Szczur

Szczury występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy^[13][14][15]. Z ludźmi dotarły także na wiele wysp i archipelagów położonych na oceanach.

Długość ciała (bez ogona) 65–300 mm, długość ogona 77–330 mm, długość ucha 14,6–27 mm, długość tylnej stopy 17–50 mm; masa ciała 22–540 g^[14][16].

Rodzaj zdefiniował w 1803 roku niemiecki przyrodnik i anatom Johann Fischer von Waldheim w książce swojego autorstwa poświęconej historii Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu^[1]. Na gatunek typowy Fischer wyznaczył (oznaczenie monotypowe) szczura wędrownego (R. norvegicus).

Etymologia

• Rattus (Ruttus): łac. rattus ‘szczur’^[17].
• Acanthomys: gr. ακανθα akantha ‘kolec, cierń’, od ακη akē ‘punkt’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Acanthomys leucopus J.E. Gray, 1867.
• Epimys (Epinomys): gr. επι epi ‘w pobliżu, blisko’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[19]. Gatunek typowy: Mus rattus Linnaeus, 1758.
• Stenomys: gr. στηνος stēnos ‘wąski, cienki’^[20]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mus verecundus O. Thomas, 1904.
• Christomys: Wyspa Bożego Narodzenia (ang. Christmas Island); gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mus macleari O. Thomas, 1887.
• Cironomys: gr. κειρω keirō ‘obciąć, ostrzyc’^[22]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Rattus hoogerwerfi Chasen, 1939.
• Geromys: gr. γηρας gēras ‘starość’^[23]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mus gestri O. Thomas, 1897 (= Mus sordidus Gould, 1858).
• Mollicomys: łac. mollis ‘miękki, delikatny’^[24]; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mus hoffmanni Matschie, 1901.
• Octomys: gr. οκτω oktō ‘osiem’^[25]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mus concolor Blyth, 1859 (= Mus exulans Peale, 1848).
• Pullomys: łac. pullus ‘ciemnego koloru’^[26]; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mus pulliventer G.S. Miller, 1902 (= Mus rattus Linnaeus, 1758).
• Togomys: Togo, Afryka Zachodnia; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[11]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Togomys melanoderma Dieterlen, 1986 (= Mus exulans Peale, 1848).

Podział systematyczny

Szeroki zakres zmienności morfologicznej uniemożliwia obecnie obiektywną ogólną diagnozę i najprawdopodobniej takson ten składa się z kilku monofiletycznych klastrów^[15]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie i wymarłe po 1500 roku gatunki^{[27][16][13][12]}:

Opisano również gatunki wymarłe w czasach prehistorycznych^[28]:

• Rattus casimcensis Rădulescu & Samson, 1973^[29] (Rumunia; plejstocen)
• Rattus haasi Tchernov, 1968^[30] (Izrael; plejstocen)
• Rattus jaegeri Chaimanee, 1998^[31] (Tajlandia; pliocen–plejstocen)
• Rattus miyakoensis Kawaguchi, Kaneko & Hasegawa, 2009^[32] (Japonia; plejstocen)
• Rattus trinilensis Musser, 1982^[33] (Indonezja; plejstocen)

• wyścig szczurów
• deratyzacja
• Zodiak chiński

• T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.). 
• H.J.V. Sody. On a collection of rats from the Indo-Malayan and Indo-Australian regions. „Treubia”. 18 (2), s. 255-325, 1941. (ang.). 
• R.W. Brown: Composition of scientific words; a manual of methods and a lexicon of materials for the practice of logotechnics. Washington: Published by the author, 1954, s. 1–882. (ang.).
• E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).