Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej

Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej mieści się w budynku Stara Chemia, który obecnie oznaczony jest jako budynek nr 6 w kampusie Politechniki Gdańskiej. Budynek ten wraz z Gmachem Głównym, Budynkiem Wydziału Elektrycznego oraz Laboratorium Technologii Maszyn były pierwszymi obiektami wzniesionymi na terenie kampusu Politechniki Gdańskiej.

Otwarcie i pierwsza inauguracja dla czterech wydziałów (okrętowego, budownictwa, mechaniczno-elektrycznego i chemicznego) odbyła się 6 października 1904 roku. Do 1918 roku Politechnika funkcjonowała jako pruska uczelnia, podporządkowana władzom w Berlinie (Kӧnigliche Technische Hochschule Danzig - 1904-1918).

Po I Wojnie Światowej w ramach Wolnego Miasta Gdańsk przyjęła nazwę Technische Hochschule zu Danzig - 1918-1921, a później Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig 1921-1939, ale już wtedy Polacy nazywali ją Politechnika Gdańska. Obok studentów narodowości niemieckiej na uczelni studiowali również Łotysze, Ukraińcy, Litwini oraz znaczna grupa Polaków (od 14 do 36% ogółu studentów Politechniki)^[3]. W latach 1941-1945 uczelnia funkcjonowała jako wyższa szkoła rządowa Reichshochschule. Dopiero po II wojnie światowej, dekretem Rządu Tymczasowego z dnia 24 maja 1945 roku, ustanowiono Politechnikę Gdańską jako polską państwową szkołę akademicką^[4].

Wydział Chemiczny jest jednym z sześciu wydziałów, które rozpoczęły działalność naukowo-dydaktyczną w roku 1945, w wyniku realizacji dekretu rządu RP przekształcającego działającą od 1904 wyższą uczelnię techniczną w polską Politechnikę Gdańską. Od samego początku na Wydziale Chemicznym pracowało wielu wybitnych naukowców reprezentujących różne dziedziny nauk przyrodniczych i technicznych. Oprócz chemików i technologów chemicznych w skład kadry naukowo-dydaktycznej wchodzili fizycy, matematycy, geolodzy, mineralodzy i botanicy. Na kartach historii wydziału szczególnie zapisali się profesorowie-pionierzy, którzy po II wojnie światowej przybyli do Gdańska (głównie ze Lwowa) i którzy tworzyli Wydział Chemiczny. Byli to: Ignacy Adamczewski, Leon Kamieński, Stefan Minc, Tadeusz Pompowski, Włodzimierz Rodziewicz, Tadeusz Sulma, Ernest Sym i Włodzimierz Wawryk.

Na przestrzeni lat zmieniała się struktura organizacyjna wydziału. W latach 1945–1969 podstawowymi jednostkami organizacyjnymi były katedry, które mogły mieć w swej strukturze wewnętrznej zakłady. W okresie tym na Wydziale Chemicznym funkcjonowało szesnaście katedr. Po tzw. „wypadkach marcowych” w 1968 roku i kampanii prasowej „feudałowie i wasale”, skierowanej przeciwko profesorom, władze zarządziły likwidację katedr i wprowadzenie struktury instytutowej we wszystkich polskich uczelniach. W tym czasie na Wydziale Chemicznym utworzono trzy instytuty (w skład których weszło 13 zakładów), w wyniku restrukturyzacji w 1979 r. liczba instytutów zmalała do dwóch (z 12 zakładami). Do podziału na katedry powrócono w 1991 r. tworząc 12 katedr^[5].

Wydział chemiczny należał do pierwszych wydziałów Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku, działających nieprzerwanie w przedwojennej niemieckiej politechnice od momentu jej założenia. Do dziś funkcjonuje w pomieszczeniach, zaprojektowanych specjalnie dla potrzeb kształcenia chemików, od 1904 działają tu laboratoria, zachowało się zabytkowe audytorium, którego oryginalne wyposażenie jest ewenementem na skalę światową^[6].

Wydział Chemiczny jest jedynym wydziałem Politechniki Gdańskiej, który od 1945 nie zmienił nazwy, nie uległ podziałowi ani połączeniu z innymi wydziałami^[7].

Od roku 1945 do 2010 dyplomy absolwentów Wydziału Chemicznego uzyskało przeszło 5000 magistrów inżynierów i ponad 2700 inżynierów. Stopień naukowy doktora nadano 628, a doktora habilitowanego – 102 osobom^[8].

Na wydziale realizowane są m.in. projekty finansowane przez Komitet Badań Naukowych i Komisję Europejską oraz w ramach działalności statutowej i badań własnych. Zespoły naukowe wydziału współpracują z zagranicznymi ośrodkami z kilkunastu krajów. Na wydziale działa Centrum Doskonałości (Centre of Excellence in Environmental Analysis and Monitoring).

• Biotechnologia
  • technologia, biotechnologia i analiza żywności
  • biotechnologia molekularna
  • biotechnologia leków
• Chemia
• Chemia budowlana
• Inżynieria biomedyczna
• Inżynieria i technologie nośników energii
• Inżynieria materiałowa
  • Inżynieria korozyjna
  • Inżynieria materiałów polimerowych
• Konserwacja i Degradacja Materiałów
• Korozja
• Technologia chemiczna
  • technologia zabezpieczeń przeciwkorozyjnych
  • technologia polimerów, materiałów funkcjonalnych i kosmetyków
  • analityka techniczna i przemysłowa
• Technologie ochrony środowiska
  • monitoring i analityka zanieczyszczeń środowiska
  • systemy ochrony środowiska
• Zielone technologie i monitoring
• Green Technologies and monitoring (eng.)
• InterApplied Chemistry

Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej.

• Katedra Biotechnologii Molekularnej i Mikrobiologii
• Katedra Chemii Analitycznej
• Katedra Chemii Fizycznej
• Katedra Chemii i Technologii Materiałów Funkcjonalnych
• Katedra Chemii Nieorganicznej
• Katedra Chemii Organicznej
• Katedra Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności
• Katedra Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej
• Katedra Inżynierii Procesowej i Technologii Chemicznej
• Katedra Konwersji i Magazynowania Energii
• Katedra Technologii Koloidów i Lipidów
• Katedra Technologii Leków i Biochemii
• Katedra Technologii Polimerów
• Laboratorium Biotechnologii Regeneracyjnej
• Laboratorium Genetyki Bakterii
• Laboratorium Magnetycznego Rezonansu Jądrowego

• Koło Studentów Biotechnologii
• Naukowe Koło Chemików
• Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego "Hybryda"
• Koło Studenckie - International Society for Pharmaceutical Engineering (ISPE)
• Koło Badaczy Korozji
• Koło Naukowe Technologii Polimerów - Tech-Pol

• Strona Wydziału Chemicznego PG
• Chemisches Institut der Technischen Hochschule Danzig | Eggert, Hermann