การบุกครองอ่าวหมู

การรุกรานอ่าวหมู (อังกฤษ: Bay of Pigs Invasion, สเปน: Invasión de Bahía de Cochinos), การรุกรานหาดฮิรอน (Invasión de Playa Girón) หรือ ยุทธการที่ฮิรอน (Batalla de Girón) เป็นปฏิบัติการล้มเหลวที่ดำเนินการโดยซีไอเอให้การสนับสนุนกลุ่มทหารกองพลน้อย2506 ที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2504 ทหารปฏิวัติ ผ่านการฝึกอบรมและได้รับทุนจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกาและสำนักข่าวกรองกลาง (ซีไอเอ) กองพลน้อย 2506 เป็นส่วนหนึ่งของแนวหน้าปฏิวัติประชาธิปไตยคิวบา (DRF) และตั้งใจที่จะโค่นล้มรัฐบาลคอมมิวนิสต์ของฟิเดล กัสโตรซึ่งได้ยกพลมาจากกัวเตมาลาและนิการากัว และได้เจอการต้านทานอย่างหนักและพ่ายแพ้ภายในสามวัน

การบุกครองอ่าวหมู
แผนที่แสดงที่ตั้งของอ่าวหมู
วันที่ 17-19 เมษายน พ.ศ. 2504 สถานที่ อ่าวหมู, ชายฝั่งทางตอนใต้ของประเทศคิวบา ผล ชัยชนะของรัฐบาลคิวบา
คู่สงคราม
คิวบา	สหรัฐ แนวหน้าปฏิวัติประชาธิปไตยคิวบา
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ฟิเดล กัสโตร โฮเซ รามอน เฟร์นันเดซ ฮวน อัลเมย์ดา โบสเก เช เกบารา[1][2] เอฟิเฮนิโอ อาเมย์เฮย์รัส	จอห์น เอฟ. เคนเนดี แอลลิน ดัลลิส เปเป ซาน โรมัน เอร์เนย์โด โอลิบา
กำลัง
กองทัพคิวบา 25,000 นาย[3] กองกำลังอาสาคิวบา 200,000 นาย[3][4] ตำรวจ 9,000 นาย[3][4]	กองกำลังภาคพื้นดิน 1,500 นาย[ A] เครื่องบินทิ้งระเบิด B-26 8 ลำ เรือสนับสนุน 5 ลำ
ความสูญเสีย
กองทัพคิวบา : ตาย 176 นาย ได้รับบาดเจ็บกว่า 500 นาย[B] หรือตาย, บาดเจ็บ, หายไป 4,000 นาย[c] เครื่องบินคิวบาถูกยิงตก 6 ลำ	} กองพล 2506 : ตาย 118 นาย ได้รับบาดเจ็บ 360 นาย[D] ถูกจับ 1,202 นาย[E] เครื่องบินทิ้งระเบิดถูกยิงตก 4 ลำ เรือสนับสนุนอับปาง 2 ลำ

การปฏิวัติคิวบา พ.ศ. 2495-2502 ได้บังคับเผด็จการฟุลเฮนซิโอ บาติสตา เป็นพันธมิตรของสหรัฐอเมริกาถูกเนรเทศ เขาถูกแทนที่โดยกลุ่มขบวนการ 26 กรกฎาคมนำโดยฟิเดล กัสโตร ตัดขาดกับสหรัฐหลังจากเข้ายึดสินทรัพย์กิจการอเมริกันในคิวบา (ธนาคาร, โรงกลั่นน้ำมัน, น้ำตาล และสวนกาแฟพร้อมกับธุรกิจอื่น ๆ ที่ชาวอเมริกันเป็นเจ้าของ) และการพัฒนาที่แข็งแกร่งทางเศรษฐกิจ เป็นพันธมิตรสหภาพโซเวียตซึ่งในเวลานั้นที่สหรัฐอเมริกาเป็นกำลังวุ่นอยู่ในสงครามเย็น ประธานาธิบดีสหรัฐดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ เป็นกังวลมากในทิศทางที่รัฐบาลของกัสโตรกำลังกระทำอยู่และมีนาคม 1960 เขาได้รับการจัดสรร 13.1 ล้านดอลลาร์สหรัฐให้ซีไอเอในการวางแผนล้มล้างของกัสโตร (แม้ว่าแผนการที่จะโค่นล้มกัสโตรจะถูกตัดสินใจโดยจอห์น เอฟ. เคนเนดีในเวลาต่อมา) ซีไอเอดำเนินการจัดระเบียบการดำเนินการด้วยความช่วยเหลือของกองกำลังปฏิวัติคิวบาต่าง ๆ การฝึกอบรมดับกองพลน้อย 2506 ในกัวเตมาลา จอห์น เอฟ. เคนเนดี ได้รับการอนุมัติแผนบุกครั้งสุดท้ายเมื่อ 4 เมษายน 1961

กองกำลังกึ่งทหารกว่า 1,400 นาย แบ่งออกเป็นห้ากองพันทหารราบและกองพันผสมในกัวเตมาลาก่อนออกเดินทางไปคิวบาโดยเรือวันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2504 สองวันต่อมาเมื่อวันที่ 15 เมษายน ซีไอเอได้นำเครื่องบินทิ้งระเบิด B-26 โจมตีสนามบินคิวบาและแล้วบินกลับสหรัฐอเมริกา

ในคืนวันที่ 16 เมษายน กองกำลังได้ยกพลขึ้นบกที่หาดฮิรอน (Playa Girón) ในอ่าวหมู ในตอนแรกกองกำลังได้ปะทะกับกองกำลังอาสาสมัครปฏิวัติท้องถิ่น กองทัพคิวบานำโดยโฮเซ รามอน เฟร์นันเดซ (José Ramón Fernández) ซึ่งภายหลังฟิเดล กัสโตรได้ตัดสินใจที่จะคุมเอง ทั่วโลกให้ความสำคัญในการบุกครั้งนี้, เคนเนดี้ตัดสินใจไม่ให้ในให้มีการโจมตีอากาศในการสนับสนุนปฏิบัติการบุก^[5]ซึ่งผิดจากการแผนเดิมที่วางแผนของประธานาธิบดีไอเซนฮาวร์ของเขาจำเป็นต้องใช้ทั้งอากาศและเรือสนับสนุน เมื่อวันที่ 20 เมษายนกองพลน้อย 2506ยอมจำนน หลังจากนั้นเพียงสามวัน ส่วนใหญ่ที่ถูกสอบปากนและส่งไปเรือนจำคิวบา

บุกที่ล้มเหลวช่วยในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งของการเป็นผู้นำของกัสโตรทำให้เขาเป็นวีรบุรุษของชาติ นอกจากนี้ยังมีความเข้มแข็งความสัมพันธ์ระหว่างคิวบาและสหภาพโซเวียต นี้นำไปสู่การเหตุการณ์ที่เกิดวิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบาในปี พ.ศ. 2505 การบุกรุกเป็นความล้มเหลวที่สำคัญสำหรับนโยบายต่างประเทศของสหรัฐ เคนเนดี้มีคำสั่งให้ตรวจสอบทั่วละตินอเมริกา กองกำลังคิวบาภายใต้การนำของกัสโตรปะทะโดยตรงกับกองกำลังสหรัฐอีกครั้งในระหว่างการบุกกรีเนดาอีก 20 ปีต่อมา