Władysław Komar

Kariera sportowa

Karierę sportową rozpoczął od boksu. Trafił nawet do młodzieżowej reprezentacji Polski.

W 1959 zmienił dyscyplinę i pod okiem trenera Sławomira Zieleniewskiego rozpoczął treningi lekkoatletyczne. Reprezentował klub sportowy Polonia Warszawa. W 1963 został rekordzistą Polski w dziesięcioboju. Na swoich pierwszych igrzyskach olimpijskich (Tokio 1964) startował już w konkurencji pchnięcia kulą i zajął dziewiąte miejsce z wynikiem 18,20 m. 8 września (eliminacje) i 9 września (finał) 1972 na igrzyskach w Monachium odbył się konkurs, w którym Komar już pierwszym pchnięciem (21,18 m) pokonał miotaczy amerykańskich i niemieckich^[1].

Był trzykrotnym olimpijczykiem: Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972. Zdobył dwa brązowe medale na mistrzostwach Europy w Budapeszcie 1966 i Helsinkach 1971 oraz pięć na halowych mistrzostwach Europy. Był 14-krotnym mistrzem i 16-krotnym rekordzistą Polski. Obok boksu i lekkiej atletyki uprawiał wyczynowo także rugby (mistrzostwo Polski)^[1].

Rekordy życiowe

Na stadionie

• pchnięcie kulą – 21,19 m (17 sierpnia 1974, Warszawa) – 6. wynik w historii polskiej lekkoatletyki^[2]
• dziesięciobój lekkoatletyczny – 6597 pkt.

W hali

• pchnięcie kulą – 20,32 m

Kariera estradowa i filmowa

Po zakończeniu kariery sportowej występował w filmie, teatrze oraz jako licencjonowany aktor na estradzie kabaretowej (namówiony do tego przez Tadeusza Drozdę).

Razem z Janem Otałęgą i Ireneuszem Pawlikiem współtworzył książkę „Alfabet Władysława Komara. Sportowcy, artyści, prominenci”, która ukazała się w 1991 nakładem Wydawnictwa Venus.

Role filmowe

• 1975: Kazimierz Wielki jako Władzio, sługa Maćka Borkowica
• 1978: W biegu jako sportowiec Władzio
• 1979: Skradziona kolekcja jako kierowca malucha
• 1980: Sherlock Holmes i Doktor Watson (Sherlock Holmes and Doctor Watson) jako zapaśnik Hercules Higgins w odc. 15 „The case of the body in the case"
• 1984: Bez pieniędzy czyli 24 godziny z życia Jana Himilsbacha jako on sam
• 1985: Przyłbice i kaptury jako „Dzieweczka” w odc. 2 „Na tropie zdrady”, 3 „Pożoga”, 4 „Przerwane ogniwo”, 8 „A wężowi biada”, 9 „Jutro bitwa"
• 1986: Biała wizytówka jako właściciel kasyna w odc. 6 „Zarząd przymusowy"
• 1986: Borys Godunow jako Sobański
• 1986: Magnat jako przewodnik po pszczyńskim pałacu
• 1986: Piraci jako Jesus
• 1986: Poczekaj błyśnie
• 1987: Opowieść Harleya jako pracownik Witka
• 1986: Sonata marymoncka jako Zieliński, chrzestny Ryśka
• 1987: W klatce jako mąż gospodyni
• 1988: I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing) jako Dombrowski, starszy szczepu Kelderari
• 1990: Mów mi Rockefeller jako on sam
• 1993: Wow w odc. 10 „Skorpion"
• 1993: Żywot człowieka rozbrojonego w odc. 2 „Sabina"
• 1993: Tajemnica trzynastego wagonu (The Secret of Coach 13) jako Aleksander Galinimow
• 1994: Anioł śmierci (Beyond Forgiveness)
• 1997: Kiler jako „Uszaty”, współwięzień Kilera
• 1997: Prostytutki jako „Szogun”, goryl w „Gejszy"
• 1998: Ekstradycja 3 jako mężczyzna w kawiarni na Starówce w odc. 7

Teatr TV

• 1989: Żegnaj laleczko jako Myszka Malloy
• 1987: Kabotyni

Działalność polityczna

W wyborach parlamentarnych w 1993, jako członek Polskiej Partii Przyjaciół Piwa^[3], bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Samoobrony – Leppera w województwie szczecińskim (otrzymał 9676 głosów).

Śmierć

Zginął 17 sierpnia 1998 w wypadku samochodowym na drodze krajowej nr 3 (E65), pomiędzy Przybiernowem a Brzozowem, w powiecie goleniowskim, razem z innym znanym sportowcem, mistrzem olimpijskim z Montrealu 1976 w skoku o tyczce Tadeuszem Ślusarskim. Trzecią ofiarą wypadku był prowadzący drugi samochód Jarosław Marzec, reprezentant Polski w biegu na 400 m. W miejscu, gdzie rozbił się samochód Komara i Ślusarskiego ustawiono pomnik pamięci wybitnych sportowców^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-27)^[5].

W 1998, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. Odznaczono go także m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1972)^[7] oraz Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Pochodził z rodziny pieczętującej się kiedyś herbem Komar. Jego rodzice byli sportowcami – ojciec Władysław i matka Wanda mieli osiągnięcia szczebla krajowego. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Pruszczu Gdańskim i w 1974 roku AWF w Poznaniu^[1].

Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Małgorzata Spychalska (ur. 1942), scenografka i kostiumolożka, córka Mariana Spychalskiego. Małżeństwo przetrwało do 1973. Następnie ożenił się z Marią Szot (1950–2008), z którą miał syna Mikołaja (ur. 1977), fotografa i redaktora naczelnego magazynu „K Mag”.

• 1996: Władysław Komar (seria Gwiazdozbiór polskiego sportu), reż. Janusz Horodniczy, Krzysztof Wojciechowski^[8]

• Władysław Komar w bazie filmpolski.pl
• Władysław Komar w bazie Filmweb
• Władysław Komar na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Polski Komitet Olimpijski: Władysław Komar – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).