கொண்டகவான் மாவட்டம்

கோண்டகான் கடந்த காலத்தில், பண்டைய பெயரான கந்தனார் என்று நடைமுறையில் இருந்தது. அதன் மரார் மக்கள், கோலேட் வண்டிக்குச் சென்று கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. பின்னர் பழைய கொண்டகானின் காந்தி சதுக்கம் அருகே, பழைய நாராயன்பூர் சாலையில் இருந்து வரும், கிழங்குகளின் கொடிகளில் வாகனம் சிக்கிக்கொண்டதாகக் கூறப்படுகிறது. அதனால் அந்த இரவில், அவர்கள் கட்டாயமாக, அங்கே தங்கி, ஓய்வெடுக்க வேண்டிய சூழல் எழுந்த்து. அவர்களின் முக்கியவருக்கு, ஒரு கனவு இருந்தது என்று கூறப்படுகிறது. அந்த கனவில், தேவி இங்கே குடியேற வேண்டும் என்ற உறுதி கேட்டதால், அந்த முக்கியவர் உறுதி கொடுத்தார். அந்த இடத்தின் நிலம் மிகவும் வளமானதாக இருப்பதால், தேவி இயக்கியபடி, அந்நிலத்தில் ஆட் கொள்ளவது சரியெனக் கருதப்பட்டது. அந்த நேரத்தில், இது காண்ட்னருக்கு, கிழங்கின் தேங்காய் தளப் பொருளின் அடிப்படையில், பிறருக்கு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இந்த 'கலந்தர்' என்பதே, பின்னர் கந்தனராக மாறியது.

இதற்கிடையில், பஸ்தார் அதிபரின் அதிகாரி, அனுமன் கோவிலில் நடைபெற்ற மூத்த நபர்களின் கூட்டத்தில், கலந்தரை, கந்தனாரருக்கு பதிலாக, மிகவும் பொருத்தமானது என கூறப்பட்டது. அக்காலத்தின் பழைய பாதை, பழைய நாராயன்பூர் சாலை என்பதாகும். எனவே, மராவின் முக்கிய குடும்பங்களின் குடியேற்றம் ஒரே சாலையின் இருபுறமும் உள்ளது. இது பழைய கொண்டகான் கிராமம் ஆகியது. 1905 ஆம் ஆண்டில், கேஷகல் பள்ளத்தாக்கு கட்டப்பட்ட பின்னர், காந்தி துதுக்கம் அருகே, பழைய நாராயன்பூர் சாலையைச் சந்திக்கும் முக்கிய சாலை உருவாக்கப்பட்டது. இந்த புதிய பாதை உருவாக்கப் பட்டபோது, அதன் இருபுறமும் புதிய குடியேற்றங்கள் உருவாகத் தொடங்கின. வேலைவாய்ப்புகளும், இந்த 'மெர்குரி' புதிய பாதையின் இருபுறமும் ஏற்பட்டதால், குடியேற்றங்களும் தோன்றின. கேசக் பள்ளத்தாக்குக்கு சாலை அமைக்கப்பட்ட பின்னர், கிசக்கலின் பகுதி மால்குசாரியில் உள்ள ரத்தோர் குடும்பத்திற்கு சிறப்புரிமை வழங்கப்பட்டது. அந்த குடும்பமும் அவர்களுடன் தொடர்புடைய பிற மக்களும், பின்னர் கோண்டகாவின் முக்கிய சாலையில் குடியேறினர். இந்த முக்கிய சாலை, தம்தாரிக்கு சகதல்பூருக்குச் சென்றது. இதனால் கோண்டகாவின் முக்கிய சாலை, பசுதாரின் தலைநகரான சக்தல்பூருடன் இணைக்கப் பட்டது. 1980 களில், இது தேசிய நெடுஞ்சாலை எண் 43 என அறிவிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. 2010 ஆம் ஆண்டில், இது தேசிய நெடுஞ்சாலை எண் 30 என அறிவிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. கிங்காவோன் படடோங்கர் தெக்சிலின் கீழ் இருந்தது. அதன் காவல் நிலையம் படடோங்கரில் இருந்தது. பின்னர், 1943 இல், தெக்சில் தலைமையகம் கொண்டகானுக்கு வந்தது.

கோராவும், பட்டியல் சாதிகளான, பழங்குடி காந்தா, காசியா, சல்பா போன்றவைகள் ஆகும். இங்கு குடியேறிய மிகப் பழமையான குடியேறிகள் ஆவர். கோண்டகான் குடியேறிய பின்னர், இது 1930 ஆம் ஆண்டில் ஒரு தொடக்கப் பள்ளியாக மாறியது. சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஆங்கிலோ வெர்னாகுலர் நடுநிலைப் பள்ளி நிறுவப்பட்டது. 1953 இல், பதின்நிலைப் தேர்வு நடுவமும் நிறுவப்பட்டது. 1955 ஆம் ஆண்டில், கிழக்கு வங்காள மக்களின் குடியேற்றத்திற்காக, நிர்வாக கட்டிடங்களும், ஊழியர்களின் வீடுகளும் கட்டப்படத் தொடங்கின. புனர்வாழ்வு அமைச்சின் கீழ், ஒடிசாவிலிருந்து பசுத்தரின் இந்த பகுதி வரை, தண்டகரண்யா திட்டம் நீட்டிக்கப்பட்டு செயற்படுத்தப் பட்டது. 1958 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய முதல்வர் இங்கு வந்து, உயர்நிலைப் பள்ளியைத் திறந்து வைத்தார்.^[3]

368 783 ஹெக்டேர் பரப்பளவு கொண்ட கொண்டகவான் மாவட்டம், வடக்கில் காங்கேர் மாவட்டம் மற்றும் தம்தரி மாவட்டம், கிழக்கில் பஸ்தர் மாவட்டம், மற்றும் தந்தேவாடா மாவட்டம், தென்மேற்கில் நாராயண்பூர் மாவட்டம் எல்லைகளாக கொண்டது.

இம்மாவட்டம் மலைகளும் காடுகளுடன் கூடியது.

கொண்டகவான் மாவட்டம், தேசிய நெடுஞ்சாலை எண் 30-இல் அமைந்திருப்பதால், ராய்ப்பூர், ஜெகதல்பூர் நகரங்களுடன் பேருந்து சேவைகள் உள்ளது.

அருகில் உள்ள தொடருந்து நிலையம் 73 கி. மீ. தொலைவில் உள்ள ஜெகதல்பூர் நகரம் ஆகும்.^[4]

வெண்கலத்தால் செய்யப்படும் சிற்பங்கள் மற்றும் கைவினைப் பொருட்கள் தயாரிப்பில் இம்மாவட்டம் சிறப்பிடம் வகிக்கிறது. தென்னைத் தோட்டங்கள், மர அறுவை ஆலகள் அதிகம் கொண்டது.இந்தியத் துணை கண்டத்தில் பெரிய வனக் கோட்டம் கொண்ட பெருமை கொண்டகவான் மாவட்டத்திற்கு உண்டு.

• கொண்டகவான் மாவட்ட இணையதளம்