Stanisław Józef Hozjusz
Stanisław Józef Hozjusz (ur. w listopadzie 1674 na Warmii, zm. 13 października 1738[2] w Warszawie) – biskup sufragan przemyski w latach 1718–1720, biskup inflancko-piltyński w latach 1720–1722, administrator diecezji kurlandzkiej w 1720 roku, biskup kamieniecki w latach 1722–1733, biskup poznański w latach 1733–1738, administrował diecezją krakowską w latach 1719–1720, biskup tytularny Utica w 1718 roku, scholastyk wiślicki, kanonik chełmiński i krakowski, proboszcz tyrgardzki i parafii św. Jakuba w Krakowie, opat komendatoryjny czerwiński[3].
 Stanisław Józef Hozjusz, grafika Georga Paula Buscha po 1731 roku | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup poznański | ||
| Okres sprawowania | 1733–1738 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 15 marca 1698[1] | |
| Nominacja biskupia | 5 grudnia 1718[1] | |
| Sakra biskupia | 23 kwietnia 1719 | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji | 23 kwietnia 1719 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Życiorys
Był synem Wojciecha Maksymiliana z Bezdanu, starosty zyborskiego i burgrabii lidzbarskiego oraz Anny Wołowskiej. Jego herb to Hozjusz.Wykształcenie zdobywał w szkołach jezuickich w Reszlu i Braniewie, a potem studiował w Rzymie. Doktorat z prawa uzyskał na Akademii Krakowskiej. W roku 1697 był kanonikiem we Włocławku, później otrzymał probostwo w Milęcinie i w Tyrgardzie. Był w otoczeniu biskupa chełmińskiego, Teodora Potockiego, później związany był z biskupem krakowskim, Kazimierzem Łubieńskim.Dalsza jego kariera: sufragan przemyski (1718), biskup inflancki (1720), biskup kamieniecki i opat czerwieński (1722).Był blisko związany z dworem Augusta II i w uznaniu za zasługi otrzymał w 1732 roku biskupstwo płockie. W momencie zwolnienia biskupstwa poznańskiego został nominowany przez króla 2 marca 1733 roku.
W 1732 roku miał zająć się sprawą przygotowania traktatu pokojowego ze Szwecją, lecz nie doszło nigdy do jego zawarcia, cały czas obowiązywał jedynie rozejm Augusta II ze Szwedami z 1719 roku. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[4]. Był elektorem Augusta III Sasa w 1733 roku[5], jako deputat z Senatu podpisał jego pacta conventa[6]. W 1735 roku podpisał uchwałę Rady Generalnej konfederacji warszawskiej[7]. W dniach 7–9 lipca 1738 r. biskup Stanisław Józef Hozjusz zwołał synod.W 1734 odznaczony Orderem Orła Białego[8].
Pochowany w kolegiacie św. Jana Chrzciciela w Warszawie[9].
Przypisy
Bibliografia
- J. Gierowski, Stanisław Józef Hozjusz, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. X, 1962-1964, s. 46–47.
- Wiesiołowski J., Katalog biskupów poznańskich, Poznań 2004, ISBN 83-89525-26-7.
- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 373.
- Encyklopedia Katolicka, t. 6, Lublin 1993.