Simone Moro

Z wykształcenia bibliotekarz, był trenerem pływania, przewodnikiem górskim oraz oficerem wojska włoskiego. W latach 1992–1996 pracował jako trener dla Narodowej Włoskiej Kadry Wspinaczki Sportowej (F.A.S.I.).

Wspólnie z innym Włochem, Silvio Mondinellim, został negatywnym bohaterem skandalu związanego ze zdobywaniem Korony Himalajów. Okazało się bowiem, że ich wejście na Lhotse w 1994 roku to kłamstwo. Wchodzący w tym samym czasie Ryszard Pawłowski oświadczył, że zawrócili z grani około 150 metrów poniżej wierzchołka. Moro ponownie zaatakował Lhotse w 1997, tym razem wchodząc już na szczyt. W grudniu 1997 próbował zimowego wejścia południową ścianą na Annapurnę. Podczas tej próby jego towarzysze Anatolij Bukriejew i Dimitrij Sobolew zginęli pod lawiną.

W 2001 roku podczas próby zdobycia Lhotse na wysokości 8000 metrów przerwał wspinaczkę, aby odszukać i ratować brytyjskiego alpinistę Toma Mooresa. Za ten wyczyn Moro został nagrodzony przez UNESCO nagrodą Fair Play.

W 2014 nową partnerką wspinaczkową Moro została jego młodsza rodaczka – Tamara Lunger. W lutym 2015 usiłowali zdobyć zimą Manaslu, jednak niekorzystna pogoda pokrzyżowała ich plany^[1]. Udało jednak im się wspiąć nową trasą na Imja Tse (Island Peak) oraz dokonać pierwszego w historii wejścia na centralny szczyt Kang Lemo (6100 m)^[2].

Na przełomie 2015 i 2016 roku kilka zespołów starało się zdobyć przedostatni z niezdobytych do tej pory ośmiotysięczników – Nanga Parbat. Moro ponownie był w zespole z Lunger. Oprócz nich do zdobycia szczytu sposobił się także międzynarodowy zespół: Alex Txikon, Daniele Nardi oraz Muhammad Ali, a także: Adam Bielecki i Jacek Czech, Marek Klonowski z zespołem^[3] oraz Tomasz Mackiewicz i Élisabeth Revol^[4]. Po tym, gdy w lutym doszło do kłótni pomiędzy Txikonem a Nardim i ten drugi opuścił wyprawę^[5][6], doszło do połączenia sił zespołów włoskiego (Moro-Lunger) z Txikonem i Alim. Czteroosobowy zespół, wyruszył z bazy 22 lutego, atak szczytowy (z obozu IV) zaczął się rankiem 26 lutego^[7][8]. Lunger zatrzymała się kilkadziesiąt metrów przed wierzchołkiem^[9], natomiast pozostała trójka wspinaczy: Moro, Bask Alex Txikon oraz Pakistańczyk Muhammad Ali o godzinie 15:27 lokalnego czasu, dokonali pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat^[10][11]. Ostatnie kilkaset metrów Txikon wspinał się razem z Moro^[12]. 28 lutego himalaiści powrócili do bazy. Po ich wyczynie jedynym niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem pozostało K2^[13].

Ośmiotysięczniki

• Sziszapangma (1996)
• Lhotse (1997)
• Mount Everest (2000)
• Czo Oju (2002)
• Mount Everest (2002)
• Broad Peak (2003)
• Sziszapangma (14 stycznia 2005 – pierwsze w historii wejście zimowe wspólnie z Piotrem Morawskim)
• Mount Everest (2006 – trawers przez szczyt od południa na północ, 25 maja 2010 – wejście i powrót do bazy w 48 godzin)
• Makalu (9 lutego 2009 – pierwsze w historii wejście zimowe wraz z Denisem Urubką)
• Mount Everest (2010)
• Gaszerbrum II (2 lutego 2011 – pierwsze zimowe wejście z Denisem Urubką oraz Corym Richardsem)^[14]
• Nanga Parbat (26 lutego 2016 – pierwsze zimowe wejście w zespole z Pakistańczykiem Muhammadem Alim Sadparą oraz hiszpańskim Baskiem Alexem Txikonem^[10]).

Inne osiągnięcia wspinaczkowe

• 1993 – Aconcagua
• 1996 – Fitz Roy (zachodnią ścianą),
• 1999 – Szczyt Korżeniewskiej, Szczyt Lenina, Chan Tengri, Szczyt Ismaila Samaniego
• 2002 – Masyw Vinsona
• 2003 – Elbrus
• 2004 – Baruntse (nowa droga na północnej ścianie)
• 9 lipca 2005 – Batakshi (nowa droga)
• 1 sierpnia 2008 – Beka Brakai (pierwsze wejście)
• 2015 – Kang Lemo (pierwsze wejście) oraz Imja Tse

Jego rekord jako jedynego człowieka na świecie, który dokonał czterech pierwszych zimowych wejść na ośmiotysięczniki.

• 2011 – Kometa nad Annapurną^[15],
• 2015 – Zew lodu. Ośmiotysięczniki zimą: moje prawie niemożliwe marzenie^[16],
• 2017 – Misja Helikopter^[17],
• 2022 – Widziałem otchłań^[18].