Techno
Techno – gatunek muzyki rozrywkowej[9] będący nurtem muzyki elektronicznej[10] i elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej)[11][12][13] powstałym w Detroit w latach 80. XX wieku[3].
| Pochodzenie | ambient, acid house, chicago house, detroit techno, disco, electro[1], EBM, funk[2], house, industrial[2], italo disco[1], new beat, synthpop[1], rock elektroniczny |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania | połowa lat 80. XX wieku, Detroit[3] |
| Instrumenty | |
| Największa popularność | |
| Gatunki pokrewne | |
| Podgatunki | |
| acid[1] – ambient[1] – bangin'[1] – deep[1] – experimental[1] – free tekno – ghettotech – gloomcore[1] – hard techno[1] – hard acid[1] – minimal[1] – nortec[4] – schranz[5] – tribal[1] | |
| Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym | |
| ambient[1] – dub[1] – electro[6] – industrial[1] – microhouse[1] – tech house[1] – tech trance[1] – techstep[1] | |
| Style regionalne | |
| birmingham[7] – detroit[1] – euro[1] – german[1] – italo[1] – jtek[1] – latin[1] – swedish[1] – tecno brega[8] | |
Ze względu na typowo elektroniczny charakter gatunku i dużą popularność na początku lat 90. oraz wpływ na powstanie gatunków muzyki elektronicznej m.in. trance[14], hardcore[15], jungle[16], eurodance[17], rave[18] oraz dubstep[19], nazwą techno bywa powszechnie mylnie określana całość elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej) i muzyki elektronicznej[1][20].
Charakterystyka
Techno to muzyka elektroniczna o jednostajnym[2][9][21], regularnym rytmie w metrum cztery czwarte[13][21]. Klasyczne techno posiada stosunkowo szybkie tempo i wynosi około 120–140 uderzeń na minutę[3][22]. Muzyka ta charakteryzuje się stosowaniem niemal wyłącznie syntetycznych bądź elektronicznie przetworzonych dźwięków[3], co odróżnia ją od muzyki house[23]. Utwory tego gatunku nawiązują też do brzmień industrialnych[1][24]. Niektóre utwory techno posiadają melodie lub wyraziste warstwy basowe, jednak w odróżnieniu od wielu innych gatunków elektronicznej muzyki tanecznej te elementy nie są kluczowe dla gatunku. Muzyka techno, jako że jest przeznaczona przede wszystkim do grania w klubach, jest produkowana w taki sposób, aby miksowanie poszczególnych utworów ze sobą było łatwe: utwory są przeważnie całkowicie instrumentalne i rzadko posiadają rozbudowane partie wokalne[22], w odróżnieniu od takich gatunków jak house czy trance.
Historia
Początki techno sięgają późnych lat 70. oraz eksperymentalnej muzyki elektronicznej, komponowanej w tamtym okresie[13][23]. Największy wkład w stworzenie fundamentów techno, ma niemiecka grupa Kraftwerk[13][23][25]. Oprócz tego duży wpływ na powstanie muzyki techno miała muzyka disco z tamtego okresu, a utwór Donny Summer „I Feel Love” z 1977 roku jest uważany za pierwszy utwór techno[13][26]. Jednak właściwym miejscem i czasem powstania tego gatunku jest miasto Detroit połowy lat 80.[23] Bezpośredni wpływ na powstanie gatunku wywarła wywodząca się głównie z muzyki disco lat 70. muzyka house[13][23][24]. Do protoplastów należą m.in. Juan Atkins, Derrick May, oraz Kevin Saunderson[13][27], których muzyka zmieniła w owym czasie kształt sceny muzycznej tego miasta[23]. Duży wpływ na ich działalność miały Chicago house[13] oraz funk[2], electro[28], industrial[1][2][24], rock elektroniczny[23] i electro jazz[28]. Zafascynowani elektronicznymi dźwiękami, zaczęli tworzyć własną muzykę, używając do tego celu syntezatorów, samplerów oraz automatów perkusyjnych Roland TR-808 oraz TR-909[29]. Pierwsze użycie słowa techno w odniesieniu do konkretnego gatunku muzyki miało miejsce w 1988 roku[3][30][31]. Nazwa gatunku pochodzi od tytułu utworu „Techno City” autorstwa Juana Atkinsa nagranego w 1984 roku[3].
W czasie trwania rozwoju techno wyłoniło się kilka podgatunków tego gatunku takich jak acid, czy też minimal. Wraz z upływem czasu muzyka ta stawała się coraz bardziej eksperymentalna. Przykładem tej tendencji jest twórczość Cristiana Vogla oraz Jeffa Millsa. Muzyka techno wywarła również wpływ pośrednio lub bezpośrednio była łączona w parze z elementami jazzu[32]. To doprowadziło do zwiększenia się nacisku na rytm i harmonię w wielu produkcjach techno[33].
Techno, które w Stanach Zjednoczonych nigdy nie zdobyło popularności na wielką skalę, trafiło do Europy, gdzie gatunek zyskał większe zainteresowanie[27]. Popularność techno znacznie wzrosła na początku lat 90., przede wszystkim w Wielkiej Brytanii i Niemczech, gdzie techno wraz z acid house oraz pochodnymi gatunkami było muzyką, która dominowała na ówczesnych imprezach rave[3]. W 1989 roku w Berlinie odbyła się pierwsza edycja Love Parade, największej na świecie imprezy poświęconej techno[34]. Gatunek ten tradycyjnie cieszył się też dużą popularnością wśród społeczności LGBT[35]. Przez krytyków muzycznych techno jest często uznawane za ostatni z „wielkich gatunków muzycznych”[3].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Anz, P. & Walder, P. (eds.),: Techno. Hamburg: Rowohlt, 1999. ISBN 3-908010-14-4. (niem.).
- Barr, T.: Techno: The Rough Guide. Rough Guides, 2000. ISBN 978-1858284347. (ang.).
- Brewster B. & Broughton F.: Last Night a DJ Saved My Life: The History of the Disc Jockey. Avalon Travel Publishing, 2006. ISBN 978-0802136886. (ang.).
- M.J Butler: Unlocking the Groove: Rhythm, Meter, and Musical Design in Electronic Dance Music. Indiana University Press, 2006. ISBN 978-0253218049. (ang.).
- Cannon, S. & Dauncey, H.: Popular Music in France from Chanson to Techno: Culture, Identity and Society''. Ashgate, 2003. ISBN 978-0754608493. (ang.).
- Collin, M.: Altered State: The Story of Ecstasy Culture and Acid House. Serpent’s Tail, 1998. ISBN 978-1852426040.
- Watten, B.: The Constructivist Moment: From Material Text to Cultural Poetics. Wesleyan University Press, 2003. ISBN 978-0819566102.
- Vladimir Bogdanov, Chris Woodstra, Stephen Thomas Erlewine, John Bush: All music guide to electronica: the definitive guide to electronic music (4 ed.). Backbeat Books, 2001. ISBN 0-87930-628-9. (ang.).