Sprent Dabwido
Sprent Dabwido, właśc. Sprent Jared Brent Arumogo Dabwido[1] (ur. 16 września 1972 w Yaren, zm. 8 maja 2019 w Armidale[2]) – nauruański sztangista i polityk, parlamentarzysta, minister, w latach 2011–2013 prezydent Nauru.
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Nauru | |
| Okres | od 15 listopada 2011 |
| Przynależność polityczna | bezpartyjny |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
Urodził się 16 września 1972[3] w Yaren.
Jest synem Audiego Dabwido[3]. Był żonaty z Luci[2].
Kariera sportowa
Reprezentował swój kraj w podnoszeniu ciężarów. W 1995 i 1996 był mistrzem Nauru w najcięższej wówczas kategorii wagowej +108 kg. Również w 1995 roku zdobył srebrny medal Igrzysk Pacyfiku, które odbywały się w Papeete (Polinezja Francuska)[4].
Również tego samego roku, jedyny raz w karierze wystartował na mistrzostwach świata. Uzyskawszy 115 kilogramów w rwaniu oraz 150 kilogramów w podrzucie (265 kilogramów w dwuboju), zajął 27. miejsce, wyprzedzając m.in. swojego rodaka, Kempa Detenamo[5].
Kariera polityczna
Po raz pierwszy dostał się do nauruańskiego parlamentu w 2004, reprezentując okręg wyborczy Meneng[6]. Reelekcję uzyskiwał w wyborach z 2007, 2008[7] oraz kwietnia 2010[8] i czerwca 2010[9] a także w elekcji z 2013[10]. Pełnił funkcję ministra transportu[11] i usług telekomunikacyjnych[12].
Na posiedzeniu parlamentu 15 listopada 2011 ogłosił swoje przejście do opozycji, dzięki czemu uzyskała ona większość parlamentarną. Doprowadziło to do uchwalenia wotum nieufności wobec gabinetu wybranego 6 dni wcześniej prezydenta Fredericka Pitchera (stosunkiem głosów 9 do 8) i wyboru Sprenta Dabwido na urząd nowego szefa państwa[13][14]. W utworzonym przez siebie gabinecie objął on również funkcje ministra spraw zagranicznych, ministra spraw wewnętrznych, a także ministra odpowiedzialnego za policję i służby ratownicze[15].
11 czerwca 2012 dokonał zmian w swoim rządzie, powołując w jego skład przedstawicieli opozycji. Kieren Keke przejął od niego kierownictwo ministerstwa spraw zagranicznych, zaś Roland Kun przejął kierownictwo ministerstwa finansów (od Davida Adeanga)[16][17].
Choroba i śmierć
W 2018 zdiagnozowano u niego raka gardła[18]. Zmarł na tę chorobę 8 maja 2019 w wieku 46 lat[19].