Stanisław Kostanecki

Syn właściciela ziemskiego Jana Nepomucena Kostaneckiego i Michaliny z Dobrowolskich. Brat Antoniego Kostaneckiego – ekonomisty, rektora Uniwersytetu Warszawskiego i Kazimierza Kostaneckiego – lekarza, rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Uczył się najpierw w szkole realnej w Poznaniu, potem studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Od 1886 pracował w Szkole Chemicznej w Miluzie, gdzie został zastępcą dyrektora. W 1889 roku został doktorem na Uniwersytecie w Bazylei, w 1890 profesorem na Uniwersytecie w Bernie. W trakcie kariery akademickiej wypromował 161 doktorów^[1][2]. Członek Polskiej Akademii Umiejętności, kawaler Orderu Legii Honorowej^[3].

Jeden z najwybitniejszych polskich chemików-organików; opublikował około 200 prac naukowych w języku niemieckim i polskim. Podczas studiów na Uniwersytecie w Berlinie zajął się zagadnieniem budowy i syntezy barwników roślinnych, publikując m.in. z K. Liebermannem na temat barwników azowych i z Augustynem Bistrzyckim o syntezie dwuhydroksykrantonu. Jako pierwszy, w 1910 wraz z Janiną Miłobędzką i Wiktorem Lampe^[4] (lub z Tadeuszem Miłobędzkim^[5]) określił skład chemiczny kurkuminy. Współpracował też z Kazimierzem Funkiem. Kostanecki i Stefan Niementowski opracowali metodę syntezy kwasu nitrokokkowego, stanowiącego jeden z etapów syntezy kwasu karminowego. Reakcja Kostaneckiego to metoda otrzymywania kromonów oraz pochodnych kumaryny.

Polskie Towarzystwo Chemiczne od roku 1978 przyznaje Medal Stanisława Kostaneckiego za wybitne osiągnięcia w zakresie chemii organicznej^[6]. Imię Braci Kostaneckich nosi od 2005 roku Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Zagórowie.

• StanisławS. Feliksiak StanisławS., Słownik biologów polskich, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 281, ISBN 83-01-00656-0 .