Włodzimierz Wachowicz
Włodzimierz Zbigniew Wachowicz (ur. 23 sierpnia 1946 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski piłkarz ręczny grający na pozycji rozgrywającego, olimpijczyk.
 | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Włodzimierz Zbigniew Wachowicz | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1946 | ||||||||
| Wzrost | 178 cm | ||||||||
| Pozycja | rozgrywający | ||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
Życiorys
Urodził się 23 sierpnia 1946 w Piotrkowie Trybunalskim jako dziecko Edwarda oraz Ireny Aleksandry de domo Dziadczyk[1]. W 1965 ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum w Piotrkowie Trybunalskim, a dziesięć lat później Pomaturalne Studium Medyczne w Łodzi, gdzie otrzymał uprawnienia technika dentystycznego[1].
Jeden z najwybitniejszych piłkarzy ręcznych pochodzących z Piotrkowa Trybunalskiego[2]. Jako zawodnik grający na pozycji rozgrywającego reprezentował barwy MKS Piotrków Trybunalski (od 1961), Concordii Piotrków (z którą w 1968 awansował do pierwszej ligi[2]), Wiarusa Szczecin (odbywając również w tym czasie służbę wojskową), Anilany Łódź (1970-1975; w tym czasie klub kilkukrotnie zajmował trzecie miejsce w najwyższej klasie rozgrywek ligowych w Polsce) oraz ChKS Komunalni Łódź (1976)[1]. Od 1968 wchodził w skład reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn[1]. Uchodził za postrach bramkarzy, gdyż potrafił skutecznie zdobywać gole „z biodra”[1]. Jego trenerami byli Wojciech Gawliński, Tadeusz Wadych, Janusz Czerwiński oraz Marian Rozwadowski[1].
W 1972 zakwalifikował się na Igrzyska Olimpijskie organizowane w Monachium i wystąpił we wszystkich spotkaniach meczowych reprezentacji Polski[1]. Wraz z drużyną zajął ostatecznie dziesiąte miejsce[3]. Po Igrzyskach Olimpijskich wyjechał do Niemiec, gdzie grał w klubie LTV Wuppertal, a następnie był trenerem klubu z Solingen[4]. Do Polski powrócił w latach 80. XX wieku, gdzie pracował jako grający trener klubu ChKS Łódź[4]. Po zakończeniu kariery sportowej wrócił do wyuczonego zawodu i w 1990 założył prywatną klinikę stomatologiczną WachoDent w Piotrkowie Trybunalskim[5], która dała mu niezależność finansową[4].
W 2013 był członkiem kapituły XIII Plebiscytu na Najlepszego Sportowca Ziemi Piotrkowskiej[6]. W 2021 brał udział w uroczystościach odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej Andrzejowi Szymczakowi i nadania hali sportowej UKS Anilana Łódź imienia zawodnika[7].
Ma 178 centymetrów wzrostu[3]. Żonaty z Danutą, ma troje dzieci[1].
W 2023 r. "Gazeta Trybunalska" ujawniła, że w latach 1976-1985 był tajnym współpracownikiem SB o pseudonimie "Piłkarz".
Przypisy
Bibliografia
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński; Leksykon Olimpijczyków Polskich 1924-2006, Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-86320-10-3