Stanisław Betlejewski

polski lekarz, specjalizujący się w otolaryngologii

Stanisław Jan Betlejewski (ur. 16 grudnia 1933 w Toruniu, zm. 24 sierpnia 2021 w Bydgoszczy[1]) – polski lekarz, specjalizujący się w otolaryngologii, uznawany za jednego z twórców polskiej szkoły otolaryngologii, światowy autorytet w tej dziedzinie[2].

Stanisław Betlejewski
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1933
Toruń

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 2021
Bydgoszcz

profesor doktor habilitowany nauk medycznych
Alma Mater

Akademia Medyczna w Gdańsku

Doktorat

1966
Akademia Medyczna w Gdańsku

Habilitacja

1972
Akademia Medyczna w Gdańsku

Profesura

1984

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys

Syn Jana i Agnieszki[1]. W 1957 ukończył studia lekarskie w Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie podjął pracę naukową pod kierunkiem Jarosława Iwaszkiewicza. Stopień doktora medycyny uzyskał w 1966 roku, tematem jego rozprawy doktorskiej był Stan górnych dróg oddechowych, a narząd słuchu w zespole Downa. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1972 roku na podstawie rozprawy Obiektywne badanie drożności nosa w eksperymencie i klinice.

W 1981 przeniósł się na Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Bydgoszczy. W latach 1984-2004 kierował tam Katedrą i Kliniką Otolaryngologii[2]. W 1984 roku otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. W latach 1984-1990 sprawował funkcję Prorektora ds. Klinicznych i Kształcenia Podyplomowego Akademii Medycznej w Bydgoszczy. Wykładał na Wydziale Lekarskim i Wydziale Nauk o Zdrowiu Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Ponadto zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Bydgoszczy, od 1984 do 1988 kierował w niej Komisją Zdrowia. Wieloletni Przewodniczący Oddziału Kujawsko-Pomorskiego Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi. Prezydent Klubu Rotary Bydgoszcz[2].

Zmarł 24 sierpnia 2021, trzy dni później został pochowany na cmentarzu katolickim św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy[3].

Odznaczenia

Wybrane publikacje

  • Intensywny nadzór nad ośrodkowym układem nerwowym (1982, współautor)
  • Wybrane zagadnienia z ortopedii i traumatologii (1984, redakcja)
  • Zawał mózgu (1987, współautor)
  • Wprowadzenie do ćwiczeń klinicznych z neurologii (1986, współautor pracy zbiorowej)
  • Wybrane zagadnienia z mikrochirurgii (1998, współautor, ISBN 83-908737-0-2)
  • Andrzej Obrębowski: jubileusz 70-lecia urodzin i 46 lecia pracy zawodowej i naukowej: wspomnienia, refleksje, fakty (2007, współautor, ISBN 978-83-60187-77-7)

Przypisy

Linki zewnętrzne