Surjawarman II

Był siostrzeńcem króla Harszowarmana III^[2]. Około 1112 roku obalił władcę Dharanindrawarmana I. Został koronowany na króla w 1119 roku. Władca ten scentralizował Kambodżę.

Nawiązał również po ponad 300-letniej przerwie stosunki dyplomatyczne i handlowe z Chinami (1116)^[3][4]. Pomimo tego być może toczył z Chinami wojnę w 1132 roku^[1].

W 1128 roku przegrał wojnę z Annamem^[1][4].

Zbudował świątynie Angkor Wat poświęconej hinduskiemu bogu Wisznu^[1], w której złożono jego szczątki po śmierci^[3]. Koszt budowy świątyni oraz innych budowli (m.in. Prasatu Sikhoraphum) okazał się tak duży, iż po jego śmierci królestwo stanęło w obliczu kryzysu finansowego^[2].

Za jego panowania stolica się rozwijała, doszło też do zwiększenia się wpływów arystokracji khmerskiej^[2].

Podczas swojego panowania podbił Annam zdobywając jego stolicę - Widżaję, sprzymierzając się z Czamami^[2][4]. Kiedy jednak jego sprzymierzeńcy zawarli pokój z Wietnamem, podbił górną Czampę w 1138 lub 1145 roku^[5][1].

Monumentalne osiągnięcia za czasów jego panowania w architekturze i licznych wojskowych kampaniach, zaliczyły Surjawarmana II do jednego z największych królów imperium (obok Jaszowarmana I i Dżajawarmana VII).

W 1149 roku posłał armię na Tonkin, doznał jednak dotkliwej klęski^[2].

Władca ten propagował wisznuizm, głosząc, że jest reinkarnacją Wisznu^[2].

Zmarł w 1150 roku (być może w wyniku ran poniesionych w kampanii 1149 roku)^[2].

Nowym władcą został jego krewny Dharanindrawarman II.