Władysław Tajner

Był najmłodszym synem Franciszki i Franciszka Tajnerów^[3]. Sportową karierę rozpoczął od narciarstwa alpejskiego. W 1951 roku został mistrzem Polski juniorów w slalomie gigancie^[3]. W 1956 na skoczni K-50 w Tatrzańskiej Łomnicy wygrał konkurs o Międzynarodowe Mistrzostwo Polski, w którym występowali zawodnicy z Zakopanego, Śląska Cieszyńskiego i Czechosłowacji.

Przed igrzyskami w 1956 w Cortinie d’Ampezzo władze PZN przeprowadziły eliminacje przedolimpijskie na szwajcarskiej skoczni w Andermatt. Tajner upadł bokiem na zeskok, czego następstwem była długa rehabilitacja. Mimo tego trenerzy postanowili zgłosić go na olimpiadę, gdzie zajął 16. miejsce, po skokach na 74 m i 76,5 m^[4].

W sezonie 1956/1957 zajął dziewiąte miejsce w Turnieju Czterech Skoczni. Najlepsze miejsce (dziesiąte) zajął w Innsbrucku^[5]. Wziął udział w IV Międzynarodowym Turnieju Skoków na skoczniach szwajcarskich. Był drugi w Unterwasser. W Arosa na treningu skoczył o trzy metry dalej, niż wynosił ówczesny rekord obiektu^[6]. Upadł jednak i nie wystartował w konkursie. Nie doszedł do pełni sprawności, postanowił jednak skakać w Sankt Moritz, gdzie zajął 24. miejsce^[6]. W ostatnich zawodach stanął na najniższym stopniu podium. W Gstaad zajął drugie miejsce w zawodach o Puchar Marszałka Montgomery’ego^[2]. W marcu w konkursie na skoczni w Planicy skoczył 114 metrów, co przez krótki czas było rekordem Polski w długości skoku. W zawodach był 7. W latach 1956-1958 trzykrotnie został mistrzem Polski^[7].

W 1958 wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie zajął 22. miejsce. Trzykrotnie zwyciężał także w Pucharze Beskidów na skoczniach w Wiśle i Szczyrku w międzynarodowej obsadzie (lata 1958-60). Rok później w Tauplitz na skoczni Kulm skoczył 110 metrów, jednak miał groźnie wyglądający upadek. Ostatecznie zajął 12. miejsce w konkursie, a upadek nie spowodował poważnych urazów. Pod koniec sezonu 1958/1959 zajął szóste miejsce w konkursie na skoczni w Klingenthal.

W 1960 pojechał na igrzyska do Squaw Valley. Podczas ostatniego treningu w Polsce jego przyjaciel, Zdzisław Hryniewiecki doznał tragicznej kontuzji, co mocno wpłynęło na psychikę Tajnera^[8]. Podczas treningu na olimpijskiej skoczni miał ciężki upadek. Pękła mu łękotka w kolanie. Ostatecznie wystartował. Po pierwszej serii był na jednym z ostatnich miejsc, w drugiej awansował na 31. miejsce^[8]. W 1962 roku podczas międzynarodowych zawodów w Ruhpolding zajął drugą lokatę. W 1966 zakończył karierę sportową.

W 1971 roku wyjechał do Austrii, gdzie podjął pracę w fabryce nart Atomic w Altenmarkt. W 1972 wyjechał do USA, gdzie mieszkał w Carson City przez 17 lat. Pracował w firmie Lift Engineering produkującej wyciągi narciarskie należącej do Jana Kunczyńskiego. Po powrocie do kraju w 1988 zajął się szkoleniem juniorów w klubie Beskid Brenna^[8]. Miał dwa obywatelstwa – polskie i amerykańskie. Był żonaty z Polką, Czeszką (mieszkali w Nydku), potem z Polką i Amerykanką baskijskiego pochodzenia. Z drugiego małżeństwa pochodzą dwie córki, mieszkające na stałe w USA.W Stanach Zjednoczonych wstawiono mu protezę stawu biodrowego. Do śmierci mieszkał w Ustroniu.

Igrzyska olimpijskie

1956 Cortina d’Ampezzo	–	16. miejsce
1960 Squaw Valley	–	31. miejsce

Starty W. Tajnera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
16.	5 lutego	1956	Cortina d’Ampezzo	Italia K90	K-90	indywid.	74,0 m	76,5 m	201,0 pkt	26,0 pkt	Antti Hyvärinen
31.	28 lutego	1960	Squaw Valley	Papoose Peak Jumps	K-90	indywid.	78,5 m	79,5 m	188,2 pkt	39,0 pkt	Helmut Recknagel

Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym

• Indywidualnie

1958 Lahti

–

22. miejsce

Turniej Czterech Skoczni

4. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
-	-	26	-	?
5. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
15	15	10	20	9
6. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
41	44	16	17	30
10. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
26	43	16	35	26
11. Turniej Czterech Skoczni
				klas.
27	42	22	48	30

Sukcesy krajowe

• mistrz Polski w skokach: 1956, 1957, 1958^[7]
• brązowy medalista MP w skokach: 1959, 1960^[7]

• Wojciech Szatkowski: TAJNER Władysław. Skijumping.pl, 2003. [dostęp 2012-10-20]. (pol.).
• Polski Komitet Olimpijski: Władysław Tajner – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
• Wywiad w portalu Skoki narciarskie. skijumping.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, str. 64-65
• BogdanB. Tuszyński BogdanB., Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, HenrykH. Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, [2007?], s. 629, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893 .