] dni), wśród głów państwa Polski Ludowej Henryk Jabłoński (4823^[13] dni), a w III RP Aleksander Kwaśniewski (3653^[14] dni).

• 
  Ignacy Mościcki
• 
  August Zaleski
• 
  Henryk Jabłoński
• 
  Aleksander Kwaśniewski

Osobą pełniącą najkrócej tymczasowo obowiązki prezydenta Polski był Bogdan Borusewicz (1 dzień). Najkrócej urzędującym prezydentem Polski był Gabriel Narutowicz, sprawujący urząd przez 2 dni. Wśród prezydentów na uchodźstwie najkrócej urzędującym prezydentem był Ryszard Kaczorowski (521^[15] dni), wśród głów państwa Polski Ludowej Józef Cyrankiewicz (461^[16] dni), a w III RP Wojciech Jaruzelski (356^[17] dni).

• 
  Gabriel Narutowicz
• 
  Józef Cyrankiewicz
• 
  Ryszard Kaczorowski
• 
  Wojciech Jaruzelski

Nie licząc 39-letniego Generalnego Gubernatora Hansa Franka, najmłodszym prezydentem Polski był Aleksander Kwaśniewski. Kiedy zaczynał pełnić tę funkcję miał 41 lat. W okresie międzywojennym najmłodszy był Stanisław Wojciechowski (53 l.), wśród prezydentów na uchodźstwie Władysław Raczkiewicz (54 l.), a wśród głów państwa Polski Ludowej Bolesław Bierut (51 l.).

• 
  Stanisław Wojciechowski
• 
  Władysław Raczkiewicz
• 
  Bolesław Bierut
• 
  Aleksander Kwaśniewski

Najstarszym prezydentem Polski był prezydent na uchodźstwie Edward Bernard Raczyński. Kiedy kończył pełnić tę funkcję miał 95 lat. W okresie międzywojennym najstarszy był Ignacy Mościcki (71 l.), wśród głów państwa Polski Ludowej Henryk Jabłoński (75 l.), a w III RP Bronisław Komorowski (63 l.)

• 
  Ignacy Mościcki
• 
  Henryk Jabłoński
• 
  Edward Bernard Raczyński
• 
  Bronisław Komorowski

Najmłodszym prezydentem Polski w ostatnim dniu urzędowania był Aleksander Kwaśniewski. Kiedy kończył pełnić tę funkcję miał 51 lat. W okresie międzywojennym najmłodszy był Gabriel Narutowicz (57 l.), wśród prezydentów na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski (71 l.), a wśród głów państwa Polski Ludowej Bolesław Bierut (60 l.).

• 
  Gabriel Narutowicz
• 
  Bolesław Bierut
• 
  Ryszard Kaczorowski
• 
  Aleksander Kwaśniewski

Najstarszym prezydentem Polski w pierwszym dniu urzędowania był prezydent na uchodźstwie Edward Bernard Raczyński. Kiedy zaczynał pełnić tę funkcję miał 87 lat. W okresie międzywojennym najstarszy był Ignacy Mościcki (58 l.), wśród głów państwa Polski Ludowej Wojciech Jaruzelski (62 l.), a w III RP Bronisław Komorowski (58 l.)

• 
  Ignacy Mościcki
• 
  Edward Bernard Raczyński
• 
  Wojciech Jaruzelski
• 
  Bronisław Komorowski

Żyjący byli prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej:

• 
  Lech Wałęsa
  (ur. 1943)
  przew. ChDRP
  bierne prawo wyborcze
• 
  Aleksander Kwaśniewski
  (ur. 1954)
  przew. ECTR, prezes JSE
  
• 
  Bronisław Komorowski
  (ur. 1952)
  bierne prawo wyborcze

Ponadto żyją dwie osoby pełniące w przeszłości tymczasowo obowiązki prezydenta RP: Bogdan Borusewicz i Grzegorz Schetyna.

Opróżnienia urzędu wskutek zgonu:

• II RP
  • Gabriel Narutowicz (postrzał przez zamachowca)
• Rząd RP na uchodźstwie
  • Władysław Raczkiewicz (nowotwór złośliwy)
  • August Zaleski (w trakcie sprawowania urzędu pomimo upływu kadencji)
  • Kazimierz Sabbat (zawał serca)
• Polska Ludowa
  • Aleksander Zawadzki (nowotwór złośliwy)
• III RP
  • Lech Kaczyński (katastrofa lotnicza)

Opróżnienia urzędu wskutek zrzeczenia się funkcji przed upływem kadencji:

• II RP
  • Stanisław Wojciechowski (zrzeczenie się funkcji z powodu zamachu stanu – przewrotu majowego)
  • Ignacy Mościcki (zrzeczenie się funkcji w czasie drugiej kadencji z powodu internowania po opuszczeniu okupowanego kraju)
• Rząd RP na uchodźstwie
  • Ryszard Kaczorowski (zrzeczenie się funkcji po zaprzysiężeniu w kraju demokratycznie wybranego prezydenta Lecha Wałęsy wraz z przekazaniem mu insygniów prezydenckich)

Skrócenia kadencji:

Żadnej z osób sprawujących po 1918 roku funkcję głowy państwa nie skrócono kadencji wskutek wyroku skazującego Trybunału Stanu ani uznania jej za niezdolną do sprawowania urzędu. Miały miejsce natomiast 3 przypadki skrócenia kadencji wskutek zniesienia albo zastąpienia urzędu lub zmiany sposobu jego obsadzania (nie licząc Generalnego Gubernatora Hansa Franka, który został aresztowany przez żołnierzy wojsk amerykańskich, co było równoznaczne ze skutecznym zniesieniem urzędu):

• Rząd RP na uchodźstwie
  • Władysław Raczkiewicz (faktyczne skrócenie kadencji na terytorium kraju, w wyniku uchwalenia fikcji prawnej ustawowo stwierdzonego opróżnienia urzędu^[18], przy czym sprawowanie urzędu kontynuowane było na uchodźstwie)
• Polska Ludowa
  • Bolesław Bierut^[6]
• III RP
  • Wojciech Jaruzelski^[7]

Przedłużenia kadencji:

• Rząd RP na uchodźstwie
  • August Zaleski (przedłużenie bez podstaw prawnych formalnie zakończonej w 1954 r. kadencji prezydenckiej na czas nieokreślony, co doprowadziło do rozłamu politycznego na uchodźstwie i utworzenia Rady Trzech – opozycyjnego ośrodka przypisującego sobie uprawnienia głowy państwa)

• 
  Gabriel Narutowicz
• 
  Stanisław Wojciechowski
• 
  Ignacy Mościcki
• 
  Władysław Raczkiewicz
• 
  Bolesław Bierut
• 
  Aleksander Zawadzki
• 
  August Zaleski
• 
  Kazimierz Sabbat
• 
  Wojciech Jaruzelski
• 
  Ryszard Kaczorowski
• 
  Lech Kaczyński

• Lista premierów Polski
• Lista monarchów Polski
• Królowie Polski