Tamandua

Rodzaj obejmuje gatunki występujące od Meksyku do Argentyny^[11][12].

Długość ciała (bez ogona) 470–770 mm, długość ogona 400–675 mm, długość ucha 40–54 mm, długość tylnej stopy 80–100 mm; masa ciała 3–8,4 kg^[13][14].

Rodzaj zdefiniował w 1825 roku angielski zoolog John Edward Gray na łamach Annals of Philosophy^[1]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) tamanduę południową (T. tetradactyla).

Etymologia

• Tamandua (Tamanduas): port. tamanduá „tamandua”, od tupi tacy „mrówka”; monduar „łapać”^[15].
• Uroleptes (Uropeltes, Uropeltess): gr. ουρα oura „ogon”; ληπτης lēptēs „ktoś akceptujący lub chwytający”^[16]. Gatunek typowy: Myrmecophaga tetradactyla Linnaeus, 1758.
• Dryoryx (Dryorix): gr. δρυς drus, δρυος druos „drzewo”; ορυξ orux, ορυγος orugos „kilof, ostrze narzędzia”^[17]. Gatunek typowy: nie podano.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^{[18][14][11][10]}:

• Tamandua mexicana (Saussure, 1860) – tamandua północna
• Tamandua tetradactyla (Linnaeus, 1758) – tamandua południowa

• T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).