ดยุกแห่งยอร์ก

ดยุกแห่งยอร์ก
	ตราอาร์มประจำดยุกแห่งยอร์ก
	เจ้าชายแอนดรูว์ ดยุกแห่งยอร์ก; ดยุกแห่งยอร์กพระองค์ปัจจุบัน
สถาปนา	ค.ศ. 1385
องค์แรก	เอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ดยุกที่ 1 แห่งยอร์ก
องค์ปัจจุบัน	เจ้าชายแอนดรูว์ ดยุกแห่งยอร์ก

ดยุกแห่งยอร์ก^[1] (อังกฤษ: Duke of York) เป็นบรรดาศักดิ์ชั้นดยุก ที่มีมาตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ โดยมักจะพระราชทานให้กับพระราชโอรสพระองค์รอง โดยมีศักดิ์เทียบเท่ากับบรรดาศักดิ์ "ดยุกแห่งอัลบานี"ในระบบบรรดาศักดิ์ของสก็อตแลนด์ ดยุกแห่งยอร์กพระองค์แรกคือเจ้าชายเอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ และพระองค์ปัจจุบันคือเจ้าชายแอนดรูว์ ในประวัติศาสตร์อังกฤษได้มีการพระราชทานบรรดาศักดิ์นี้ทั้งหมด 11 สมัย โดย 5 สมัยในฐานะ "ดยุกแห่งยอร์ก" ก่อนพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800, 3 สมัยในฐานะ "ดยุกแห่งยอร์กและอัลบานี" ในบรรดาศักดิ์ของบริเตนใหญ่ และอีก 3 สมัยในฐานะ "ดยุกแห่งยอร์ก" ในบรรดาศักดิ์ของสหราชอาณาจักร

ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2004 เมื่อทายาทของเอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ดยุกที่ 1 แห่งยอร์กได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 แห่งอังกฤษ ผู้ถือบรรดาศักดิ์นี้อีกสิบคนต่อมาไม่สามารถสืบทอดบรรดาศักดิ์นี้แก่ทายาทเลย โดยมักจะสิ้นพระชนม์โดยไร้ทายาทชาย หรือไม่ก็กลายเป็นพระมหากษัตริย์เสียเอง

รายพระนาม

สมัยแรก (ค.ศ. 1385–1415 และ 1425–1461)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ดยุกที่ 1 แห่งยอร์ก 1385–1402^[2] เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1362)	5 มิถุนายน 1341 คิงส์ แลงลีย์ พระราชโอรสลำดับที่ 4 ในพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 กับฟีลีปาแห่งแอโน	อิซาเบลลาแห่งคาสตีล 1372 พระโอรสธิดา 3 พระองค์ โจน ฮอลแลนด์ ไม่มีโอรสธิดา	1 สิงหาคม 1402 คิงส์ แลงลีย์ พระชนมายุ 61 พรรษา
เอ็ดเวิร์ดแห่งนอริช ดยุกที่ 2 แห่งยอร์ก 1402–1415^[3] ดยุกแห่โอมาล (1397–1399), เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1362–1414), เอิร์ลแห่งรัทแลนด์ (1390–1402), เอิร์ลแห่งคอร์ก (c. 1396)	1373 นอริช โอรสคนโตของดยุกที่ 1 กับพระชายา อิซาเบลลาแห่งคาสตีล	ฟิลิปปาเดอโมฮุน ไม่มีบุตรธิดา	25 ตุลาคม 1415 อาแฌงคูร์ต อายุ 42 ปี
ริชาร์ด แพลนแทเจเนต ดยุกที่ 3 แห่งยอร์ก 1425–1460^[4] เจ้าผู้อารักขาแห่งอังกฤษ, เจ้าชายแห่งเวลส์ และเอิร์ลแห่งเชสเตอร์, ดยุกแห่งคอร์นวอลล์ (1460, ดูเพิ่ม พระราชบัญญัติแอคคอร์ด); เอิร์ลแห่งอัลสเตอร์ (1264), เอิร์ลแห่งมาร์ช (1328), เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1414, คืน 1426), ลอร์ดแห่งแคลร์ (1066–1075), บารอนมอร์ติเมอร์แห่งวิกมอร์ (1331)	21 กันยายน 1411 หลานของดยุกที่ 2 และบุตรของริชาร์ดแห่งโคนิสเบิร์ก เอิร์ลที่ 3 แห่งเคมบริดจ์ (ผู้ถูกริบบรรดาศักดิ์และต้องโทษประหารชีวิตโทษฐานกบฏเมื่อค.ศ. 1415) และ แอนน์ เดอ มอร์ติเมอร์	ซิซิลิ เนวิลล์ 1437 พระโอรสธิดา 13 พระองค์	30 ธันวาคม 1460 เวกฟิลด์ พระชนมายุ 49 พรรษา
เอ็ดเวิร์ด แพลนแทเจเนต ดยุกที่ 4 แห่งยอร์ก 1460–1461^[5] also: เอิร์ลแห่งอัลสเตอร์ (1264), เอิร์ลแห่งมาร์ช (1328), เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1414), ลอร์ดแห่งแคลร์ (1066–1075), บารอนมอร์ติเมอร์แห่งวิกมอร์ (1331)	28 เมษายน 1442 รูอ็อง พระโอรสของดยุกที่ 3 กับพระชายา ซิซิลิ เนวิลล์; ผู้ยึดราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 บรรดาศักดิ์ทั้งหลายจึงผนวกรวมเข้ากับพระมหากษัตริย์	เอลิซาเบธ วูดวิลล์ 1 พฤษภาคม 1464 พระโอรสธิดา 10 พระองค์	9 เมษายน 1483 เวสต์มินสเตอร์ พระชนมายุ 40 พรรษา

สมัยที่ 2 (ค.ศ. 1474)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
ริชาร์ดแห่งชรูว์สบรี ดยุกแห่งยอร์ก 1474–1483 ดยุกแห่งนอร์ฟอล์ก (1477), เอิร์ลแห่งนอร์ฟอล์ก (1477), เอิร์ลแห่งนอตทิงแฮม (1476), และอาจจะเอิร์ลแห่งเซอร์รีย์ (1477)		17 สิงหาคม 1473 ชรูว์สบรี พระราชโอรสพระองค์รองในพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 กับสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ	แอนน์แห่งมอวเบรย์ 15 มกราคม 1478 ไม่มีพระโอรสธิดา	หายสาปสูญในหอคอยแห่งลอนดอน พร้อมกับพระเชษฐา โดยทั้งสองพระองค์เป็นเจ้าชายในหอคอย สิ้นพระชนม์โดยไม่มีรัชทายาท จึงทำให้บรรดาศักดิ์นี้สิ้นสุดลง

สมัยที่ 3 (ค.ศ. 1494)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เจ้าชายเฮนรี ทิวดอร์ ราชวงศ์ทิวดอร์ 1494–1509^[6] เจ้าชายแห่งเวลส์ (1504), ดยุกแห่งคอร์นวอลล์ (1502)		28 มิถุนายน 1491 พระราชวังกรีนิช ลอนดอน พระราชโอรสในพระเจ้าเฮนรีที่ 7 กับสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ	กาตาลินาแห่งอารากอน 11 มิถุนายน 1509 – 23 พฤษภาคม 1533 (หย่า) พระโอรสธิดา 2 พระองค์ แอนน์ บุลิน 25 มกราคม 1533 – 17 พฤษภาคม 1536 (หย่า) พระธิดา 2 พระองค์ เจน ซีมอร์ 30 พฤษภาคม 1536 – 24 ตุลาคม 1537 พระโอรส 1 พระองค์ แอนน์แห่งคลีฟส์ 6 มกราคม 1540 – 9 กรกฎาคม 1540 (หย่า) ไม่มีพระโอรสธิดา แคเทอริน เฮาเวิร์ด 28 กรกฎาคม 1540 – 23 พฤศจิกายน 1541 (หย่า) ไม่มีพระโอรสธิดา แคเทอริน พาร์ 12 กรกฎาคม 1543 ไม่มีพระโอรสธิดา	28 มกราคม 1547 พระราชวังไวต์ฮอล ลอนดอน พระชนมายุ 55 พรรษา
เจ้าชายเฮนรีขึ้นเสวยราชย์เป็น พระเจ้าเฮนรีที่ 8 ในปีค.ศ. 1509 ต่อจากพระราชบิดา และทำให้บรรดาศักดิ์ทั้งหลายถูกผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 4 (ค.ศ. 1605)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เจ้าชายชาลส์ ราชวงศ์สจวต 1605–1625^[7] ดยุกแห่งออลบานี (1600); เจ้าชายแห่งเวลส์ (1616), ดยุกแห่งคอร์นวอลล์ และ ดยุกแห่งรอธซี (1612)		19 พฤศจิกายน 1600 พระราชวังดันเฟิร์มลิน ดันเฟิร์มลิน พระโอรสในพระเจ้าเจมส์ที่ 1 กับแอนน์แห่งเดนมาร์ก	อ็องเรียต มารีแห่งฝรั่งเศส 13 มิถุนายน 1625 พระโอรสธิดา 9 พระองค์	30 มกราคม 1649 พระราชวังไวต์ฮอล ลอนดอน พระชนมายุ 48 พรรษา
เจ้าชายชาลส์เสวยราชย์เป็นพระเจ้าชาลส์ที่ 1 ในปีค.ศ. 1625 ต่อจากการสวรรคตของพระราชบิดา บรรดาศักดิ์นี้จึงผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 5 (ค.ศ. 1633/1644)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เจ้าชายเจมส์ ราชวงศ์สจวต 1633/1644–1685^[8] ดยุกแห่งออลบานี (1660) เอิร์ลแห่งอัลสเตอร์ (1659)		14 ตุลาคม 1633 พระราชวังเซนต์เจมส์ ลอนดอน พระโอรสในพระเจ้าชาลส์ที่ 1 กับสมเด็จพระราชินีแมรี	แอนน์ ไฮด์ 3 กันยายน 1660 พระราชโอรสธิดา 8 พระองค์ แมรีแห่งโมดีนา 21 พฤศจิกายน 1673 พระราชโอรสธิดา 7 พระองค์	16 กันยายน 1701 พระราชวังแซ็ง-แฌร์แม็ง-อ็อง-แล ปารีส พระชนมายุ 67 พรรษา
เจ้าชายเจมส์ทรงถือบรรดาศักดิ์ดยุกแห่งยอร์กตั้งแต่พระราชสมภพ และได้รับพระราชทานในปีค.ศ. 1644 ซึ่งต่อมาได้เสวยราชย์เป็น พระเจ้าเจมส์ที่ 2 เมื่อค.ศ. 1685 เมื่อพระเชษฐาเสด็จสวรรคต และบรรดาศักดิ์นี้จึงผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยจาโคไบต์ (ค.ศ. 1725)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
พระคาร์ดินัลสจวต ราชวงศ์สจวต 1725-1788^[8] พระคาร์ดินัล (1747), หัวหน้าแห่งคณะพระคาร์ดินัล (1803)		6 มีนาคม 1725 ปาลาซโซมูติ โรม รัฐสันตะปาปา โอรสของ"เจมส์ที่ 3 และ 8" (ผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์สายจาโคไบต์) กับมาเรีย คลีเม็นทินา โซบิเอสกา	____	13 กรกฎาคม 1807 ฟรัสกาตี โรม อายุ 82 ปี
พระคาร์ดินัลดยุกแห่งยอร์กควรจะเป็นผู้ได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเฮนรีที่ 9 ตามสิทธิในราชบัลลังก์สายจาโคไบต์ อย่างไรก็ตามบรรดาศักดิ์นี้ไม่ได้รับการยอมรับในระบบบรรดาศักดิ์อังกฤษ เมื่อละสังขารพระคาร์ดินัลถือเป็นสมาชิกคนสุดท้ายในราชวงศ์สจวต

สมัยที่ 6 (ค.ศ. 1892)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	ตราอาร์ม	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เจ้าชายจอร์จ ราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา 1892–1910 เอิร์ลแห่งอินเวอร์นิส และ บารอนคิลลาร์นีย์ (1892); เจ้าชายแห่งเวลส์, ดยุกแห่งคอร์นวอลล์, และ ดยุกแห่งรอธซี (1901)			3 มิถุนายน 1865 พระตำหนักมาร์ลโบโรห์ พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 และสมเด็จพระราชินีอเล็กซานดรา	เจ้าหญิงวิกตอเรีย แมรีแห่งเท็ก 6 กรกฎาคม 1893 พระโอรสธิดา 6 พระองค์	20 มกราคม 1936 ตำหนักซานดริงแฮม ซานดริงแฮม พระชนมายุ 70 พรรษา
เจ้าชายจอร์จได้ขึ้นเสวยราชย์เป็น สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5 ในปี ค.ศ. 1910 เมื่อพระราชบิดาเสด็จสวรรคต และบรรดาศักดิ์นี้ผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 7 (ค.ศ. 1920)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	ตราอาร์ม	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เจ้าชายอัลเบิร์ต ราชวงศ์วินด์เซอร์ 1920–1936^[9] เอิร์ลแห่งอินเวอร์นิส และ บารอนคิลลาร์นีย์ (1920)			14 ธันวาคม 1895 ตำหนักซานดริงแฮม ซานดริงแฮม พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5 และสมเด็จพระราชินีแมรี	เลดีเอลิซาเบธ โบวส์-ลีออน 26 เมษายน 1923 พระธิดา 2 พระองค์	6 กุมภาพันธ์ 1952 ตำหนักซานดริงแฮม ซานดริงแฮม พระชนมายุ 56 พรรษา
เจ้าชายอัลเบิร์ตได้ขึ้นเสวยราชย์เป็น สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 ในปี ค.ศ. 1936 หลังจากที่พระเชษฐาทรงสละราชสมบัติ ทำให้บรรดาศักดิ์นี้ผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 8 (ค.ศ. 1986)

ดยุกแห่งยอร์ก	พระฉายาลักษณ์	ตราอาร์ม	พระราชสมภพ	อภิเษกสมรส	สวรรคต
เจ้าชายแอนดรูว์ ราชวงศ์วินด์เซอร์ 1986–ปัจจุบัน^[10] เอิร์ลแห่งอินเวอร์นิส และ บารอนคิลลีลี (1986)			19 กุมภาพันธ์ 1960 พระราชวังบักกิงแฮม พระราชโอรสในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 และเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ	ซาราห์ เฟอร์กูสัน 23 กรกฎาคม 1986 – 30 พฤษภาคม 1996 (หย่า) พระธิดา 2 พระองค์	– พระชนมายุ 64 ปี 68 วัน

อ้างอิง

ดูเพิ่ม

ดยุกแห่งอัลบานี

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Search