Stefan Krzywoszewski

Studiował w Szkole Handlowej w Warszawie i Wyższym Instytucie Handlowym w Antwerpii. Po powrocie z Antwerpii założył i redagował tygodnik „Świat” (1906–1933). W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich^[2].

Był delegatem na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 w Warszawie^[3]. Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu^[4]. W latach 1915–1920 był redaktorem Kuriera Polskiego. Od 1919 prezes Związku Autorów Dramatycznych. W latach 1931–1934 był dyrektorem Teatrów Miejskich i Teatru Narodowego w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 161-3/4-12/13)^[5].

• Order Korony (Rumunia)^[6]
• Kawaler Legii Honorowej (Francja)^[7][6]
• Order Świętego Sawy (Jugosławia)^[6]

• „W walce życiowej” (1898) – zbiór nowel
• „Zmierzch” (1901) – powieść
• „Pani Jula” (1901) – powieść
• „Z przeżyć i wrażeń myśliwskich” (1927) – gawędy
• „Edukacja Bronki” (1906) – komedia
• „Rozstaje” (1914)
• „Koleżanki” (1939)
• „Diabeł i karczmarka” (1913)
• „Rusałka” (1925)
• „Pani Chorążyna” (1918)
• „Długie życie” (1947) – pamiętnik

• Magazyn Świat – Wspomnienie o „pradziadku”