จักรพรรดิหย่งลี่

จักรพรรดิหย่งลี่ (จีนตัวย่อ: 永历; จีนตัวเต็ม: 永曆; พินอิน: Yǒnglì; ค.ศ. 1623–1662) พระนามเดิม จู โหย่วหลาง เป็นจักรพรรดิพระองค์ที่ 4 และพระองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์หมิงใต้

จักรพรรดิหย่งลี่ 永曆帝
ภาพเสมือนของจักรพรรดิหย่งลี่
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงใต้
ครองราชย์	118 พฤศจิกายน ค.ศ. 1646 – 1 มิถุนายน ค.ศ. 1662[1]
ก่อนหน้า	จักรพรรดิหลงอู่ จักรพรรดิเฉาอู่
ถัดไป	ราชวงศ์หมิงสิ้นสุด
ประสูติ	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1623
สวรรคต	1 มิถุนายน ค.ศ. 1662 (38 พรรษา)
จักรพรรดินี	จักรพรรดินีเซี่ยวกังควง
พระนามเต็ม สกุล: จู (朱) พระนาม: โหย่วหลาง (由榔) รัชศก หย่งลี่ (永曆): 18 พฤศจิกายน 1646 – 1 มิถุนายน 1662 พระมรณนาม Emperor Yingtian Tuidao Minyi Gongjian Jingwen Weiwu Liren Kexiao Kuang 应天推道敏毅恭检经文纬武礼仁克孝匡皇帝 วัดประจำรัชกาล เจาจง (昭宗)
ราชวงศ์	ราชวงศ์หมิงใต้
พระราชบิดา	จู ฉางหยิ่ง
พระราชมารดา	จักรพรรดินีหวัง

จู โหย่วหลางเป็นโอรสของจู ฉางหยิ่ง (朱常瀛) พระราชโอรสพระองค์ที่เจ็ดของจักรพรรดิว่านลี่ และจักรพรรดินีเซี่ยวกังควง พระองค์สืบทอดตำแหน่งเจ้าชายแห่งกุ้ย (桂王) จากพระเชษฐาของพระองค์และใช้ชีวิตที่คลุมเครือในฐานะสมาชิกชั้นรองของราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่มาก จนกระทั่งการล่มสลายของปักกิ่งและการฆ่าตัวตายของจักรพรรดิฉงเจิน จักรพรรดิราชวงศ์หมิงองค์สุดท้ายในปี 1644 เนื่องจากการกบฏราชวงศ์ชุ่นของหลี่ จื้อเฉิง และจางเซี่ยนจง หลังจากที่หลี่ จื้อเฉิงยึดกรุงปักกิ่ง ผู้ได้รับประโยชน์ที่แท้จริงของการล่มสลายของราชวงศ์หมิงคือราชวงศ์ชิงซึ่งก่อตั้งโดยชาวแมนจูทางตะวันออกเฉียงเหนือของตระกูลอ้ายซินเจว๋หลัว ที่ยึดครองจีนตอนเหนือ หุบเขาแยงซีตอนล่าง และจีนตอนกลางอย่างรวดเร็ว หลังจากอู๋ ซานกุ้ยปล่อยให้ราชวงศ์ชิงผ่านกำแพงเมืองจีนเพื่อต่อสู้กับหลี่ จื้อเฉิง ลูกหลานของราชวงศ์หมิงยังคงระหกระเหินทางใต้ และจู โหย่วหลางขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิหมิงใต้องค์ที่สี่โดยมีพระนามว่า จักรพรรดิหย่งลี่ ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1646 เมื่อถึงปี ค.ศ. 1661 พระองค์ก็กลับไปยังมณฑลยูนนานและหนีไปพม่า กองทัพชิงฮั่นนำโดยอู๋ ซานกุ้ยตามพระองค์ไปที่นั่น และพระองค์ถูกประหารชีวิตในเดือนมิถุนายน 1662