Wybory do Lokalnej Rady Samorządowej Nauru w 1951 roku

Od 1927 Nauru posiadało Radę Wodzów, których członkowie byli wybierani dożywotnio^[1]. Rada Wodzów nie miała jednak zbyt wielu uprawnień; była tylko organem doradczym administratora wyspy, który nie musiał słuchać jej rad^[2]. W związku z tym, w latach 1948–1949, Rada Wodzów skierowała do Rady Powierniczej ONZ wniosek o zwiększenie uprawnień tegoż organu, twierdząc, że „rdzenni mieszkańcy wyspy nadal nie mieli praw do tworzenia ogólnej polityki ustawodawczej i budżetowej”. Jednak ówczesny minister armii Australii, Cyril Chambers, przekonał radę do wycofania petycji^[2].

W kwietniu 1950 Nauru odwiedzili przedstawiciele ONZ, którzy stwierdzili, że Rada Wodzów powinna mieć więcej uprawnień, w tym ustawodawczych i budżetowych. Zostało to zaakceptowane przez australijską administrację, która 20 sierpnia 1951 wydała specjalnie rozporządzenie potwierdzające utworzenie Lokalnej Rady Samorządowej Nauru^[3].

Czternaście dystryktów Nauru zgrupowano w osiem okręgów wyborczych. Określono, że z każdego okręgu będzie wybrany jeden polityk; wyjątkiem był okręg wyborczy Ubenide, z którego mieszkańcy wybierali dwóch członków. Każdy mieszkaniec uprawniony do głosowania miał również prawo do kandydowania w wyborach^[4].

W wyborach wzięło udział 21 kandydatów. W sumie oddano 655 głosów, z czego 23 były nieważne^[4].

Trzy dni później, na pierwszym spotkaniu rady, wybrano przewodniczącego. Został nim reprezentant okręgu Ubenide, Timothy Detudamo. Po jego śmierci w 1953 roku, na przewodniczącego wybrano Raymonda Gadabu, reprezentanta okręgu Aiwo^[4].

• Nancy Viviani: Nauru, phosphate and political progress. University of Hawaii Press, 1970.brak strony w książce